Regelmatig mogen wij van onze geboortefotografen één van hun schitterende reportages delen. De emoties die tijdens een bevalling worden vastgelegd zijn niet te beschrijven, het is dan ook des te mooier dat we mogen meegenieten van de bijzondere en intieme foto's. Vandaag mogen we de bevallingsreportage van geboortefotograaf Marjolein laten zien, gemaakt door haar collega en vriendin geboortefotograaf Annemiek.
Zwanger
Hoe speciaal is het als je mee mag leven met een mooie zwangerschap van je vriendin (en collega) en dan ook nog als geboortefotograaf de geboorte van de kleine vast mag leggen, dat overkwam mij toen Marjolein vertelde dat ze zwanger was <3
Geboorteplan
De bevalling van Marjolein komt, ondanks harde buiken, niet op gang. Ook niet na strippen door de verloskundige. Als de verloskundige voorstelt om de vliezen van Marjolein te breken, besluit ze dit aanbod te accepteren. Maar...
De volgende ochtend krijg ik een teleurstellend berichtje dat er helemaal niks gebeurt, er zijn niet eens harde buiken. Ondertussen schrijft Marjolein een nieuw geboorteplan, alle originele plannen kunnen de prullenbak in en nieuwe worden op papier gezet. De verloskundige komt aan het einde van de dag weer kijken en dan wordt er ook contact met het ziekenhuis opgenomen over de controles en om te horen of er plek is om in te leiden.
We overleggen nog wanneer ik kom voor de geboortereportage. Ik heb nu al zo meegeleefd dat ik eigenlijk niet thuis wil zitten wachten tot dat de bevalling echt op gang is gekomen, ik wil alles vastleggen maar dat is niet aan mij en niet wat de normale gang van zaken is. En dan krijg ik bericht dat ze het toch wel fijn zouden vinden als ik gelijk mee zou gaan naar het ziekenhuis maar dat ze wel bang zijn dat het een lange nacht voor mij wordt. Daar maak ik me nou helemaal niet druk om, ik pink nu al tranen weg, omdat ik gewoon de hele bevalling mee mag.
Ziekenhuis
Om 16.39 uur krijg ik een berichtje: Op naar het UMCG. "Okido, ik zie jullie bij de ingang!" app ik terug. Als ik de hal in loop zie ik dat Marjolein nog even geniet van een perenijsje, snel maak ik hier alvast een foto van. Als het ijsje op is gaan we samen naar boven naar de afdeling Verloskunde waar een verpleegkundige ons al op staat te wachten. We worden naar de verloskamer gebracht en er wordt eerst een CTG gemaakt om te kijken hoe de baby het doet. Ondertussen richten Danny en ik de verloskamer in. Marjolein heeft twee fotolijstjes meegenomen, eentje van Ruben* (hun overleden zoontje) en eentje van Tess, hun dochter, met papa en mama. Danny grapt nog dat ze Jip (de hond) mee hadden willen nemen zodat iedereen van hun gezin erbij was.
Inleiden in het UMCG
Om 18.47 uur wordt er een infuus geprikt om zo meteen met inleiden te kunnen beginnen. Om 19.00 uur gaan de weeënopwekkers aan en gaat de bevalling dan eindelijk beginnen. Een half uurtje later wordt de dosis verhoogd en aangezien het ziekenhuis eten deze dag niet heel aantrekkelijk klinkt gaat Danny beneden even salades en een broodje voor ons halen. Al wandelend eet Marjolein haar salade op en ondertussen worden de weeënopwekkers regelmatig verhoogd. Ze blijft lekker in beweging om zo de bevalling en de weeën te simuleren. Rond kwart voor negen voelt Marjolein de harde buiken echt goed. Om 22.00 uur noemt ze de harde buiken ook eindelijk weeën, ze worden nu ook echt pijnlijker heel langzaam aan gaat ze minder praten en keert ze in zichzelf om de weeën goed op te vangen.
