Hepatitis B is een ernstige infectieziekte, veroorzaakt door het hepatitis B-virus. Dit virus dringt de levercellen binnen en veroorzaakt daar een ontsteking. Klachten kunnen helemaal ontbreken, toenemen, maar ook afnemen. Dit hangt af van de ernst van de ontsteking. Hepatitis wordt ook wel geelzucht genoemd. Dit is namelijk een verschijnsel, als gevolg van een ontstoken lever.
Het hepatitis B-virus bevindt zich in het bloed en is zeer besmettelijk. Het virus komt ook voor in lichaamsvochten, zoals sperma en vaginaal vocht, van dragers met dit virus. Bloed is echter het meest besmettelijk.
Hoe kan je hepatitis B oplopen?
- Tijdens de geboorte:
de moeder hepatitis B in het bloed heeft, is de kans groot dat ze het virus tijdens of vlak na de geboorte aan haar kind doorgeeft. - Bloedbloedcontact:
druggebruikers die elkaars (besmette) spuiten en naalden gebruiken. Gezamenlijk gebruik van elkaars besmette scheermesjes. Medisch personeel kan ook een risico lopen, bijvoorbeeld een laborant, die zichzelf per ongeluk prikt met een besmette naald. - Seksueel contact:
geslachtsgemeenschap, zonder gebruik van condoom. En bij pijpen en beffen, zonder gebruik van condoom of beflapje. De kans op infectie wordt nog groter wanneer er beschadigingen van het slijmvlies zijn, dit kan als je al een SOA hebt. Anaal seksueel contact geeft de meeste risico's. De slijmvliezen raken erg makkelijk beschadigd bij deze vorm van seksueel contact. Het risico tijdens geslachtsgemeenschap zonder een condoom tijdens een menstruatie, is vanzelfsprekend enorm groot.
Verschijnselen bij mannen en vrouwen Vaak merk je weinig tot niets, wanneer je geïnfecteerd bent met het hepatitis B-virus. Het gebeurt slechts bij 1 op de 3 mensen die geïnfecteerd zijn, dat deze 2 weken tot 6 maanden na het moment van infectie, klachten krijgen.
Deze klachten kunnen zijn:
- lusteloosheid
- vermoeidheid
- buikpijn
- jeuk
- gewrichtspijn en
- koorts
Nadat de klachten zich geopenbaard hebben, kan geelzucht optreden. Het oogwit wordt geel en de huid soms ook. De urine wordt erg donker van kleur en de ontlasting juist weer erg licht. Zodra het virus uit het lichaam verdwijnt, herstelt de lever zich en verdwijnen de klachten. Soms blijft de lever echter ontstoken en blijven de klachten (soms met rustperioden) terugkeren. Dit wordt een chronische hepatitis B genoemd.
In 5 tot 10 procent van de 'gevallen' blijft het virus nog jaren, soms levenslang, in het lichaam aanwezig. Het lichaam maakt dan geen antistoffen aan die het virus onschadelijk kunnen maken. Iemand die dit virus bij zich blijft dragen, wordt ook wel 'een drager van het hepatitis B-virus genoemd'. Deze 'dragers' kunnen zonder lichamelijke klachten door het leven gaan, maar ze blijven wel besmettelijk en kunnen het virus doorgeven aan andere mensen.
Gevolgen Een chronische hepatitis B-infectie kan blijvende gevolgen hebben. Alle dragers lopen risico op een slecht werkende lever, levercirrose (littekens op de lever) en zelfs leverkanker. In zeldzame gevallen verwijdert het afweersysteem het virus na jaren spontaan uit het lichaam.
Wanneer een zwangere geïnfecteerd raakt tijdens de zwangerschap, is er een zeer grote kans op overdracht naar de baby. Zwangeren die vroeger geïnfecteerd werden en dus nu draagster zijn, hebben een besmettingsrisico van 90% voor hun pasgeborenen.
Indien besmette baby's niet behandeld worden is het sterftecijfer ten gevolge van levercirrose of leverkanker ongeveer 25%. Pasgeborenen van hepatitis B draagsters dienen kort na de geboorte gevaccineerd te worden en krijgen tevens immunoglobulinen.
Onderzoek
Lichamelijk- en bloedonderzoek moet uitwijzen of je hepatitis B hebt. De nacontrole's zijn er om na te gaan of je het virus nog bij je draagt.
Voorkomen
Voorkom dat andere mensen met besmet bloed in aanraking komen, bijvoorbeeld door tandenborstels, scheermesjes, scheerapparaten, nagelknippers, vuil verband of maandverband. Wanneer besmet bloed op de huid of slijmvliezen komt, moet dit zo snel mogelijk worden afgewassen. Totdat het virus uit het bloed is verdwenen, moet er veilig worden omgegaan met seksuele contacten, er moet gebruik gemaakt worden van condooms en beflapjes.
Medicijnen Meestal geneest de ziekte vanzelf. Wanneer de leverontsteking lang aanhoudt, wordt je naar een specialist verwezen. Deze zal beoordelen of en welke medicijnen nodig zijn.
Hepatitis B is meestal na een jaar vanzelf genezen. Het bloed wordt na een half jaar gecontroleerd. Als het virus uit het bloed is, ben je niet meer besmettelijk en kun je het virus niet opnieuw krijgen. Sommige mensen blijven het virus echter bij zich dragen en blijven daardoor wél besmettelijk.
Inenten Inenten is tegen hepatitis B is mogelijk (en gratis). Deze inenting geeft levenslange bescherming. Mensen met een verhoogd risico kunnen zich laten inenten, bijvoorbeeld partners van iemand met hepatitis B, kinderen van moeders met hepatitis B, mensen die intraveneus drugs gebruiken ('spuiten'), werknemers in de gezondheidszorg, bewoners van tehuizen voor verstandelijk gehandicapten en personen met wisselende seksuele partners. Als je zelf hepatitis B hebt, moet je je seksuele partner(s) waarschuwen zodat zij zich tegen de ziekte kunnen laten inenten.
De huisarts is verplicht om een geval van hepatitis B te melden bij de GGD.
Geschreven voor Babybytes door L. Ward, werkzaam als gecertificeerd intensive care neonataal verpleegkundige.
Zie ook deze informatieartikelen: · Tests voor de zwangerschap · Candida infectie · Chlamydia · Hemoglobine · HIV en AIDS · Antistoffen · Rodehond · Toxoplasmose · Vaginale infecties · Waterpokken