Hallo Ik ben 35 jaar en heb twee prachtige zonen van 5 en 1. Gisteren zijn wij er achter gekomen dat wij onverwachts zwanger zijn. Mijn vriend wil het liefst geen 3e. Ik zou het niet erg vinden. Zijn redenen zijn dat hij nu erg gelukkig Is. En dat hij minder aandacht kan geven aan alledrie. Ook passen onze moeders op en die willen/kunnen misschien niet op 3 passen. Hij heeft het over abortus gehad. Ik heb hier heel even over gedacht toen ik er achter kwam maar meteen ging mijn gedachte over op oplossingen zoals opvang of auto.... Speelt ook mee dat we al 2 jongens hebben en wie weet Is dit wel een meisje. Kleine kans aangezien we 2 jongens hebben. Maar stel je voor dat ik mijn kans op een dochter weggooi. Ik heb altijd gedacht dat ik een dochter kreeg en nu met 2 jongens heb ik dit achter mij gelaten....tot nu. Want wie weet...als het een jongen Is zou ik net zo blij zijn maar je doet in de toekomst toch andere dingen met een dochter. (Over het algemeen dan). Ik weet niet wat we moeten doen.....vakanties worden lastiger, het Is duurder (verdienen goed maar sparen dan minder), past het in de auto, kunnen wij onze jongens alles geven wat ze verdienen....zo veel beren op de weg. Gezien mijn leeftijd Is dit mijn laatste kans (zo voelt het) en ik wil een overwogen besluit nemen. Hebben jullie nog argumenten voor wel of niet? Het ervaren de moeders het met 3 kinderen of meer?
ik ben ook wel benieuwd welke keuze je hebt gemaakt .. you need two to tango .. je weet hoe kindjes ontstaan ;-) de besten maken foutjes maar die foutjes kunnen de beste zijn .. ik had het niet gekunt het kindje weg laten halen ..
Ik zou zelf het kindje houden. Wij hebben net twee maanden geleden met 9w zwangerschap een gewenst kindje verloren. Dat is echt verschrikkelijk. En ook al kies je ervoor om toch een abortus te ondergaan, onderschat niet de mentale klap. Zeker omdat je twijfelt. Je zult waarschijnlijk toch blijven denken: wat nou als... Je hebt er voor gekozen (en jouw partner ook) om het onveilig te doen. Je weet dat je dan een zwangerschap kunt krijgen. Waarom dan geen bescherming? En jouw man is misschien geschrokken, maar als het kindje er eenmaal is dan is het alsof het nooit anders geweest is. Maar die keuze moet je zelf maken, ik zou het wel heel zonde vinden als zo'n kindje jullie gegund is, om het dan 'maar' weg te laten halen...
Ik begrijp je argumenten ook niet echt.. helemaal een grap dat je voor een meisje wil gaan
Blijkbaar heb je onveilige sex, hoe kinderachtig dat ook klinkt Dan weet je dat je zwanger kunt raken Beter nadenken en nu genieten en hopen op een gezond kind ipv een jongen meisje Bladiebla
Ik kan hier soms echt heel boos van worden... Ik zou noooit zomaar mn kindje weg laten halen, nooit! Als ik te horen zou krijgen dat het geen leven zou hebben zou het nog het moeilijkste in mn leven zijn om te besluiten. Áls je vriend geen 3e had gewild had hij er een knup in moeten laten leggen. Hij weet tenslotte hoe het werkt na 2 kinderen. En als die onzinredenen qua geld en luxe betreft, terwijl je aangeeft dat jullie geld genoeg hebben..... Kinderen hebben niet het duurste van het duurste nodig aan speelgoed en kleding ed. Voor kinderen hoeft een vakantie niet in een 5 sterrenhotel, die zijn net zo gelukkig op een camping. Als ze maar met papa en mama zijn en lekker kunnen spelen/zwemmen. Dus de overweging vanwege luxe is puur de luxe voor jezelf. Daar zal je ook zelf dus moeten beslissen of je die luxe wilt inleveren. Er zijn genoeg gezinnen met 3 of meer kinderen die zich allemaal prima redden, 3 is geen abnormaal aantal in mijn opinie.
Sorry dat ik zo fel ben. Ik kan hier echt heel boos van worden. Wetende dat er zoveel stellen door een hel gaan om een kindje te kunnen krijgen omdat het allemaal niet vanzelf gaat. Ik ben van mening...je weet hoe het werkt, we hebben hier allemaal biologie gehad op school. Als je die sex hebt weet je wat er kan gebeuren. Neem je dat risico, dan draag je ook de gevolgen!
Ik ga niet oordelen over wel of niet een abortus .. die keuze kan alleen jij maken. Maar als je een keuze maakt, dan moet je er wel volledig achter staan. Zeker als je kiest voor abortus het is immers onomkeerbaar en je moet dit ook voor de rest van je leven meedragen. Als je er voor 100% achter staat dan is dat geen probleem en is die keuze waarschijnlijk de keuze die het beste bij jullie situatie past. Maar als er twijfel is, dan is de kans groot dat je spijt krijgt van je keuzes en dit toch wel voor een gemis/verdriet zorgt waar je ook mee moet gaan leren leven.
