4 mensen aan wie ik ’n beetje een hekel kreeg na m’n bevalling
- MarloesW
- in Relaties
- 7
- 92735
- 22/06/2022
Als je moeder wordt, verander je zelf, verandert je leven en misschien ook wel de blik op de wereld. Dit kan ook betekenen dat de mensen om je heen een andere rol in je leven gaan spelen en je anders tegen ze aan kijkt. Bij mij was dit in ieder geval wel het geval.
Bepaalde vrouwen in m’n leven waar ik eerst niks mee had of een minder goede band mee had, klikte ik ineens veel beter mee toe ik moeder werd. Zo is de band met mijn eigen moeder ineens enorm versterkt; eindelijk begreep ik waarom ze de dingen altijd deed zoals ze ze deed. En waar die bezorgdheid vandaan kwam. Of waarom ze altijd zo strict was op bepaalde dingen. Maar andere mensen in m’n leven waar ik altijd zo close mee was? Aan sommigen van hen kreeg ik ’n beetje een hekel…
M’n schoonmoeder
Ik kon het altijd goed met haar vinden en sprak ook weleens met haar af zonder mijn man. Maar sinds ik bevallen ben trek ik haar Heul Slecht. Mijn moeder weet precies wanneer ze te veel is en wanneer ze even een stap achteruit moet doen. Maar zij niet. Ga ik even naar een andere kamer om borstvoeding te geven, gaat ze doodleuk naast me zitten en me met m’n jetsers bemoeien. Op zo’n moment wil ik gewoon naar haar gillen: Ga. Weg! Wáárom denk je dat ik in een andere kamer ga zitten.
Lees ook:
'Niemand heeft me ooit verteld dat ik mijn man zou gaan haten'
M’n baas
Op zich kon ik altijd prima met mijn baas. Ik wist dat hij wel van hardwerkende mensen hield - welke werkgever niet - maar als ik vrij wilde of wat dan ook, was dit nooit een probleem. Maar nu ik moeder ben en minder flexibel, merk ik aan hem dat-ie het inlevingsvermogen van een dode kakkerlak heeft. Ik werk nog steeds hard, misschien wel harder, maar ik moet nu gewoon echt om vijf uur de fiets op naar het kinderdagverblijf. Dus nee, ik kan niet een uur overwerken. En dat wrijft-ie er dan ook vaak genoeg passief-agressief in, waardoor ik me alleen maar schuldiger voel en hier niks mee kan.
M’n man
Nee, natuurlijk heb ik geen hekel aan ‘m. Ik wil ‘m alleen af en toe gewoon een stomp voor z’n kop geven. Zoals wanneer hij nooit het initiatief neemt om de kleine op bed te leggen, of in bad te doen. Of wanneer hij Echt Geeeeen Vrije Dag kan nemen als ons kind ziek is, en denkt dat ik dat wél heel makkelijk kan (nee, dat kan ik óók niet). Voor de rest is-ie best lief. Heus.
Mijn kinderloze vriendin zonder empathisch vermogen
Tuurlijk is het lastig om je in een moeder te verplaatsen als je zelf nog geen kinderen hebt. Ik verwacht dan ook niet dat m'n vriendin tot in detail snapt hoe mijn dag eruit ziet. Maar als je nog steeds elke week gaat leuren of ik meega naar de kroeg en of ik mee ga winkelen (en geïrriteerd raak als ik niet wil) terwijl ik een kind in leven probeer te houden, gemiddeld vier uur per nacht slaap en ‘m al zo weinig zie omdat ik vier dagen werk, dan snap je het in mijn ogen niet helemaal.
Voor de rest ben ik overigens best een leuke en blije moeder ;-)
Had jij dat ook na je zwangerschap: dat je sommige mensen in je omgeving in een héél ander daglicht zag?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (7) Stuur een bedankje