Mijn dochter had ook een ernstige angst voor water. Douchen was een ware hel, zwemmen met haar was geen doen. Zij deed alleen pootje baden en pas aan het eind van de middag durfde ze er tot aan de middel in. Ze is 9 jaar nu en nu pas zodanig van de angst af dat ze eindelijk op zwemles kan. Ik heb er echt expres mee gewacht, want met haar zou dat averechts hebben gewerkt als ik dat door ging zetten .
Mijn dochter was ook erg bang. Ik heb doorgezet maar dat was pittig voor zowel haar als mij. Terugkijkend had ik liever een jaar tot anderhalf jaar gewacht. Net 5 vind ik wel een heel andere leeftijd dan 6 a 7 jaar.
We zijn inmiddels geweest, en hij heeft het reuze naar zijn zin gehad 
Wat fijn! Heel dapper van hem. En ook van mama, want het zal voor jou vast ook niet makkelijk zijn geweest om je bange kind toch mee te nemen naar zwemles.
Vaker zelf gaan zwemmen en misschien is later starten een idee. We zijn zelf pas laat begonnen met onze jongste kinderen , pas toen ze bijna 7 waren. Dan hebben ze er ook echt zin in en leren het sneller (mijn ervaring; dit kan natuurlijk bij andere gezinnen anders zijn)
Oja en als water in de ogen een ding is, zou je een zwembril kunnen kopen voor hem.
Moet dat wel mogen. Bij 9/10 zwemscholen is dat namelijk niet toegestaan.
Ik zou het bespreken met de zwemleraar en vragen wat hij of zij zou adviseren. Misschien helpt het ook al om wat vaker voor de lol naar het zwembad te gaan waar hij lekker vrij mag spelen in het pierenbadje.
Ik zou het met je zoon bespreken. Waar zit de angst? Samen proberen of toch nog wachten tot hij 6 is?
Wel sturen en als het mag eventjes mee naar binnen gaan. Bij een eerste zwemles is dat meestal echt geen punt. Als je hem nu thuis laat geef je hem ben ik bang het gevoel dat zijn angst reëel is, je gaat er in mee. Denk dat hij mag leren dat hij het kan, ook als het heel spannend is. Mooie les in zelfvertrouwen en zelfoverwinning. Succes❣️
Mijn zoon is ook vaak bang voor zwemles. In elk stadium is er wel weer iets eng. Hij kan dan enorm piekeren daarover. Aan de ene kant is dat heel vervelend voor hem, aan de andere kant zie ik hem ook enorm groeien in het omgaan hiermee en het zichzelf overwinnen. Hij komt vaak apetrots uit het bad als iets tóch gelukt is. Heel vaak is de angst groter dan de daadwerkelijke situatie. Inmiddels is het bijna tijd om af te zwemmen. Ik geef de angsten wel altijd aan bij de zwemjuf, puur dat ze er rekening mee houden dat het geen aanstellerij is maar dat hij het echt eng vindt.
In geval van je zoontje kan je ook overwegen of het zinvol is om eerst zelf met hem dat gedeelte ‘watervrij worden’ te doen. Bij sommigen zal dat vlotter gaan als ouders daarbij helpen (bij sommigen ook juist niet kan ik me voorstellen).
Even doorzetten... niet gaan dan is hij de volgende keer weer bang. Mocht hij bang blijven, na een aantal maal te zijn geweest, dan kan je er altijd nog voor kiezen hem er af te halen en later nog eens opnieuw te proberen
Heen gaan en zelf ook met hem gaan zwemmen. Misschien nog even aangeven bij de zwemjuf? Soms is het ook het onbekende.
Ik zou wel gaan, want hij weet dat het komt en daar heeft hij spanning over. Als je niet gaat is die spanning voor niets geweest en er komt altijd weer een nieuwe 1e keer...
Dat is de reden dat ik van jongsaf aan regelmatig met de kinderen ga zwemmen om ze watervrij te maken.
Zelf zou ik door zetren want zo stel je de angst alleen maar uit. Eventueel ga je zelf zo ver mogelijk mee en geef je het ook even aan bij de badmeester of juf maar zou het zeker wel proberen.
Dit is wel een extreme angst. Wat doe je zelf thuis al om dit aan te pakken?
Mijn zoontje had ook veel waterangsten. Hij durfde niet met zijn hoofd onder water. Door corona en lange wachttijden kon hij pas met 7 jaar starten met zwemles. Ik moet zeggen ik had er zelf heel veel zenuwen voor, maar die zwemtrainers pakken dit zo goed aan. Ze leren je kindje dit echt stukje voor stukje en forceren niks. Mijn zoontje is nu volledig van zijn angst vanaf. Hier bij ons in België moeten ze sowieso ook een duikbril dragen tijdens de les en dat helpt ook goed.
Eventueel kan je met hem afspreken dat je de zwemleerkracht verteld over zijn angst en dat hij niks moet doen wat hij niet durft. En als het toch echt niet goed gaat, dat hij dan nog even mag wachten met zwemles. Maar dat hij bijvoorbeeld 3x moet proberen. Kans is groot dan het dan wel meevalt en dat hij dit zelf ook inziet.
Praat er zeker goed over met hem op een rustig moment. Mijn zoontje dacht bijvoorbeeld dat het water via zijn ogen, neus en oren zijn lichaam kon inkomen. Dat wist ik heel lang niet en daardoor was hij ook al wel iets gerust gesteld. Vraag door bijvoorbeeld: wat denk je dat er gaat gebeuren als er water over je gezicht loopt?
Succes!