Ik had al 2 kids van in de 20......en toen was er een zwangerschap. En natuurlijk word alles weer aanpassen ik had alles al weg gedaan kan zelf weinig weg nog maar.........ik zou het voor geen goud willen .
Het doet me pijn om dit te lezen. Vooral omdat we heel graag een 3de willen en helaas gisteren met 13 weken een miskraam heb gekregen. Ik zou zeggen denk goed na voor dat je een beslissing neemt. Het is niet niks om een abortus te plegen. Sorry voor mijn bericht en ik wens je veel succes.
Waarom abortus overwegen omdat je dan een beetje luxe moet opgeven? Blijkbaar zijn jullie niet voorzichtig genoeg geweest... Blijkbaar is een vakantie belangrijker voor jou dan het gevolg nemen van je sekspartij... Triest eigenlijk. er zijn zat gezinnen met 3 kids, dus ik vind zoiets niet zo van belang wat je allemaal opnoemt.
Liever eentje bij dan eentje weg... na 3 kindjes verplicht te moeten afgeven ben ik sirieus tegen abortus... (sorry, niet verkeerd bedoeld)... als je echt moeite moet doen om zwanger te worden dan besef je wat een wonder het is...
Sorry voor mijn mening alvast ! Maar waarom echt waarom moet je uberhaup overwegen voor een abortus alleen maar vanwege de opvang en dat julloe minder op vakantie kunnen ? Ik vindt dat altijd zo krom he. Maar goed stek je eens voor indd dat je een van je zoontjes weg had laten halen. Een mond meer of minder aan tafel doet t hem ook niet meer lijkt me. Het is nig altijd jullie keus maar je moet wel er foed over nadenken of een leven beindigen t waar is tegen over een extra vakantie of geld sparen. En uit jouwn verhaal te horen overweeg je t alleen maar voor je vriend. Maar stel jullie gaan ooit eens uitelkaar. Iig je zult altijd soijt van je keuze blijven houden. Maar hey dit is mijn mening he haha
Denk je eens in dat je 1 van je zoontjes weg zou hebben gehaald? Of dat ze nu bij je weg zouden worden gehaald. Nee, daar moet je niet aan denken! Je kinderen zijn je alles, die kun je nu niet meer wegdenken! Ze zijn deel van jezelf, je houdt van ze - sterker nog - je zou je leven voor ze geven!! Dat doet een moeder voor haar kind! Nu kun je dit nieuwe kindje nog niet zien of voelen, maar het is er al wel! Het is JOUW kind!! Dat je alleen al overweegt om het leven van je kindje weg te laten halen, is voor mij ondenkbaar. En lieverd, voor jou is dat ook ondenkbaar als je je leven over een jaar voor je ziet en je hebt een prachtige baby in je armen. Ik ben bang dat je je dan schaamt voor het überhaupt plaatsen van dit bericht.
In je hele verhaal lees ik dat je het niet praktisch vindt, dat jullie nu al zo gelukkig zijn met de twee die je hebt... oftewel, het draait om jullie geluk, jullie gemak. Ik ga daar mijn mening niet over geven, maar om je te "helpen" en even mee te gaan in diezelfde ik-mentaliteit: bewezen is dat een abortus zo veel impact heeft, dat het je voor de rest van je leven zal tekenen en dat dit niet terug te draaien is. Je zult je niet gelukkiger voelen, het tegenovergestelde. Kans op depressiviteit is heel groot. Het kan je relatie kapot maken, je moederschap beïnvloeden... je eigenwaarde vernietigen. Spijt en leegte is het enige gevoel wat overblijft! Als je al aan jezelf wilt denken, dan is dit hopelijk iets wat je ter overweging kan nemen.
Persoonlijk denk ik dat iemand alleen het wegnemen van een kindje moet overwegen wanneer bij het zien van een test of denken aan een oergevoel uit je tenen schreeuwt van neee dit kan/wil ik echt absoluut niet. Als ik naar jouw verhaal kijk is dit duidelijk niet het geval. Je hebt geen sterk gevoel van niet doen, dan kom je vanzelf bij wel doen, met de daarbij logisch horende twijfels over het onbekende...
