Niet zozeer een vraag maar denk gewoon even wat kwijt, omdat ik het niet herken bij mezelf…..
Ik heb een relatie van 14 jaar achter de rug….2x een miskraam gehad. Dat was van 2 zwangerschappen die niet gepland waren. Van de eerste MK wist ik dat ik zwanger was, zat er op dat moment niet op te wachten, maar wilde er het beste van maken. Dit ging fout helaas…..de 2e miskraam daarvan was ik ook niet gepland zwanger, en wist ook niet dat ik zwanger was. Achteraf hoorde ik dat het een miskraam was. En ik heb overigens 2 hele gezonde zoons. 1 voor de miskramen en 1 erna.
Deze relatie ging na een tijdje stuk. En ben doorgegaan.
Ik heb nu sinds 1,5 jaar een geweldige vriend, een geweldige relatie en het kan allemaal echt niet beter. Hij heeft geen kinderen. Is voor hem ook geen must, want hij gaat voor 200% voor mijn zoons.
We zijn met anticonceptie gestopt in aug 2021. Met het motto: we zien wel hoe het loopt en waren er niet gefocust mee bezig.Eind nov. Had ik een positieve test. We waren er zo vreselijk happy mee. Alles ging goed, voelde me ontzettend zwanger. Bij de 2e echo zaten we in de wachtkamer en bekroop in 1x mij het gevoel dat het hartje was gestopt. Ik voelde het gewoon. En dit kregen wij ook te horen bij de echo. Vervolgens bleef ik mij zwanger voelen. 0,0 tekenen van een miskraam of iets dergelijks…..
Doorgestuurd naar de gyn na ruim een week, nog een controle echo en het vreselijke werd bevestigd.
Uiteindelijk is het opgewekt met cytotec…..
Ik was er zo verschrikkelijk stuk van….veel veel erger dan met mijn eerdere miskramen. Ik blijf er ook last van houden, maar denk wel op een gezonde manier. Vooral wanneer ik ermee geconfronteerd word……of soms gewoon uit het niets….ineens piekeren, er niet van kunnen slapen, het verdriet…..
Het is pas ruim een maand geleden, en ik was 9 weken zwanger….het voelt zo verdomd gemeen….
Ik weet dat er zoveel vrouwen dit hebben meegemaakt, en nog veel vaker dan ik…en dat ik blij mag zijn dat ik zwanger kan raken.
En ik wil ook echt niet klagen, maar t voelt zo klote nog steeds……ik ben altijd zo nuchter en een doorpakken. Alleen dit heeft me echt diep geraakt.
We hebben wel ontzettend veel zin om weer zwanger te raken. En ook weer het vertrouwen dat het goed komt.
Geef jezelf ook de tijd om dit verdriet een plekje te geven. Of het vertrouwen helemaal terug komt kan ik niet zeggen. Je staat wel anders in een zwangerschap. Maar dat is niet erg zolang dat niet de overhand heeft. Ik hoop dat een volgende zwangerschap voor jullie goed mag gaan en je ervan kunt genieten
Ik ben blij als ik weer in verwachting ben…..maar vind t ook heel eng…..ik weet niet of ik weer een vroege echo wil. Doodsbang dat het dan net te vroeg is, en ik weer naar huis ga met een week stress. Misschien maar gewoon wachten tot een week of 8 ofzo….
Ligt ook een beetje aan de praktijk. Ik heb na mijn miskraam een echo gehad met 6 weken. Toen 2 kloppende hartjes. Die echo werd me aangeboden toen na de miskraam. En bij deze zwangerschap tot 7 weken gewacht. Ik was er blij mee. Maar je moet altijd doen war goed voelt. Een week stress is ook echt waardeloos. Begrijp je volkomen daarin
Dat zoveel vrouwen dit meemaken, en sommige nog wel vaker dan jij, doet helemaal niets af aan hoe verdrietig het op dit moment voor jou is. Hoe nuchter je ook bent, het is toch ook ontzettend k*t als je je verheugt op de komst van een kindje, en ineens spat die droom uitelkaar en heb je de dealen met alle emotionele en lichamelijke shit die bij dat verlies komt kijken. Neem je tijd om verdrietig te zijn. Als je echt het idee hebt dat je er niet doorheen kunt komen, zou ik wel een afspraak maken met de huisarts om toch wat hulp te krijgen. Heel veel sterkte!
Ik ben altijd zo nuchter en van het positieve zien en gewoon doorgaan…..het lukt me nu gewoon niet. Me hart is gebroken, terwijl ik tegelijkertijd ook lekker door wil, verder wil, en hoop dat wij snel weer in verwachting zijn. Ik hoopte dat als me menstruatie weer geweest was dat alles weer normaal was…..lichamelijk is dat het ook. Maar emotioneel niet. Ik kom er echt wel doorheen, alleen heb me er zwaar in vergist….😢 het klinkt heel idioot…..maar ik mis “het”….wilde het liefst gewoon het bij me in me lichaam houden. Maar ja dat kan niet natuurlijk. Voelt heel gek…..
Stop dat gevoel ook niet weg. Je kan ermee aan de slag. Er zijn diverse manieren zoals EMDR waardoor de herinneringen en scherpe randjes eraf gehaald kunnen worden.
Weet iig dat geen van de MK en MA jou schuld waren. Het is een samenloop van zoveel omstandigheden waar je weinig tot geen invloed op had.
Ik voel me echt zo rot…..ik moest rond de bevruchting door een MRI….ik wist niet dat ik zwanger was…..in de week dat ik erachter kwam dat ik zwanger was, had ik Corona en ben enorm ziek geweest.
Ik weet dat het niet mijn schuld is…..maar vind het echt vreselijk…..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (9) Verversen