Toen ik een tijdje geleden met mijn dochter op een verjaardag was, kreeg ze een pen te pakken. Mijn meisje is dol op tekenen en stond al snel driftig te krabbelen op een papiertje. Niets aan de hand tot dat punt. Toen het papiertje vol was besloot mijn dreumes over te gaan op haar eigen kleertjes. Dat was het moment dat ik besloot in te grijpen. Ik pakte de pen af, legde haar uit dat ze best mag tekenen maar dat het NIET de bedoeling is dat ze op haar kleertjes tekent. Naast mij zat een oudere vrouw die de situatie had gade geslagen.
“Ah joh, laat lekker gaan. Kinderen mogen vies worden. Die kleertjes gaan aan het einde van de dag de was wel weer in, hoor!”
Ik reageerde op haar opmerking. “Nou, ik vind het prima als ze tekent, graag zelfs. Maar op haar kleertjes tekenen vind ik niet nodig. Nu zijn het haar kleertjes en de volgende keer is het het behang. Dat is niet de bedoeling en dat moet ze leren.”
“Ach welnee. Wat ik zei: kinderen mógen vies worden. Spelen en ontdekken horen bij het groot worden!”
“Spelen mag zeker, vies worden ook. Maar op haar kleren tekenen niet.” Daarmee sloot ik de discussie af. Ik was vriendelijk gebleven en richtte me daarna weer op mijn dochter.
Ongevraagd advies
Later dacht ik nog eens na over wat er was gebeurd. Ik had ongevraagd ‘advies’ gekregen over mijn opvoeding en standpunten. Advies zet ik tussen aanhalingstekens omdat het ongevraagd advies was en het eerder voelde als kritiek en bemoeienis. Mijn man deed er luchtig over: “Ah joh, laat gaan. Zo lang wij het er maar over eens zijn hoe we onze kindjes willen opvoeden, toch?”
Toch liet het me niet los. Ondanks dat de vrouw het ongetwijfeld goed bedoeld had, voelde ik me toch een beetje op mijn tenen getrapt. Wie was zij om zich te bemoeien met de opvoeding van mijn kind? Ik besloot het onderwerp eens bij een aantal vriendinnen aan te snijden. Een hoop voorbeelden kwamen op tafel. Een kleine greep:
Commentaar krijgen dat je je kind best eventjes mag laten huilen als je het snel wilt troosten. ‘Joh, laat maar even huilen hoor. Anders worden ze verwend!’
Commentaar krijgen over hoe je je kind kleedt. ‘Is dat niet te fris? Straks wordt hij ziek!’ ‘Heeft ze het niet heet met die winterjas aan? Het is buiten niet koud, hoor!’
Commentaar krijgen op de manier waarop je een situatie afhandelt. ‘Hij stelt zich nu gewoon aan hoor! Dit is gewoon theater maken, niet op in gaan anders blijf je bezig!’
Wat kun je doen?
Natuurlijk is het van anderen vaak goed bedoeld advies. Kinderen hebben nu eenmaal iets schattigs en toegankelijks over zich, waardoor voor mensen de drempel laag is om te reageren. Maar dat neemt nog niet weg dat het wel iets is waar we mee te maken krijgen en waar we mee om moeten gaan. Zelf vind ik het belangrijk om vriendelijk te blijven (ik ben ook een te zacht ei om daadwerkelijk gepikeerd te reageren), maar het maakt me soms wel onzeker. Doe ik het echt niet goed? Heeft die ander gelijk? Doe ik iets raars? Terwijl er niets mis mee is om achter je eigen standpunt te blijven staan, want daar heb je niet voor niets voor gekozen. Hieronder een aantal tips om het commentaar makkelijk(er) van je af te schudden:
Ga niet de discussie aan als je daar geen zin in hebt. Je bent niemand verantwoording schuldig over jouw keuzes. Oké, je partner misschien, maar dat is het wel zo’n beetje.
Geef met een korte en vriendelijke manier aan dat je geen advies nodig hebt: ‘Oh, alles onder controle hoor!’ en ga verder met waar je mee bezig was.
Word je onzeker gemaakt door het commentaar dat je hebt gekregen? Probeer dan voor jezelf terug te halen waarom JIJ het belangrijk vindt dat je de situatie aanpakt zoals je dat zojuist hebt gedaan. Dat jij achter je keuzes staat is het belangrijkst. Een ander heeft daar niets mee te maken.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat je het eens bent met de opmerking van de ander. In dat geval kun je simpelweg bedanken voor het advies ;-).
Omdat het lastig punt is waar iedereen anders mee omgaat heb ik een aantal anderen gevraagd om te vertellen hoe zij er mee omgaan als ze te maken krijgen met ongevraagde bemoeienis van vriendinnen over de opvoeding.
Emily:“Ik probeer uit te gaan van de goede intenties van mensen, dus ik probeer naar elk advies te luisteren. Als ik het totaal niet eens ben met wat de ander zegt, kan ik het vrij makkelijk van me afschudden. Als het echter iets is waar een kern van waarheid in zit dan zal ik het zeker overdenken. Maar er zijn ook genoeg keren dat ik denk: waar bemoei je je mee.”
Mandy: “Als ik van mensen commentaar krijg dan raakt me dat enorm omdat ik dan het gevoel krijg dat ik het niet goed doe. Heel vervelend. Om mezelf te beschermen negeer ik het zo veel mogelijk en probeer ik gewoon mijn eigen ding te doen zoals ik het ook deed voordat ik het ‘advies’ kreeg.”
Anna: “Ongevraagd advies van anderen is meestal vervelend, maar soms kan het je op ook blinde vlekken wijzen. Hoe ik reageer ligt meestal aan de intentie van de persoon die het commentaar geeft. Je kunt vaak wel zien of iets écht goed bedoeld is of dat die ander je alleen maar wil afbranden.”
Linda: “Eigenlijk raak ik altijd geïrriteerd wanneer anderen advies geven wanneer ik daar niet om heb gevraagd. Mijn ervaring is een beetje dat mensen vaak iets zeggen omdat ze je veroordelen in plaats van dat ze goede bedoelingen hebben. Niet altijd gelukkig, maar meestal wel. Ik probeer het zo veel mogelijk af te wimpelen op een vriendelijke manier, terwijl ik in mijn hoofd dingen denk die minder vriendelijk zijn ;-)”
Hoe gaan jullie om met commentaar op de opvoeding van je kind?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Esther, 29, is getrouwd en moeder van twee prachtige dochters. Ze is online redacteur bij een bekend tijdschrift voor kinderen en in haar vrije tijd schrijft ze vaak en graag.
Ehm nooit gehad volgens mij 🤔 of ik laat het zo snel afglijden dat ik het mij niet herinner. Soms vind ik het ook niet erg. Als bv m’n kind heel erg kwijlt en iemand zegt ; met logopedie kunnen ze daar misschien iets aan doen … vind ik dat niet erg. Bij het consultatie bureau zei m’n man weleens “ ze durven niks te zeggen want je kijkt alsof je ze zo over de tafel kan trekken “ 😅🙈🙈 ik ben ook altijd wel beetje on edge daar ..
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje