Tekst zegt het al een beetje.. na jaren een wens te hebben kregen wij 6mnd geleden onze baby via IVF. Tot mijn verbazing had ik 2 dagen geleden een positieve test (natuurlijke mannier) Dus alles kan..!! Echt wauw!
Maar ik ben al 2 dagen verdrietig met eend schuldgevoel tegenover mijn baby. 1 jaar en 2mnd oud als ik moet bevallen als alles goed gaat. Ik kan het niet uitleggen maar het is zeer welkom maar ook weer enorm verdrietig.
Wat ontzettend leuk en bijzonder om te lezen dat het vaker voorkomt. Ondanks ik negatieve dingen lees betreft binnen jaar na bevalling zwanger raken. Ik las over miskramen, vroege geboorte etc. Dit heeft ook effect op mijn gevoelens denk ik. En vooral als ik mijn kleine aankijk wil ik traantjes laten. Ik kan er om lachen maar toch het gevoel of dat die dalijk niet veel tekort komt door een broertje of zusje. Gaat die dan al kunnen lopen of wordt het dubbel zwaar etc.
Ik was onverwacht zwanger van onze eerste. Ik had echt een kinderwens, maar de onverwachtsheid in combinatie met de hormonen, maakten dat ik me niet blij voelde... Het kantelpunt voor mij was toen ik een rompertje kocht, als "daad" van: er komt écht een baby... Daarna kon ik er blij mee zijn... Dat moment komt straks bij jou ook. Heb geduld met jezelf, neem de tijd om aan het idee te wennen.
Tussen onze oudste zoon was net een jaar en 2 weken toen ik beviel van ons 2de. Ik heb me vooral schuldig gevoeld in het begin omdat het afkolven niet meer ging met de zwangerschap en dus moest overstappen naar kunstvoeding. En inderdaad het schuldgevoel of angst dat ik tekort zou schieten voor de oudste van zodra de baby er zou zijn maar gelukkig nooit effectief zo ervaren eenmaal het zover was. Komt wel goed!
Niet meegemaakt maar ik kan het schuldgevoel niet echt plaatsen. Een broertje of zusje voor je kind is het allermooiste cadeau voor je kind! Nooit jezelf schuldgevoel aanpraten over hetgeenje geen invloed hebt. Daar schiet het echt niemand iets mee op.
M’n vriendin had het ook heel erg tegenover dr tweede. Ze was door de mini pil zwanger geraakt en vooral dat ze dan niet zo lang volledig heeft kunnen genieten van haar “klein” zijn en zij haar moeder al snel moest “delen.” Bv dus vroegtijdig gestopt, zodat ze voor dr derde kon gaan. Uit hun slaapkamer “geforceerd” zodat ze daar aan kon gaan wennen voordat de derde er was.
Dit gevoel heeft ze een plekje kunnen geven en inderdaad ziet ze nu ook de vele mooie kanten.
Mijn kids schelen elf maanden en dat was een bewuste keuze ( en een beetje geluk uiteraard) ze zijn nu 11&12 en heb er nog nooit spijt van gehad! Ze zaten al vrij snel in hetzelfde ritme, snel uit de luiers, zelfde interesses, heerlijk! Proficiat!!
Ja, op de laatste dag van m’n verlof een positieve test in handen! Hier zijn ze een paar dagen dezelfde leeftijd! Ook wij moesten best een tijdje wachten op ons eerste kindje! Ik herken je gevoelens en dat mag hé, laat ze er zijn want het is ook niet niks! Het zal ongetwijfeld pittig worden, want een kleintje om je heen en een kleintje in je buik is niet niks maar het heeft ook heel veel mooie kanten! Ze hebben echt heel veel aan elkaar en ze groeien echt met elkaar op! ❤️
Ja! 4 weken geleden bevallen van ons tweede kindje, onze oudste was toen net geen 13 maanden. Ook hier compleet onverwachts maar wel heel welkom. De eerste periode voelde ik me niet schuldig, wel veel bezig met hoe het zou gaan met twee kleintjes. De zwangerschap viel vanaf 30 weken wel heel zwaar, toen begonnen de schuldgevoelens omdat ik niet met onze oudste kon doen wat ik zou willen (lekker op pad, fietsen, op het kleed spelen noem maar op). Nu we een maand verder zijn met deze twee is het alleen maar fantastisch om ze te zien samen, de oudste vindt de baby heel interessant maar beseft nog niet zo dat ze de aandacht moet delen. En hoe ontzettend gaaf is het dat ze straks zo samen opgroeien 😍 Het komt goed. En ja, het is soms hectisch met twee hele kleintjes en de komende periode ga je je waarschijnlijk van alles en nog wat afvragen en in je hoofd halen, maar jullie gaan straks ook zorgen dat het werkt. Ik denk dat elk leeftijdverschil zijn eigen voors en tegens heeft, met dit kleine verschil zijn die tropenjaren misschien wat extra intens maar ook weer eerder voorbij 😉 Goede zwangerschap gewenst, neem rustig de tijd om het te laten bezinken en alle gevoelens er te laten zijn en probeer je niet teveel zorgen te maken ❤️
Onverwacht zwanger raken is even schakelen, helemaal als je het na de medische molen echt niet meer verwacht. Maar hier tussen 2 kinderen 1 jaar en 4 maanden, en dan hebben we nog een keer 1 jaar en 7 maanden er tussen. Drie binnen drie jaar, elke keer een bewuste keuze. Ik vind het heerlijk, toen en nu nog. Kinderen zijn nu 7, 8 en 10 Ik vind een klein leeftijdsverschil echt fijn, en ook makkelijk. Ik zou het niet anders willen. Elke situatie heeft voor- en nadelen, ze zijn voor iedereen ook weer anders, maar je doet het gewoon met de situatie die je hebt. Je vindt je weg wel. Het is even schakelen, geef jezelf wat tijd. En gefeliciteerd!
Heb ik bij onze tweede gehad, wel 2,5 jaar leeftijdsverschil... Maar dat zijn meer hormonen dan dat het de waarheid is. Ze zijn zo enorm blij met elkaar... Dat had ik echt niet willen missen!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (11) Verversen