Alyssa en haar vriend waren nog helemaal niet met kinderen bezig, toen ze bij terugkomst van vakantie onverwacht zwanger bleek. Alyssa (26): “Het was even schrikken, want ik was nog aan de pil. Toch was de zwangerschapstest positief. We besloten er voor de volle 100% voor te gaan”.
Bloedprikken
“Bij de eerste afspraak bij de verloskundige kregen we een echo en alle informatie die wij nodig hadden, waaronder ook de informatie over de NIPT. Deze test zouden wij gaan doen, een paar extra buisjes bloedprikken zonder risico voor de kleine ukkepuk”.
Uitslag NIPT
“Vanaf het moment van bloedprikken, de bekendmaking dat wij in verwachting waren en de uitslag van de NIPT ging de tijd veel te snel. Op een of andere manier was ik gespannen en nerveus voor de uitslag. Achteraf gezien klopte mijn onderbuikgevoel, de verloskundige belde met de uitslag dat de kleine 75% kans op Syndroom van Down had”.
Vlokkentest
“We werden overspoeld door emoties. Gelukkig werden wij goed begeleid en handelde de verloskundige snel. Ze zou het direct doorzetten naar het Radboud in Nijmegen en twee dagen later zaten wij in het ziekenhuis. Ze deden een vlokkentest en vijf dagen later zouden wij hier de uitslag van krijgen”.
Wij wilden geen informatie over leven met Down
“Diezelfde week kregen wij op vrijdag weer een telefoontje en werd de uitslag van de NIPT bevestigd. We zouden weer uitgenodigd worden voor drie afspraken. Een genetisch deskundige, een maatschappelijk werkster en de gynaecoloog. We zouden informatie krijgen over hoe het leven met een kindje met Down zou zijn. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik meteen aangaf dat dat niet hoefde. Dat we deze zwangerschap niet door zouden zetten, hier hadden wij het al over gehad na de uitslag van de NIPT”.
“Die maandag dat wij die afspraken hadden, bleven wij hetzelfde zeggen: ‘De zwangerschap zou afgebroken worden’. Het laatste gesprek met de gynaecoloog ging daarom ook over het afbreken van de zwangerschap. Ik kreeg een tabletje mee naar huis om mijn baarmoeder voor te bereiden op een bevalling. Twee dagen daarna zou ik bevallen van een meisje. Die twee dagen kan ik niet in woorden omschrijven, het waren rare dagen, een rollercoaster aan emoties. We gingen op zoek naar een mooi mandje en een omslagdoekje waar we haar in zouden kunnen leggen. We moesten de crematie regelen en we hebben iedereen op de hoogte gebracht, terwijl de kleine meid nog in mijn buik zat”.
De bevalling
“Die woensdag moesten we om 9.00 uur in het ziekenhuis zijn. Er werden tabletjes ingebracht om de weeën op te wekken. Het personeel was super lief en ik was er heilig van overtuigd om het zonder pijnmedicatie te doen. Ik wilde alles ervaren, het was immers een bevalling en dat wilde ik voor de verwerking bewust meemaken. De dag ging snel. Diezelfde dag om 18.35 werd ons kleine meisje Hope geboren. Ik moest diezelfde avond nog naar de ok om de restanten van de moederkoek te laten verwijderen. De volgende ochtend reden wij in de auto terug naar huis met een klein prachtig minimeisje, in een bakje met water in haar mandje”.
Afsluiten
“Vanaf het moment dat we thuis waren tot de crematie op zaterdag, werden wij overladen met kaarten, visite en bloemen om ons te steunen. Het waren ondanks het verdriet mooie dagen. Iedereen die het wilde, mocht haar zien en we hadden beschuit met muisjes het was immers toch een geboorte. Die zaterdag erna hebben wij haar in een besloten kring laten cremeren. Ondanks dat het een verdrietige en vooral heftige ervaring was, hebben wijzelf alles goed kunnen verwerken en afsluiten. Dit komt door hoe wij alles aangepakt hebben en door de steun van onze vrienden en familie”.
Dochter
“Drie jaar later zijn wij ouders geworden van een prachtige dochter. En Hope zal altijd bij haar blijven”.
Noot van de redactie: Dit verhaal is geplaatst onder een schuilnaam. Het is verteld door een moeder die net als iedere andere moeder op dit platform haar verhaal mag vertellen. De meningen over dit gevoelige onderwerp zijn verdeeld, maar het is belangrijk om het onderwerp bespreekbaar te maken. Er zijn veel vrouwen die voor dezelfde keuze hebben gestaan.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik heb dit verhaal gedeeld omdat er meer moeders die voor deze keuze gestaan hebben, en hun mond houden puur voor de harteloze reacties!
Voor alle moeders die menen zo te mogen oordelen over mij, en de mening hebben dat ik een slechte moeder ben of geen kinderen meer hoor te krijgen... Laat mij voor eens en altijd duidelijk zijn, ja een eigen mening mag gegeven worden maar zoals Chudo al zegt, ik ben ook maar een mens met gevoelens, eigenlijk hoef ik mijzelf niet eens te verantwoorden maar ga het toch doen aangezien er een aantal harteloze reacties gegeven worden.