Ik krijg binnenkort mijn vijfde kindje. Het was ook ongepland en ook nog eens van mijn nieuwe vriend die eigenlijk nooit aan kinderen wou beginnen. De andere 4 kindjes komen uit eerdere relatie. Voor mijn was het heel lastig om beslissing te maken tot dat ik in abortus kliniek baland was en ik met het feiten op de neus ben gedrukt.Ook kreeg ik daar echo te zien van mijn kleine ukkie.Wat ben ik blij dat ik het kindje heb gehouden. Met of zonder een man het gaat me lukken. Als ik jou was zou ik nooit kindje weg halen,maar het is jou beslissing. Abortus is een ingrijpende gebeurteniss,je zou jezelf nooit kunnen vergeven! sterkte daarmee
Als je nu je eigen verhaal hierboven terugleest. Zie je dan niet dat je eigenlijk alleen maar praktische bezwaren opsomt om de zwangerschap af te breken maar je hart eigenlijk zegt dat je dit kindje toch wilt houden? Voor alles is een oplossing meis. Je zal wellicht wat aanpassingen moeten doen maar dat is heus wel haalbaar. Dan maar met (een grotere) auto op vakantie ipv vliegen, wellicht de oudste naar de BSO zodat de beide oma's alleen op de twee jongsten hoeven te passen. Liefde geven aan je kinderen is nog altijd gratis dus ik kan mij niet voorstellen dat je oudste twee ook maar iets te kort gaan komen als dit derde kindje er is. Ze ziet beren op de weg, ik niet om eerlijk te zijn. Succes met het maken van je keuze.
Het klinkt alsof je al een keuze hebt gemaakt. Ik ben de oudste van 3 meiden. Wij zaten met zn allen in 1 auto, dat wil prima. Financieel is het wat lastiger, maar echt wel te doen. Wij hadden alle 3 een eigen slaapkamer, ouders sliepen op de verbouwde zolder. Ik denk dat je er spijt van gaat krijgen, als je dit kindje weg laat halen. Is natuurlijk een keuze van jullie. Ik kan niet voor jullie die keuze maken. Praat met elkaar. Heb het erover.
Pfff heftig lijkt me alleen al denken aan/over een abortus! Zo'n wondertje weghalen.......moet er niet aan denken!
Ik wens je heel veel sterkte met het nemen van een hele ingrijpende beslissing!
Advies?: Ik ben zwanger van ons vierde kindje! En dat is heel prima te doen! Onze 3 kinderen krijgen allemaal genoeg aandacht! Praktisch is drie kids ook prima te doen!! Enne liefde genoeg! Ik denk aan je!
WoW zoals jij jullie situatie beschrijft zou ik echt niet voor een abortus gaan je hebt zoveel redenen om dit kindje wel welkom te heten je partner zal echt van dit kindje houden en jij bent er helemaal niet ongelukkig mee dan krijg je mijns inzien alleen maar spijt als je dit kindje geen levenskans geeft
Hoe ik het zie? Spijt van een derde kindje krijg je echt niet, praktische hobbels kun je oplossen, en hoewel je financieel misschien wat achteruit gaat, zul je je enorm rijk voelen. Als je de zwangerschap afbreekt zul je je misschien altijd blijven afvragen hoe het geweest zou zijn...ik zou het niet kunnen, het is zo'n wonder!
Ik ben zeker niet tegen abortus. Maar wel dat je het alleen moet doen als je er voor 100% achter kan staan. Uit je tekst haal ik dat totaal niet. Je denkt alleen maar aan dingen als er een 3e komt. Uit eindelijk kan alleen jij die beslissing maken. Sterkte!
Ons 3e kindje kwam ook totaaaal onverwacht.. is nu 9 weken... ik ben vorig jaar erg ziek geweest... zag ook veel beren op de weg... maar ze heeft mijn/ons leven enorm verrijkt... had haar nooit willen missen. Weghalen is hier niet eens besproken eigenlijk. Alleen bang dat de artsen het beter hadden gevonden de zwangerschap af te breken... maar ook bij hun is het niet eens ter sprake gekomen. Ga ervoor
Dit kindje is een geschenk, het heeft niet voor niets jouw buik uitgekozen... Jullie hebben nu al een band, het is voorbestemd!! Ontvang jouw cadeau van het leven met open armen!! En geniet van dit avontuur, de groei van een volledige gezinnetje!!
mijn 3de zoontje is nu net een weekje oud. Ik zou er geen 1 van de 3 kunnen missen. Heb dan ook bewust voor een 3de kindje gekozen. Ik denk persoonlijk dat je altijd spijt blijft houden van een abortus. Ik zou het niet kunnen. Maar ja praktische dingen wegen natuurlijk ook mee dat begrijp ik. Vaak komt het altijd wel goed hoor of je er nu 2 of 3 hebt ik hoor van iedereen van dat het niet zoveel uitmaakt. Je oudste is ook alweer wat ouder.
Als ik je verhaal en je argumenten zo lees, krijg ik het gevoel dat je diep in je hart al een keuze gemaakt hebt. Je geeft zelf aan dat je al langer droomt van een meisje en dat dit misschien je laatste kans op een derde kindje is. Als er plaats is voor 2, dan is er ook plaats voor 3. Daar zou ik mij nu geen zorgen over maken. Natuurlijk is je man nu gelukkig met 2 kinderen, maar dit betekent niet dat hij zich minder gelukkig zal voelen met 3. Een ongeplande zwangerschap is altijd wat schrikken, maar naarmate deze vordert denk ik dat jullie (en natuurlijk ook de twee andere kinderen) hiervan zeker zullen genieten.