Hier heb ik het gewoon doorgezet. 3 keer heb ik hem huilend afgeleverd en nu gaat hij probleemloos heen. Er was ook 1 jongetje wat er niet doorheen kwam, hij kreeg toen eerst een paar privé lessen tot hij durfde. Ik zou het gewoon proberen. Denk dat de stap anders alleen maar groter wordt en de angst ook.
Mijn zoontje wil ook niet douchen en heeft ook een hekel aan water in zijn ogen. Afgelopen jaren wou hij ook niet in ons zwembad thuis als we hem in de zomer hadden staan.
Man.. ik heb een week lopen kotsen van de stress 🙈 toen ik moest zwemmen. Ik droomde over haaien in het zwembad enzo.. ik zou gewoon zwemspullen meenemen en gaan kijken. Gaat het goed dan kan hij meezwemmen. Nieuwe dingen brrr ik heb er een hekel aan 🤣 auti power 🤛🏻🤛🏻
Nou, ik dus ook, als ik iets echt heel spannend en nieuw vind gaat mijn lichaam op slot. Je kan praten wat je wilt, maar in mijn hoofd kan ik dat qua rationeel nog wel doen, maar die angst. Maar ik weet ook hoe fijn het voelt als 't wel lukt
In zou ben stap voor stap vertellen wat hij kan verwachten. En vooral vertellen dat hij niks hoeft. Dus wat wordt er die eerste les van hem verwacht? Ga samen kijken, beloof hem dat je bij hem blijft tot hij het oké vindt.
Ga als daar tijd voor is, smiddags alvast even in het zwembad kijken. Hoe ziet dat er eigenlijk uit, waar zijn de kleedkamers?
En als hij net een week ziek is geweest, is hij weer volledig op krachten om deze nieuwe grote stap te nemen?
En benoem een situatie die voor hem herkenbaar is, die hij eerst ook eng vond maar nu niet meer. Of iets van jezelf. Wat heeft toen geholpen? Wat zou hem nu kunnen helpen? Wat voor plannetje kunnen jullie samen maken
Oh en nog een tip die voor mijn dochter ook wel werkt: filmpjes kijken van zwemles, eerste keer, badje 1, etc. Positieve filmpjes. Doen we hier voor alles wat nieuw en eng is, school, tandarts, logeren. Maar ook als we op vakantie gaan alvast foto’s/ filmpjes ervan kijken.
Gewoon gaan… anders stel je het alleen maar uit, en wellicht doorbreek je nu juist de angst omdat hij er achterkomt dat er niks is om bang voor te zijn.
Heeft hij normaal ook angst om te zwemmen?
Nee, alleen voor de douche (thuis ook) water in zijn ogen vind hij niet leuk. Maar als die eenmaal door is, bv in bad, dan durft die wel te spelen en spetters te maken zonder verdriet of angst
Dan zou ik gewoon gaan. Spanning hoort er ook wel wat bij. Als je nu niet gaat, heeft hij de volgende keer als je wel moet, weer die angst.
Zwem je zelf wel eens met hem?
Niet zo vaak als ik zou willen helaas.
Dan zou ik dat echt eerst gaan doen, voor je aan de zwemlessen begint. Probeer 2 keer per maand met hem te gaan zwemmen. Dan kan hij rustig wennen. Ik begrijp best dag elke week voor jou een flinje belasting zou kunnen zijn. 2 keer per maand is misschien haalbaarder?
Hij kan ook met 5,5 of 6 beginnen met de lessen. Eerst maar eens wennen aan het water en al geluid dat bij een zwembad hoort. Dat is al heel veel qua prikkels.
Ik zou wel gaan, maar misschien eerst eens om kennis te maken, rond te kijken etc. Stap voor stap. Als je gaat vermijden, dan zeg je eigenlijk: ‘ja je hebt gelijk, zwemmen is nog veel te eng voor jou’. Erken het gevoel. Zeg dat je erbij blijft.
Bij ons krijg je een koffertje met wat zwemdingen geloof ik, misschien stimuleert zoiets ook
Ik zou wel gaan. Dat betekent niet dat je zijn angst niet serieus neemt, dat doe je juist wel. Als je nu thuis blijft, bevestig je de angst en maak je het misschien wel nog enger. Door met kleine stapjes te beginnen ga je hem helpen die angst te overwinnen. Al kijkt hij alleen maar, en maakt hij kennis met de juf/meester. Prima eerste stap.
Ik zou wel gaan. Desnoods gaan jullie de eerste keer kijken, dan kan hij zien hoe het eraan toe gaat. Een beetje goede zweminstructeur weet wel hoe hier het beste mee om te gaan. Hij zal niet de eerste zijn die het spannend vindt. Gewoon gaan, en geef hem daarna een stuk regie. Je hoeft hem niet het zwembad in te dwingen. Wie weet gaat het onverwacht wel beter dan gedacht. Is een zwembril een idee tegen water in de ogen? Als het allemaal echt dramatisch is, kun je altijd nog beslissen het even uit te stellen.
Bij onze zwemschool mag je alleen een zwembril als je een advies van de huisarts kunt overleggen. Andersmag het absoluut niet.
Als het zo'n angst oproept zou je kunnen overwegen om de zwemles met een half jaar uit te stellen en met hem tussentijds regelmatig gaan zwemmen. Weet niet of hij tot nu toe al vaak in een zwembad is geweest maar misschien kunnen jullie samen proberen zijn watervrees weg te krijgen voor hij gaat starten met zwemles?
Ik zou er nog even mee wachten en zijn angst serieus nemen
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (32) Verversen