Normaal is de vaginale afscheiding wittig of ietwat doorzichtig van kleur en voelt het slijmerig en plakkerig aan. In de zwangerschap is het normaal dat de hoeveelheid en de dikte van de afscheiding sterk variëren. De meeste vrouwen hebben meer afscheiding tijdens de zwangerschap dan normaal. Wel hoort de afscheiding wit of doorzichtig te blijven en moet het slijmerig en plakkerig blijven aanvoelen.
Het kan voorkomen dat de afscheiding zo dun is dat je vermoedt dat het om vruchtwater gaat. Het kan soms moeilijk zijn om goed onderscheid te maken tussen afscheiding en vruchtwater. Zelf kan je het verschil proberen te merken door aan de afscheiding te voelen. Het maakt niet uit hoe dun de afscheiding is, het moet altijd (min of meer) plakkerig of slijmerig aanvoelen. Neem wat afscheiding op je vingers en duim, houdt deze tegen elkaar en haal de duim langzaam los van de vingers. Bij afscheiding zie je dat het licht blijft plakken. Dit is iets dat vruchtwater zeker niet doet. Normale afscheiding ruikt eigenlijk niet, vruchtwater heeft wel een geur, die wordt omschreven als zoet en een beetje weeïg. Nog een verschil is dat vruchtwater vaak witte vlokjes bevat, voornamelijk als je nog niet bent uitgerekend (als je over tijd loopt, zijn deze vlokjes meestal verdwenen).
Naast het feit dat je dus meer afscheiding kunt hebben tijdens je zwangerschap, ben je ook vatbaarder voor vaginale infecties. Doordat de hoeveelheid glycogeen van je vagina verandert tijdens de zwangerschap kunnen de bacteriën, die normaal in je baarmoeder leven, minder goed hun werk doen, hierdoor wordt de zuurgraad van de vagina lager. De normale, niet-schadelijke, bacteriën zorgen ervoor dat andere, schadelijke, bacteriën en schimmels minder goed kunnen overleven. Door de verminderde werking van deze bacteriën wordt je vagina dus vatbaarder voor schadelijke bacteriën en schimmels.
Tekenen van een infectie
Een vaginale infectie gaat niet altijd gepaard met duidelijke klachten. Bij onderstaande klachten is het verstandig om contact op te nemen met de huisarts, omdat je mogelijk een infectie hebt.
Het onderzoek
Door onderzoek van de afscheiding kan de arts vrijwel direct vertellen of je een vaginale infectie hebt en welke vorm het is. Zo kan je gelijk de juiste medicijnen voorgeschreven krijgen en kan de infectie worden behandeld. Niet iedere vrouw vindt het prettig om met dergelijk klachten naar de huisarts te gaan. Toch ziet een arts dagelijks vrouwen met een vaginale infectie. Een vaginale infectie gaat niet vanzelf over en kan schadelijk zijn voor de zwangerschap of voor de baby als hij geboren wordt. Het is daarom belangrijk om de infectie zo snel mogelijk te laten behandelen. Hoe gek het mag klinken, het is aan te raden om je niet te (grondig) te wassen voordat je naar de arts gaat. Wanneer je alle afscheiding weg wast, is het veel moeilijker om de juiste diagnose te stellen.
De arts zal kijken of hij tekenen ziet van een infectie. Hij bekijkt de schaamlippen en de vagina of er roodheid of uitslag aanwezig is. Vervolgens zal de arts met een speculum (eendenbek) in de vagina gaan om te zien of er sprake is van abnormale afscheiding. Soms neemt de arts met een spatel wat afscheiding weg en onderzoekt dit onder een microscoop. Door microscopisch onderzoek en het bepalen van de zuurtegraad kan meestal al gezegd worden welke vorm van infectie het is. In een enkel geval is het nodig om een kweek te maken. In dat geval duurt het een aantal dagen, voordat de uitslag bekend is. Mogelijke infecties zijn:
Schimmelinfectie (Candida) - Een schimmelinfectie is de meest voorkomende vaginale infectie. Zowel de vagina als de schaamlippen kunnen geïrriteerd zijn. Kijk bij 'Schimmelinfectie (candida)' voor meer informatie.
Chlamydia - Chlamydia is een seksueel overdraagbare aandoening (SOA). De infectie wordt veroorzaakt door een bacterie die zich in de slijmvliezen nestelt. Bijvoorbeeld in de baarmoedermond of de urinebuis, maar bij orale seks kunnen dus ook de slijmvliezen van de mond worden geïnfecteerd. Klachten kunnen zijn: grijze afscheiding, pijn of branderig gevoel bij het plassen, pijn bij het vrijen of onderbuikspijn, tussentijds bloedverlies. Kijk bij 'Chlamydia' voor meer informatie.
Gonorroe - Gonorroe is een SOA die minder vaak voorkomt dan Chlamydia. Gonorroe veroorzaakt een ontsteking van de slijmvliezen, dus de baarmoedermond of de urinebuis. Gonorroe is vaak symptoomloos. Bij een herhaald terugkerende blaasontsteking moet onderzocht worden of Gonorroe de boosdoener is.
Trichomonas-infectie - Een trichomonas-infectie is een SOA (seksueel overdraagbare aandoening), die niet ernstig is. Het is goed te behandelen. Vrouwen hebben vaker klachten van een trichomonas-infectie dan mannen. Je kunt lange tijd een trichomonas-infectie hebben, zonder dat je duidelijke klachten hebt.
Voorkomen van een infectie
Het is heel belangrijk de vagina niet met zeep te wassen. Door zeep te gebruiken verminderd de zuurtegraad in de vagina. Zodra dit gebeurd, is het voor de schadelijke bacteriën mogelijk om heel makkelijk te overleven. Was je van onderen alleen met lauw water. Het gebruik van inlegkruisjes zorgt ervoor dat het van onderen erg gaat broeien, waardoor er een ideaal klimaat ontstaat voor bacteriën. Probeer deze dus zo min mogelijk te vermijden. Ditzelfde geld voor strak ondergoed. Gebruik bij voorkeur katoenen ondergoed en slaap in loszittende kleding.
Geschreven voor Babybytes door L. Ward, werkzaam als gecertificeerd intensive care neonataal verpleegkundige.
Zie ook deze informatieartikelen: · Tests voor de zwangerschap · Candida infectie · Chlamydia · Hemoglobine · Hepatitis B · HIV en AIDS · Antistoffen · Rodehond · Toxoplasmose · Waterpokken