Aan alle overenthousiaste reacties uit je omgeving te merken, als je vertelt over je zwangerschap, zou je denken dat je niets minder dan een FANTASTISCHE ervaring te wachten staat. Het moederschap is inderdaad prachtig, maar ook heel zwaar.
En we weten ondertussen ook dat die knalroze wolk niet voor iedereen weggelegd is. Zo'n één op de tien mama's krijgen te maken met een postpartum depressie. Maar wist je ook dat het heel goed mogelijk is dat je niet meteen een intense, diepe connectie met je pasgeboren kind kan voelen? Wij mochten mama Denise (25), moeder van een zoontje van tien maanden, hierover interviewen.
"Ik was vooral heel erg opgelucht dat mijn nachtmerrie-bevalling na 28 uur er eindelijk op zat," vertelt Denise over het eerste gevoel na de geboorte van haar zoontje, "Ik geloofde amper dat dat kleine, warme wurmpje dat er op mijn borst lag, écht mijn kind was. Ik had verwacht dat het overweldigende 'dit is mijn kind en dúrf het niet om bij hem in de buurt te komen!'-gevoel zich aan zou dienen als ik een beetje bijgekomen zou zijn van de bevalling. Maar dat gebeurde niet."
Lamgeslagen
Over de thuiskomst uit het ziekenhuis vertelt Denise het volgende: "We kwamen thuis en ik deed wat er van mij als nieuwe moeder verwacht werd. Ik legde mijn kleine jongen aan als hij begon te huilen en ontving het kraambezoek met een vriendelijke glimlach. Ik voelde me ook niet down, verdrietig of angstig. Eigenlijk voelde ik me vooral 'neutraal', als je begrijpt wat ik bedoel. Ik was niet in de wolken, maar voelde me alsof het een gewone dinsdagmiddag was. Terwijl mijn leven dus op z'n kop stond en ik niet heel lang daarvoor een kind op de wereld had gezet."
Geen gevoel
"Achteraf denk ik dat ik lamgeslagen was door de heftige emoties en de loodzware bevalling. Ik heb geen tijd gehad om bij te komen en alles op me in te laten werken. Ik zorgde voor mijn zoontje, maar ik VOELDE me niet alsof ik zijn moeder was. Ik had het gevoel dat ik voor het kindje van iemand anders zorgde. Ik vond hem schattig en knap, maar heb heel lang het gevoel gehad dat zijn echte moeder hem ieder moment op zou kunnen halen. Bovendien miste ik die alles overheersende liefde. Ik had weinig geduld als hij huilde en had niet zo'n behoefte om de hele dag non-stop met hem te gaan knuffelen. Eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, wilde ik het liefst mijn leven van vóór het moederschap weer oppakken."
Dat ging natuurlijk niet. Denise vertelt: "Ik had het zwaar met de gebroken nachten, met de reflux-klachten van mijn zoontje en ook overdag vond ik de constante zorg heftig. De lachjes maakten een hoop goed en naarmate mijn zoon meer contact ging zoeken, werd de zorg makkelijker. Maar dat gevoel van 'jij hoort bij mij' heb ik langere tijd niet gehad. Pas toen mijn zoontje zo'n zeven maanden oud was en kon kruipen, begon ik me steeds meer op mijn gemak te voelen in mijn nieuwe rol. Ik herkende toen pas dat 'OMG jij bent mijn kindje en ik houd zoveel van je dat ik allebei mijn armen voor je op zou willen offeren!'-gevoel, waar veel moeders het over hebben."
Zonder gevoel
Stukje bij beetje ging het dus beter. "Achteraf denk ik dat ik misschien toch wel een bepaalde vorm van een postnatale depressie heb gehad. Me zo gevoelloos voelen, is natuurlijk niet normaal. Dat het zo lang heeft geduurd voordat ik die connectie voelde, is iets wat vaker bij moeders voorkomt. Althans, dat heb ik me pas later laten vertellen, toen ik dit aan een vriendin durfde op te biechten. Het is natuurlijk toch een taboe, dat je als moeder niet meteen allesoverheersend van je kindje houdt.
Ik had gewild dat ik dit eerder had geweten. Dan was het waarschijnlijk makkelijker geweest om te accepteren dat moederliefde soms even wat tijd nodig heeft om te groeien en dat daar niks mis mee is. Ik ben blij dat ik nu begrijp waar iedereen het over heeft, maar ik hoop ook dat ik andere moeders kan helpen door mijn verhaal te vertellen. Maak je geen zorgen als je niet meteen die roze wolk ervaart. Soms komt het later, soms helemaal niet. Zoek hulp als je je eigen gevoel niet vertrouwt, maar het komt meestal vanzelf goed."
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)