Weeën
Rond 23.00 uur komen er twee à drie weeën per vijf minuten, je ziet nu echt dat de weeën steeds intenser worden. Om 23.40 uur komen de nieuwe verloskundige en verpleegkundige zich voorstellen en kijken ze even mee. Marjolein houdt zich heel groot en blijft met de verloskundige praten, dat was nou net niet de bedoeling. De verloskundige voelt even twee weeën mee hoe Marjolein haar buik reageert op de weeën. Hij heeft het idee dat het lichaam het zelf heeft overgenomen, dat de weeën nu wel heel hard achter elkaar aan komen en heel intens zijn, er wordt besloten om de weeënopwekkers te verlagen zodat het lichaam het zelf mooi kan doen.
Marjolein besluit lekker onder de warme douche te gaan zitten. Als ze dan niet in bad de weeën op kan vangen hoopt ze dat een warme douche het wat zachter maakt en in ieder geval de pijn in haar rug wat verzacht. Na 40 minuten heerlijk onder de warme douche te hebben gezeten, komt ze onder de douche weg. Je ziet dat het nu echt heel veel moeite kost om de weeën op te vangen. Om 02.20 uur constateert de verloskundige tijdens een controle dat er zes centimeter ontsluiting is. Om het kindje goed de kans te geven verder het bekken in te zakken gaat Marjolein op haar rechterzij liggen en vangt zo de zware weeën op. Danny is bezorgd en tegelijk enorm trots op zijn vrouw, ze doet het toch maar mooi helemaal zelf! Om 03.00 uur geeft ze duidelijk aan dat ze een drukgevoel voelt, maar ze houdt dapper vol. Totdat ze het echt niet meer kan en ze om 03.08 uur mee mag persen. Dit is wel heel spannend, omdat ze bij de vorige bevalling 2,5 uur heeft geperst, maar wat doet ze het goed. Op den duur zegt de verloskundige dat hun mannetje er bijna is, maar Marjolein gelooft dat niet zo. Om zijn woorden kracht bij te zetten laat hij Marjolein het hoofdje van haar mannetje voelen en dan gelooft ze het echt! Wat een opluchting! Ze doet nog enorm haar best en om 3.26 uur wordt hun prachtige zoon Finn geboren. Een prachtig helder en wakker mannetje van 3625 gram en 51 cm met inimini vingertjes en teentjes. Wat zijn ze trots op hun mannetje en elkaar. Ze hebben het maar mooi zelf gedaan.
Een prachtige zoon en kleine broer geboren
Papa en mama bewonderen hun zoon uitgebreid, een van de dingen die ze graag wilden was hun zoon goed bekijken zonder dat er gelijk allerlei doeken over hun mannetje werden gelegd. Het personeel heeft hier super rekening mee gehouden en ze echt de ruimte gegeven om hun mannetje goed te bekijken. Omdat Marjolein nieuwsgierig is hoe een navelstreng voelt als die nog klopt krijgt ze even de tijd om de navelstreng te voelen.
Finn krijgt ook lekker zijn eigen mutsje op en niet zo’n roze/blauw mutsje van het ziekenhuis. Wat ontzettend fijn dat dit soort kleine dingen, die voor Danny en Marjolein zoveel betekenen, gerespecteerd worden en zoveel mogelijk naar wens worden aangepast. De kinderarts komt de kleine Finn nog even uitgebreid controleren en daarna mag hij weer lekker bij papa bijkomen van de bevalling.
Grote zus en bezoek
De volgende ochtend komt Tess samen met oma, pake en beppe en een mega heliumballon naar de kraamafdeling om haar kleine broertje te ontmoeten. Tess is enorm nieuwsgierig en vanaf het eerste moment vind ze Finn interessant en heel lief. Hij krijgt een kusje en wordt zachtjes geaaid, grote zus neemt nog even de tijd om haar kleine broertje liefdevol te bekijken terwijl hij bij haar op schoot ligt. Echte liefde <3
Wat was dit bijzonder, om de zwangerschap en de uitbreiding van het gezin mijn vriendin, mee te maken en vast te mogen leggen zodat ze een super mooie herinnering hebben voor nu en later.
Liefs, Annemiek
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)