Wij vrouwen hebben het schuldgevoel uitgevonden lijkt het wel. Constant houden we rekening met andermans gevoelens zonder erbij stil te staan of we af en toe onszélf niet tekort doen. Zodra je moeder wordt, wordt dit eigenlijk alleen maar erger omdat je nog meer ballen in de lucht moet houden. Ballen die huilen en poepen.
Tegenover deze mensen in je leven zul jij je ongetwijfeld heel vaak schuldig voelen vanaf het moment dat je moeder bent geworden, zonder dat dit nodig is.
Je kind
Allereerst natuurlijk… je kind. Want vooral als werkende moeder kun je in het begin wel jánken als je hem of haar bij het kinderdagverblijf afzet om naar je werk te gaan. Waarom wilde je ook alweer zo nodig blijven werken? Wat als-ie ziek wordt? Wat als-ie straks denkt dat de kinderdagverblijfjuf z’n moeder is? Wat als-ie later in therapie moet omdat jij zo nodig de carrièrevrouw moest uithangen? Maar ook over andere dingen voel je je schuldig. Dat je ‘m net per ongeluk met z’n hoofd tegen de deurpost liet knallen. Of dat-ie van het bed viel.
Je werkgever
Je werkt in een resultaatgericht bedrijf. Overwerken is normaal en een 9-tot-5-mentaliteit kennen ze niet. En jij ook niet, totdat je moeder werd. En dus voel je je schuldig zodra je klokslag vijf uur weer naar buiten sneakt met je laptoptas terwijl je de ogen van Henk van Crediteuren in je rug voelt prikken: ‘Gaat ze nu alweer naar huis?!’. Ja, wat moet je dan? Je kind laten overnachten op het kinderdagverblijf? Juistem. Je hebt simpelweg geen keus. En je collega’s zien niet dat jij je 40-urige baan nu in 32 uur propt en ’s avonds om 11 uur nog even 33 mails zit weg te werken. Weg met dat schuldgevoel dus.
Je geliefde
Ooit was jij die mysterieuze vrouw die hem wel even om haar vingers windde. Romantische diners, passionele nachten, goede gesprekken: ze zijn inmiddels ver te zoeken. Tegenwoordig moet-ie blij zijn als je onesie een keer in de wasmand zit, je in je versleten spijkerbroek op de bank zit en tot 10 uur ’s avonds je ogen open kan houden. Nee, momenteel ben je misschien niet de ideale minnares, maar hé: jij vond die sixpack bij hem ook een stuk aantrekkelijker dan dat opabuikje dat-ie nu heeft. Dat komt wel weer.
Je moeder
Ow ow ow. Pas nu je moeder bent besef je hoe zwaar je eigen moeder het vroeger had. Zuchtend en steunend ruimde je je kamer op als ze het al 35 keer had gevraagd en als ze vroeg of je even een boodschap voor haar wilde doen, begon je meteen te dreigen met de kinderbescherming. Nu realiseer je je pas hoeveel ze écht voor je heeft gedaan en komen de schuldgevoelens om de hoek. Sorry mama.
Je beste vriendin
Vooral als ze nog geen kinderen heeft. Want hoe leg je uit dat zo’n kleine zo ontzettend veel energie en tijd vreet? Hoe leg je uit dat jouw prioriteiten nu zijn verschoven en je man en kind bovenaan staan? Zolang je zelf geen kinderen hebt is dit lastig voor te stellen. Je hebt minder tijd voor haar, en kunt (of wilt) niet meer in de kroeg hangen tot ’s ochtends vroeg.
Je huisdier
Oké het zijn dan geen personen, maar Carel de Cavia en Petra de Poes kregen eerst álle aandacht in huis. Lekker samen kroelen op de bank, lekkere snoepjes in huis halen, nog een aai over de bol voor het slapen gaan: je was de ídeale huisdierenmoeder. Nu zijn ze duidelijk in rang gedaald en mogen ze blij zijn als ze op tijd hun eten krijgen en hun hok één keer in de drie weken wordt verschoond. (Grapje, jongens.)
Maar vergeet niet, dat schuldgevoel is nergens voor nodig!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje