Het is een taboe. Zeggen dat je je kinderen zat bent, dat je ze eventjes (of langer) helemaal niet leuk vindt. Ben je dan een slechte moeder? Nee, ik denk dat je menselijk bent. Ik heb het ook. Het duurde lang voordat ik het (in tranen) toe kon geven, maar ik vind het (vaak) niet leuk om met mijn kinderen te spelen. En ik voel me zo schuldig om dat te zeggen! Want ik denk dan meteen dat ik ondankbaar ben voor wat ik heb. Dat ik mensen die geen kinderen kunnen krijgen of een onvervulde tweede kinderwens hebben daarmee veel pijn doe.
Kinderwens
Ik wilde dolgraag kinderen. Niet al mijn hele leven maar uiteindelijk was die drang zo sterk. En nog meer bij nummer twee. Maar als ik heel eerlijk ben, is het sindsdien gewoon echt zwaar op veel momenten. En niet zoals iedereen wel eens zegt; ‘Ik kan ze af en toe wel achter het behang plakken.’ Laat dat ‘af en toe’ maar weg, of maak er een gemetselde muur van, denk ik weleens.
Moeilijk
Mijn zoon was als baby super makkelijk. De dreumes tijd vond ik lastiger, maar daarna kon hij steeds beter zelf spelen en vond ik het niet erg zwaar. Tot zijn zusje kwam. Een moeilijk babyjaar brak aan en daarna dat blijkbaar altijd lastige dreumesjaar waar we nu al een tijdje in zitten. En dan nog met een kleuter ernaast die ook de helft van je aandacht verdient, is het gewoon echt aanpoten.
Geen gezinsuitjes mogelijk
Juist nu we zoveel op elkaars lip zitten en er geen mogelijkheden zijn voor leuke gezinsuitjes buitens huis, wordt het duidelijk dat kinderen hebben soms gewoon echt niet leuk is. De eerste keer dat ze ‘mama’ zeiden sprong ik een gat in de lucht van blijdschap, maar sinds dit honderden keren op een dag door het huis klinkt, wenste ik dat ze dit specifieke woordje niet geleerd hadden.
Eerlijk
Misschien zijn er wel moeders die nu denken; jij verdiend geen kinderen als je zo over ze denkt. Maar als je me zou vragen of ik het anders zou doen nu ik weet dat ik ook vaak níet van ze geniet, zou ik altijd zeggen; nee. Er is niets waar ik meer van hou dan van die twee en ik kan me geen leven zonder ze voorstellen. Maar toegeven dat het ook heel zwaar en vervelend kan zijn is mijn inziens niet slecht, maar juist eerlijk. Ik hoop dat meer moeders dat doen. Dat geeft voor iedereen wellicht wat meer begrip en lucht.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Krista woont samen met Marco, zoon Kay (2015), dochter Minte (2019) en hond Chico in een huis aan de rand van het bos. Ze werkt als Senior adviseur Huisvesting bij een zorginstelling. In haar vrije tijd schrijft zij graag zo veel en divers mogelijk; zowel boeken, als korte verhalen en leuke stukjes over het moederschap, kijk maar op kristavanderhulst.nl. Dansen is ook een grote hobby van haar evenals zwemmen, lezen, series kijken en wandelen door het bos. Krista is verslaafd aan lipbalsem, chocola en knuffelen met haar kinderen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)