Kinderen krijgen steeds jonger een iPad. Ze lopen tijdens de vroege basisschool al rond met smartphones en leggen hun ouders uit dat ze hun documenten beter in the cloud kunnen raadplegen dan dat ze een USB-stick meezeulen. Zo hoorde ik vandaag dat de Pokémon-peuter in opkomst is.
Daarom spitste ik mijn oren tijdens de terugkomdag van de mediacoaches waar ik bij aangesloten ben. Ik wil mijn kids graag mediawijs opvoeden, hen wijzen op de geweldige mogelijkheden die er allemaal zijn en ze beschermen voor welk gevaar dan ook.
"Geen advertentie!"
‘Niet attetentie!’, roept mijn bijna twee-jarige al als ik YouTube aanwijs op de iPad. Hij heeft liever Peppa Pig zonder advertenties en bij Netflix kon hij ongestoord filmpjes kijken. Dat snap ik. Aangezien Netflix bij ons thuis is wegbezuinigd, moet hij het op dit moment met ouderwetse DVD’tjes of YouTube doen. ‘Mama, ik wil dat die advertentie wegblijft’, vindt zijn oudere broer ook. Brandweerman Sam zonder reclame is zoveel leuker. ‘De mensen van YouTube moeten ook geld verdienen’, leg ik dan uit. ‘Dan kunnen wij de leuke filmpjes blijven kijken’.
Als ik met mijn iPhone mijn moeder bel, vragen mijn zoons zich af waarom ik niet gewoon ga Facetimen. Dat is veel leuker, want dan kunnen ze oma zien. Toen opa in Australië zat, Facetimeden we er als gezin lustig op los. Gewoon bellen is zo saai. Maar oma heeft geen iPhone en dan valt er niet zoveel te Facetimen. Ik kom er niet onderuit: ik moet binnenkort mijn moeder gaan uitleggen hoe ze moet Skypen. Dan kunnen ze oma ook ‘gewoon zien’ tijdens het bellen.
Toekomst
Mijn kinderen zijn bijna twee en drie-en een half. Voor hen is het normaal dat ze overal Brandweerman Sam kunnen kijken. In de auto op de iPhone van mama, in huis kan de iPad overal mee naartoe. Ze zien Dino’s bewegen door de Virtual Reality-bril van de Appie en kunnen kletsen met opa die aan de andere kant van de wereld zit. Over een tijdje zijn onze smartphones en tablets overbodig. Dan communiceren we via lenzen die we in onze ogen implanteren. In wat voor wereld onze kinderen opgroeien? In een hele mooie. Dat weet ik zeker. Wij hadden vroeger toch ook niet durven dromen van een apparaatje dat je meenam naar je eigen kamer waar je ongestoord en gratis met je vriendje kon contacten? Maar een ding zal er waarschijnlijk nooit veranderen. De ouderwetse, dikke vette knuffel die ik mijn ventjes zometeen bij thuiskomst weer ga geven. Daar kan geen Virtual Reality-bril tegenop.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Aefke (40) is getrouwd met Tijmen en heeft twee zoontjes (Tijl van 3 en Bo van 1). In het dagelijks leven is zij online communicatieadviseur en schrijft zij aan haar derde roman Lievelingskind. Het boek gaat over de zussen Karin en Renske. Renske leidt een losbandig leven en raakt zwanger van een tweeling, terwijl Karin (verpleegkundige) al jaren zwanger probeert te raken. Op het moment dat Karin’s laatste IVF-poging mislukt, knapt er iets in haar. Intussen vermijdt ze waar ze het eigenlijk over moet hebben: haar diepgewortelde kinderwens.
‘Niet attetentie!’, roept mijn bijna twee-jarige al als ik YouTube aanwijs op de iPad. Hij heeft liever Peppa Pig zonder advertenties en bij Netflix kon hij ongestoord filmpjes kijken. Dat snap ik. Aangezien Netflix bij ons thuis is wegbezuinigd, moet hij het op dit moment met ouderwetse DVD’tjes of YouTube doen.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje