Iedereen die een of meer kinderen heeft, weet dat het cliché ‘Ze worden zo snel groot’ hartstikke waar is. Je knippert met je ogen en je baby is een dreumes. Nog een keer knipperen en ook die fase is alweer voorbij; de peutertijd breekt aan.
10 x dat je weet dat je kleine baby zelfs al geen dreumes meer is als….
Je zijn leeftijd in jaren gaat uitdrukken in plaats van maanden. Als ik het nu in 31 maanden uitdruk zie ik een diepe frons in de voorhoofd van de ander verschijnen, wat gemompelde getallen komen uit zijn/haar mond en daarna de reactie; ‘Bijna 3 dus?’ Hoofdrekenen is niet meer van deze tijd.
Je geen monologen meer afsteekt tegen je kind, maar ineens in een gesprek belandt. Die wel eens een andere kant op gaat dan jij wilt...
Je je scheldwoorden zorgvuldig moet gaan inslikken als je niet de hele dag het betreffende woord herhaald wilt hebben of niet wilt antwoorden op de vraag; mama, wat is %&@F$%....?
Je kleine moppie in een groot bed slaapt. Hij ziet er zo klein uit in dat grote bed, maar wat is hij ondertussen ook al groot.
Je hem niet eens meer probeert te helpen, omdat hij toch standaard roept; ‘Zelf doen’.
Hij tegen je zegt; ‘Goed zo mama, goed gedaan’ als je iets doet waar je hem continue mee complimenteert, zoals geklieder schoonmaken, speelgoed opruimen, je behoefte doen op het toilet…
Hij gaat controleren of je die vieze poepluier wel goed hebt schoongemaakt en je wijst op wat je niet goed hebt gedaan. Straks gaat hij het nog zelf (en beter) doen ook.
Hij ineens iets kan zonder dat je het doorhad; Op de driewieler fietsen, lastige schoenen aandoen, zijn vlees snijden, een bal vangen (en bij de buren in de tuin schieten…), een compleet repertoire aan kinderliedjes zingen, tot 10 tellen, noem maar op. Hij leert zo snel en zuigt alles op. Een spons is er niets bij.
‘Kiekeboe spelen’, ‘verstoppertje spelen’ is geworden. Waarbij hij zich wel verraadt, door uitstekende billen en benen onder het dekbed, voeten onder de gordijnen of het gegiechel vanuit de kast. Er valt nog wel iets te verbeteren dus.
Je enthousiasme moet veinzen voor elke vogel, graafmachine, vrachtwagen, bus, boom af wat dan ook, omdat dat is wat je peuter je de hele dag door vol verbazing aanwijst en je wilt laten zien. Zo herontdek je wel zelf de wonderen van de wereld.
Maar als hij dan met zijn knuffeldoekje in zijn hand en duim in zijn mond ligt te slapen denk ik toch: je bent en blijft mijn kleine baby.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)