Hier ook onverwacht(nou ja niet geheel anders hadden we wel voor definitieve anticonceptie gekozen) We waren er niet mee bezig laat ik het zo zeggen. Dus het idee was even wennen. Abortus is nooit geen sprake geweest aan gezien we in 2012 wegens medische complicaties gedwongen waren de zs af te moeten breken en dat doet nog steeds zeer. Ik blijf me altijd af vragen wat als ze gezond waren? Hoe zouden ze zijn?
Nu zwanger van onze 4e en ja daar gaan wat uitdagingen bij komen en vakantie is gewoon duur maar heb liever een dagje uit lang niet zo'n operatie als een vakantie naar een bungalow park.
Zoals je praat ben je niet toe aan een abortus. Je vraagt het je nu al af hoe de kleine zou zijn.
Wij kiezen na deze zs voor een sterilisatie. Schijnbaar waren we nog niet klaar om dat besluit te nemen. En die kleine kan er niets aan doen.
Mijn derde kwam onverwacht en ik kwam er pas laat achter. Ook mijn leven stond op z'n kop, ik wilde écht écht geen kindje erbij op dat moment, maar abortus vond ik geen optie. Wat een zware tijd. Huilbaby, lichamelijke ongemakken , veel ritjes naar ziekenhuizen en specialisten. Het heeft even geduurd, maar inmiddels zou ik haar niet meer kunnen missen. Wát een fantastisch kind! Als ik toen wist wat ik nu weet, had het me zoveel stress gescheeld... Pas je leven en je wensen aan op drie. Wil niet teveel en geniet van deze zegen. Neem de tijd on het idee te laten landen. Dit komt goed!
Hier onverwachts zwanger, abortus overwogen zelfs naar een kliniek geweest, twijfelde steeds aan die keus wel 3x de afspraak om weg te laten halen uitgesteld , uit eindelijk kon ik dat niet maar een baby pastte ook niet in me leven.(relatie werd heeeeel onstabiel oa en wou het niet nog 1x alleen doen, was bij de eerste in een zware depressie terecht gekomen). Adoptie overwogen , kind aan hem geven ( hij wou wel). ik ben 7a 8 maanden door een hel gegaan zo bang dat alles niet goed zou komen. De laatste weken begon ik te genieten en de situatie te accepteren. Vanaf de eerste minuut dat ze geboren was smoorverliefd, ze is continue aan me zij en kan me niet voorstellen hoe idioot ik heb gedaan. Laat het even bezinken praat met je man en maak dan een keus.maar zowel een jongen als meisje moet welkom zijn.
Wanneer ik je tekst lees, denk ik dat jij geen abortus wil. Ons 2e kindje is ook ongepland (1 a 2 jaar eerder dan gedacht) en in het begin is het even slikken, nadenken, stressen maar het komt goed. Praat veel met je man. Het probleem met de auto kan je uittesten door al stoeltjes te passen. Vakantie is overkommelijk. Iets minder sparen, spaargeld brengt nu toch niks meer op. En aandacht, dat gaat ook zeker lukken. De jongste 2 kunnen met elkaar spelen, erg leuk voor hun.
Hele dikke knuffel! En miss kan jouw man voor een defenitieve oplossing gaan om geen kinderen meer te kunnen krijgen?
Ik werd onverwacht zwanger van onze 4de, mij vriend wilde in eerste instantie ook abortus want hij zat er niet op te wachten. Alles werd duurder en moeilijker. En daar heeft hij helemaal gelijk in!! Maar ondanks dat hebben we besloten de zwangerschap toch door te zetten, (eigenlijk heb ik gewoon geweigert een abortus te plegen).
Het is even puzzelen en we moeten prioriteiten stellen. Willen we op vakantie ? dan rest van het jaar dan wat minder uitjes. En der moet een auto bij komen of een grotere auto, dat betekent een keertje minder uiteten ( doen we nogal vaak hihi).
Maar kon het niet over me hart krijgen om dit kindje door de zo genoemde plee te spoelen omdat we er al 3 hebben. Want kan immers ook niet een van hun 3 door de plee spoelen om dit kindje te laten komen.
Na 2 kindjes (jongen 3 en meisje 1,5jaar) is ons iets overkomen wat wij nooit verwachten. 10dagen overtijd en dan met weinig verwachtingen een test gedaan. Positief. Het drong niet door. Onze wereld storte in. Mijn man die heel veel werkt en soms al moeilijk heeft om rust te vinden in dit voor ons al drukke leven zag het niet zitten. Hij ziet de kraamperiode, de drukte, holderdebolder een kamer bijmaken niet zitten. We waren er nu bijna door (jongste gaat volgend jaar naar school)
Uren en dagen hebben we gepraat, de voor en nadelen, hoe dit kon gebeuren (doet er eigenlijk niet toe want het is nu zo maar hadden dit nodig in ons proces). Ook dachten we de eerste dagen geen 5 minuten hetzelfde. Houden wel niet wel niet... ik ben tot het besluit gekomen dat ik zoiets niet kan. Ook al was ons leventje zo perfect en druk genoeg zoals het was. Ik kan er niet met leven, elke confrontatie met '2018 baby', belangrijke momenten zoals eerste leerjaar, communie, afstuderen... ga ik het heel erg moeilijk hebben. Elk jaar in oktober en mei/juni gaat een hel zijn met de herinnering van de abortus en uitgerekende datum. Ik ben gewoon zo hard niet, ik ga dat nooit van me kunnen afzetten.
Mijn man begrijpt het dat het voor mij veel moeilijker is het weg te doen. Het zit tenslotte in mijn buik. Maar als hij voor het moment zou staan, het zelf niet over zijn hart zou kunnen krijgen.
We hebben 3 kamers, er is een mogelijkheid om er 1 bij te maken want wij willen graag dat elk zijn eigen plekje heeft. En onze auto... met al die autostoelen veel te klein, sparen en uitkijken voor 2de hands ruimere auto. Bij ons was het vooral de drukte en het materiële dat ons tegen hield. Maar zoals wij al merkte, ons jongste is zo snel groot geworden en kijkt zoveel af van grote broer dat ze gewoon snel pienter is geworden. Mss is dit ook wel bij ons nummertje 3...
Het nieuws willen we nog aan niemand vertellen, vroeger waren onze ouders al op de hoogte vanaf het prille begin. Maar we willen echt sterk in ons schoenen staan, zelf bekomen van het nieuws en het 100% aanvaard hebben zodat er geen twijfel in ons te zien is. Ik wil later echt niet dat ons kindje te horen krijgt dat we niet gelukkig waren met het nieuws. Ik zie het als een geschenk van god, het lot dat heeft beslist. Het moest zo zijn. Tenslotte hoeft het niet percé slecht nieuws te zijn. Het is maar hoe je ermee omgaat.
Bekom nu even van het nieuws. Heel veel praten, naar elkaar luisteren en elkaar begrijpen Je moet gwn even de tijd hebben alles goed op een rij te zetten.
Als je wil mag je altijd privé sturen. Want hier komt nog zoveel meer bij kijken qua gevoelens dat je in 1 tekst niet geschreven krijgt :-D
Sorry voor mijn lange tekst. Ik kon dit echt niet inkorten.
Maar even een gekke gedachte; jullie waren er toch zelf bij dat je zwanger werd?ik bedoel dat werkt anticonceptie niet/vergeten/gescheurd noem mr op. Dan moet je nu dan toch ook je verantwoordelijkheid nemen? Maar goed ik heb zelf 5 mk's in het verleden gehad, om me heen zijn veel kindjes dood of te vroeg geboren zodat ze niet in leven bleven. Dit vind ik zo afschuwelijk en bij jullie 'lukt' t dan wel en maak jij je zorgen over de oppas/auto/geld/vakantie enz....die begrijp ik ff niet. Succes met beslissen
Elk zijn leven en zijn verhaal. Beide situaties zijn op zijn manier moeilijk. Oordeel niet als je er zelf niet hebt voor gestaan. Deze dingen komen hard aan. Net zoals het voor jou hard aankomt dat iemand ongepland zwanger is en twijfels heeft.
Sorry maar ik zou echt nooit abortus kunnen plegen. Ergens las ik dat je het had over 'een klompje cellen'. Daar gaan bij mij echt de nekharen voor overeind staan. Die mening deel ik dus zeker niet... het is een kindje! Op vandaag is een 'oeps' toch ook echt niet meer nodig. Je man was erbij en wilt nu de consequentie niet dragen... Sorry ik wil je niet afbranden maar mijn mening over abortus lijkt me duidelijk. Succes met het maken van je beslissing. Maar ik denk dat je bij abortus altijd een nare nasmaak houdt en je altijd zal afvragen wat als...
Als je twijfelt zeg ik: niet doen. Je draagt dit voor de rest van je leven mee. Denk dat abortus iets is dat je alleen maar kan doen als je zelf zeker bent dat dat de enige oplossing is en als ik jouw verhaal lees, is dat niet zo. Het is iets dat ik zelf nooit over mijn hart zou krijgen. Ik heb zelf 3 kids (allemaal wel gepland) en het is inderdaad wel pittig (bijna 5j, 3j en gisteren 1j). Voor mij is het medisch gezien onverantwoord naar mij en het ongeboren kind om een 4e te krijgen heeft mijn gyn gezegd (ook al is 3 voor ons echt wel genoeg), maar stel dat we toch ongepland zwanger worden zou ik het echt niet over mijn hart krijgen om het te laten weghalen. Niemand kan de beslissing voor jou nemen, maar doe niets waar je later spijt van hebt, de klok kan je niet meer terug draaien.
Ik zou het nooit kunnen!!... Raak er al verdrietig van als ik er over na denk. Van een kind krijg je geen spijt... wel van het besluit om hem/haar weg te laten halen... die beren op de weg verdwijnen vanzelf en ook dit kindje zal groter worden. Hier sinds 5 weekjes een gezin van 3 kindjes. Pff... kan ons jongste zoontje niet meer weg denken. Zoveel Liefde!
Ik zou het zelf niet over mijn hart kunnen verkrijgen om het aftebreken. Kijk naar je andere kindjes had je 1 van hun willen missen? ik heb 1 dochter lichamelijk (zwanger zijn) kan ik niet nog een keer aan. Maar mocht het gebeuren is het een cadeautje en dan is het voor mij 9 maanden afzien maar het zal zeker komen! Zou je later aan je kinderen kunnen vertellen dat je 1 kindje hebt laten verwijderen? Of zou je dat altijd voor je houden. Aandacht verdelen tja dat zal echt wel loslopen je kan ze er goed bij betrekken bij een nieuw gezinslid. Maar tja als vakanties voor gaan?! ik ben vroeger nooit op vakantie geweest... Heb ik wat gemist? Echt niet.
Niet doen hoor! Het zal je levenslang achtervolgen. Gezin met drie is super! Onze vierde is op komst en bij geboorte zijn de kids 1,3,5 jaar. Niks praktisch aan, maar zo genieten!
Ik bedoelde niet enkel oneerlijk vanwege de kans op een meisje maar vanwege het hele geheel. En een hoopje cellen... ik denk mocht je het weg laten halen dat je in de toekomst echt wel denkt aan het kindje zelf, het jongetje of meisje dat voor het eerst naar school zou zijn gegaan, af zou studeren, misschien zou trouwen en wie weet kleinkinderen zou schenken.
Drie is super leuk en praktisch gezien zijn er helemaal geen grote bezwaren qua auto etc. Past gewoon. Wat een mooi cadeau om zo ineens zwanger te zijn. Gefeliciteerd daar dan ook mee. Ik snap wel dat het even de tijd nodig heeft om te landen. Succes met jullie beslissing! Volg jullie hart!
Ik ben een mama van drie prachtige jongens. Oudste bijna 5, dan 3 en 7 maanden oud. Wij hebben hier bewust voor gekozen en de beren op de weg opgelost. Auto paste net maar hebben nu een Zafira 7 Zits ideaal, vakantie pakken wij altijd park in Nederland met 3 slaapkamers ruimte zat en betaalbaar, oppas gastouder en oma. Tip denk ook eens aan een gastouder aan huis. Goedkoper en makkelijker vanaf 3 kinderen. Aandacht is hier 1 op 1 voor iedereen. Je creëert een ritme waarin ieder zijn aandacht krijgt van papa en mama. Dus maak je om de beren niet druk en volg je hart. Mocht je meer willen weten stuur een persoonlijk bericht.
Ik meen ook te lezen dat jij het best ziet zitten om nog een kindje te krijgen. En zoals eerder gezegd, het ís er al... Je vriend heeft wat tijd nodig om het te verwerken en na te denken (en jij zelf ook), die tijd heb je nog. Je hoeft niet nu te beslissen, je bent er net achter gekomen. Gebruik die tijd, praat met elkaar, en eventueel met een professioneel om jullie in je keuze te helpen.
Wij hebben nu ook 3 kindjes, het was vooral een wens van mezelf om nog eentje te krijgen, mijn man vond 2 best. Uiteindelijk heeft hij aan mijn wens toegegeven. Nu Baby R er is, heeft mijn man 1 keer aangegeven, minder voeling met het kindje te hebben dan met 'zijn tweeling' (zijn 'goden'), maar vandaag heeft hij verteld dat hij hem echt dolgraag ziet en dat hij echt past in dit gezin. Hij had ook tijd nodig. Als Baby R lacht, smelt mijn man gewoon. En toegegeven, Baby R heeft een hele moeilijke start gehad (eerst een week neonatologie vanwege infectie, daarna kma waardoor hij niet te genieten was, nu hij de juiste voeding heeft is hij echt super!), waardoor de twins in het begin wat aan de kant geschoven werden om voor de baby te kunnen zorgen, maar nu ook Baby R het goed doet, lijkt alles te passen, de twins krijgen hun aandacht en Baby R ook, en alle 3 lijken ze dolgelukkig. De tweeling is ook dol op de baby! Ook al zijn ze nog maar 2 jaar en 3 maand, ze proberen op hun manier mee voor de baby te zorgen, en hem te beschermen. Ik wil maar zeggen, dat ook de tweeling aan aandacht en zorg niks tekort komt, en dat het plaatje past ook al was het voor mijn man niet nodig, dat 3de kindje. Qua plaats, kan ik je niet helpen, ik ken jullie situatie en jullie huis of auto niet. Voor ons, wij hebben 3 kamers, 2 kleintjes en 1 master bedroom. De tweeling zal in een stapelbed gaan slapen op 1 kamer, Baby R heeft zijn eigen kamertje. Studeren zullen ze beneden doen, we hebben een kamer die we als studeerkamer kunnen inrichten. We hebben een uitschuifbare tafel in de keuken, dus ook om te eten zal het geen probleem zijn.
Het wordt allemaal wel aanpassen, maar het kan wel lukken. Maar daar kunnen alleen jullie over beslissen. Ik ga hier geen preek houden over of abortus al dan niet moreel aanvaardbaar is, daarvoor is elk gezin en elke situatie te verschillend. Ik zeg alleen, denk er heel goed over na, het is en blijft een ingrijpende gebeurtenis, neem je tijd zodat je alles op een rijtje hebt vooraleer je beslist. Voor ons werkt het met 3 kids goed ondanks een beetje tegenzin van mijn man, maar zoals ik al zei, elk gezin en situatie is anders, alleen jullie kunnen een weloverwogen keuze maken, maar doe het wel samen. Geef je vriend ook de tijd om te kunnen wennen aan jullie zwangerschap. En praat, praat, praat. Wat jullie keuze ook mag zijn, ik hoop zo dat jullie eruit komen en gelukkig zullen zijn. Veel succes met jullie keuze!
Oh ja, een 3de kindje heeft hier onze relatie op geen enkel moment onder druk gezet. Ook niet toen het hier nog niet goed ging met Baby R. Mijn man was ook bang dat onze relatie eronder zou lijden, maar wij hebben het nooit zo ervaren uiteindelijk.
Het is een geschenk om weer zwanger te mogen worden en dat er weer een leventje in je mag groeien. Ik begrijp dat er allerlei vragen in je op komen..hoe gaan we dit doen of dit regelen. Dat is heel menselijk. Maar praktische nadelen kunnen toch niet zorgen voor de overweging die je stelt?
tja ik zou niet voor een abortus kiezen. ik kreeg na 2 meiden een zoon en nu weer zwanger van een meid. dis kan heel goed hoor dat dit wel een meisje is. maar goed dit is een beslissing doe alleen jullie kunnen nemen. ik ben zwanger van de 4de , mijn 3de was wel mijn zorgen kindje , hij was een echte huilbaby en eerste 3 jaar meer mee in het zh gezeten dan thuis. maar heb het er allemaal voor over. nu is hij sinds een jaar niet meer ziek geweest. en ik en mijn zoon zijn 4 handen op 1 buik. met 3 kids konden wij prima met een normale auto rijden en ik had een coupe ook geen sedan. nu heb ik een 7 persoon auto en mijn man een gewone auto (hatchback) past prima straks met 4 kids kunnen we niet met ze alle in mijn man ze auto maar dat geeft niet. ik zou niet zomaar een abortus doen, zou er goed over praten en nadenken.
Jeetje.... alweer iemand hier op t forum die 'ongewenst' zwanger is van de 3e.... wij lopen nu in t ziekenhuis omdat we zo graag samen een kindje willen en jouw man praat over abortus, omdat t je geluk in de weg zou staan want het gezin was al compleet? Ik zeg; leg er snel nu een paar knopen in voordat er een ongewenste nr 4 op komst is. Dat is mijn advies vanuit emotioneel oogpunt, en wellicht totaal niet rationeel. Ik hoop dat je een goede keus maakt en dit leven de kans gunt. Een derde krijgt net zo goed net zoveel aandacht en liefde, het komt nu even onverwacht, dat moet eerst even een plekje vinden.
Ik begrijp je. En ik vind het naar voor je. Lijkt mij idd niet fijn om te lezen. Maar dat neemt niet weg dat dit een enorme impact maakt op ons leven...welke beslissing dan ook. Hoop dat het snel lukt voor jullie..
Dankjewel. Ik begrijp jou ook hoor, daarom zei ik ook, wellicht totaal niet rationeel, mijn reactie... Maar t is idd niet leuk om te lezen. Ik snap dat t een grote impact heeft, maar dat komt ook wel weer goed.
1e en 2e zwangerschap in 1x zwanger...1e werd een miskraam en 3e zwangerschap heeft meer dan een jaar geduurd. Nu 4e zwangerschap weer in 1x...dus begrijp jou ook al te goed. Het komt hoe dan ook goed....zoals mijn vriend ook zegt. Wat we ook doen we komen er samen uit....ik wens jou veel geluk!
Je leeftijd is geen issue hoor, je bent nog jong. Persoonlijk vind ik wel dat je onverwachts een geweldig cadeautje hebt gekregen, zo bijzonder. Ik snap dat het onverwachte rauw op het dak van je man is gekomen, de angst dat je het geluk kwijt gaat raken. Maar wat als jullie geluk nog meer wordt dan het al is door dit wondertje te laten verwelkomen?. Succes/sterkte met de keuze!.
Heel eerlijk komt je verhaal over alsof je het hebt over de optie voor een derde kindje, alsof het er nog niet is. Maar het kindje ís er al en past zo te lezen prima in jullie gezin en de afwegingen die je maakt over genoeg aandacht voor de jongens ed dat zijn naar mijn idee pas issues áls daar inderdaad aanleiding voor is. En zo te lezen is dat er niet. Alleen je man is niet zo 123 enthousiast. Wat mij een logische reactie lijkt als je denkt een compleet gezin te hebben en dan duikt er ineens nog een kindje op. En dan denk ik, heel eerlijk; de enige reden waarom dit kindje dan geen kans op een bestaan zou krijgen is omdat je man 'nu ook al gelukkig is'. En van jou kant.. omdat je nu nog een kans hebt op een dochter.... en als je andere kinderen meisjes waren geweest? Ik bedoel mijn reactie echt niet rot maar voelt dit alles niet heel oneerlijk naar je ongeboren kindje toe?
Misschien komt het omdat ik nu 4 weken ben. Het Is naar mijn mening nog geen kindje maar een hoop cellen wat zich vormt tot een kindje. Een andere kijk op zwangerschap misschien, minder met gevoel maar feitelijk. En ja ik denk dat hij geschrokken Is. Zeker als hij soms wat autistisch kan reageren. Onverwachtse zaken vallen nooit goed bij hem. Hij wil in de puntjes voorbereid zijn. En schuldig naar mijn ongeboren kindje....nee het Is een voorkeur maar geen eis. Als metafoor....je vindt 2 ijsjes beide super lekker maar je hebt al 2 van 1 gegeten....de 3e keer wil ik dan wel het andere ijsje. Mocht ik nog eens dat ene ijsje eten dan zal die niet minder lekker smaken. Beetje vreemd maar denk alleen aan eten nu.....
Ik ben sowieso tegen abortus, maar om deze redenen mbt tot geluk en praktische zaken zou ik niet helema geen optie vinden!! En dat je de kans op een dochtertje dan misschien wegneemt zou ook niet moeten mee wegen, ook al zeg je dat een 3e jongen ook prima is, maar benoem je dat wel. En natuurlijk mag je een voorkeur hebben, maar voor mij komt het toch wat raar over dat je dit benoemd in je vraag over abortus. Ik snap dat het ontzettend schakelen is, maar ik vind het echt geen redenen om aan abortus te denken, om een leven te willen beëindigen om praktische zaken en een vriend die nu gelukkig is met 2 kinderen!
In een bericht die je in tweestrijd schrijft kunnen zaken anders overkomen dan ik voel of denk. Een jongen Is niet minder dan een meisje en het gaat mij om het niet weten als je een abortus doet. Meningen mogen verschillen over abortus en je kijk op het leven gelukkig.
Ja klopt, daarom geef ik ook mijn mening, ik zie het heel zwart wit en wil ik het wel begrijpen, maar is dat lastig. Ik weet dat er vele discussies over zijn en dat is niet wat ik wil. Ieder zo zn kijk er op, maar dit is de mijne. Ik hoop wel dat jullie er samen mogen uitkomen, en er beide tevreden over zijn!
Als ik je verhaal zo lees wil je zelf ook helemaal geen abortus. Dingen gebeuren voor reden denk ik dan... daarnaast, jullie waren er zelf bij. Dit kindje moet jullie gezin blijkbaar compleet maken. 1 meer maakt qua aandacht en financiën echt geen gigantisch verschil, maar dat is mijn mening. Hier ook twee jongens en in afwachting van de derde.. nooit gedacht of gedurft te denken, maar we krijgen een meisje. Ik begrijp je gevoel daarover maar al te goed. Een jongen was natuurlijk ook fantastisch geweest, maar dit was wel een hele grote verrassing met de 20 weken!
Daarnaast wil ik je nog meegeven dat mijn moeder destijds in een zelfde soort situatie heeft gezeten, weliswaar met een nieuwe partner. Hij wilde geen kind en ze hadden het in die tijd financieel niet ruim. Ze heeft abortus gedaan, maar heeft nog nooit zoveel spijt van iets gehad. 2 jaar later was ze alsnog 'per ongeluk' in verwachting.
Wij hebben een gesprek gehad met een vrouw van de ggz! Zei heeft ons echt goed geholpen alles op een rijtje te zetten, elkaar proberen te snappen. Tips gegeven. Het gesprek duurde 3 uur.. (hoefde geen gegevens achter te laten en is gratis) En zo zijn wij er samen uitgekomen :)
In jouw verhaal zie ik eigenlijk geen enkele goede reden om jullie kindje niet in leven te laten... Dit kindje is er en wil heel graag dat jullie ervoor gaan zorgen. Mijn ervaring is dat een derde ons gezin veel completer heeft gemaakt. Mijn man vond twee echt genoeg, maar is nu helemaal dol op zijn dochter!!! Een kind maakt je echt niet minder gelukkig. Integendeel: het geeft nóg meer geluk
Ja dat deel ik ook. Maar ben bang dat hij het op bepaalde momenten niet zo gaat zien en dat het in de weg komt van ons. Nu weet ik dat wij sterk zijn samen en dat we er heus wel uitkomen maar bang mag ik wel zijn.
Als jij het vertrouwen in jullie relatie hebt dat je samen oud wil worden, dan is dit waarschijnlijk de gemakkelijkste hobbel die je kunt nemen... Een abortus leidt vaker tot een relatiebreuk dan een extra kindje
Ik ben niet tegen abortus. Maar zoals jij er nu al over praat denk ik dat jij abortus nooit aan jezelf zal vergeven. De enige echte reden denk ik dat je het overweegt is je man. Waar 2 kids zijn lukt 3 ook wel. Hoe ik het lees sta je niet genoeg achter eventuele abortus en dan zou ik het niet doen. Spreek uit ervaring dat je anders je leven lang spijt hebt..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (73) Verversen