Ten eerste wij waren nog niet eens bezig met kinderen.
En ten tweede hoe moet ik voor een kind kunnen zorgen terwijl ik zelf in een burn out zat, onze relatie door eerder bedrog nog helemaal niet stabiel was, en ik zoekende was in wat voor beroep ik zou gaan willen doen aangezien het beroep waar ik voor geleerd heb en met alle liefde deed, door lichamelijke klachten niet meer kon beoefenen....
Hoe moet ik in die omstandigheden voor een klein meisje gaan zorgen, waarvan ze niet eens kunnen zeggen in welke gradatie ze down zou hebben, of ze wel of geen operaties nodig zou hebben. Hoe moet ik voor een stabiele plek kunnen zorgen, waar ze zich veilig en beschermd kunnen voelen, als de basis niet eens stabiel is.
Beseffen jullie dan gewoon echt totaal niet dat er veel meer dan dat bij komt kijken?
Zou ik dan een lief klein meisje moeten baren waarvan ik zelf uiteindelijk misschien niet eens voor zou kunnen zorgen? Dat ze uiteindelijk misschien wel uit huis geplaatst zou moeten worden omdat de ouders het niet aan kunnen?
En ja er zijn situaties dat het verder in de zwangerschap of tijdens/na de geboorte nog mis kan gaan waardoor ze meer zorg nodig gehad zou hebben, en nee dan sta ik ze ook niet af, zo harteloos ben ik ook echt niet!!!
Volgens mij en iedere moeder kan het beamen, zolang het met de moeder goed gaat, en goed voor zichzelf zorgt gaat het met de kinderen ook goed (tenminste iedere nuchter nadenkende moeder;) het is geen hogere wiskunde;) )
Het bewijst ook maar weer is dat mensen alleen lezen wat ze willen lezen en vaak niet verder kunnen denken dat dat.
Ik ga mij er niet meer druk om maken, het is onze keuze geweest en mochten jullie je er nog druk om maken, niet mijn probleem.
Al had je geen van bovenstaande argumenten en was je drijfveer simpelweg: ik wil dit niet. Je hebt een keuze in Nederland, en daar heeft iedereen het maar mee te doen. Dat iemand het zelf nooit zou doen, anders aan zou pakken of andere argumenten belangrijk vindt, dat kan. En dat mag je best uiten. En dat kan inderdaad heel goed zonder een ander daarbij te veroordelen. Hoe je het ook wendt of keert, ook een keuze voor abortus kan er eentje uit liefde zijn, met de beste bedoelingen. En dat is meer dan je kunt zeggen van sommige reacties
Ik vind dat er een groot verschil is tussen een kindje dat niet levensvatbaar zal zijn, of een kindje dat een leefbare aandoening zal hebben. Ik zou zelf nooit een kind om eender welke reden aborteren. En je kan dan nog een gezond kind krijgen, die achteraf ziek wordt of een beperking krijgt. Wat doe je dan? Je kind buiten zetten omdat je de zorg niet aankan?
Kijk maar eens de documentaire zorgen voor Indy. Ik zeg niet dat het meisje er beter niet kan zijn. Maar als de zorg zo zwaar is voor een kind dat je bijna breekt, wat kan je dan nog? Dan ga je stuk. Kijk de docu maar. Je kan je kind inderdaad niet buiten zetten. Je zit in een onmogelijke situatie waar je misschien niet in wil zitten.
Ik had dit persoonlijk ook nooit gedaan. Met een kindje wat Down heeft valt heel goed te leven en deze kindjes zijn vaak super gelukkig en maken andere mensen ook erg gelukkig. En ja het kan ook minder positief zijn een kindje met doen. Maar goed een gezond geboren kindje kan later ook het 1 en ander mankeren.
Ik vind dit persoonlijk een te heftig besluit alleen omdat het down had.
Terwijl er eigenlijk heel veel hulp en ondersteuning is voor deze doelgroep, vanuit de zorg en instellingen. Meer dan bij andere soort syndromen.
Net zoals bij het autisme spectrum, heb je met syndroom van Down zoveel gradaties.
De lichte versie, met lichte verstandelijke beperking, zoals je vaak ziet in programma's, en de middel tot zwaar verstandelijke beperkte mensen met Down syndroom, met meerdere andere lichamelijke problemen zoals hart afwijkingen en of non verbaal/agressief.
Je weet niet van te voren welk soort kindje met Down je krijgt, en de onzekerheid daarover kan er voor zorgen dat mensen deze zorg niet willen en kunnen dragen. (Door diverse factoren, financieel, mentaal, andere familieleden van het gezin enz.)
Her is dus niet aan ons te oordelen of te veroordelen of iemand wel of niet deze zorgen zou moeten of kunnen dragen, dat is uiteindelijk de keuze van de ouders.
Ik vind het sowieso onethisch. Waar stopt dit? Down? Aborteren.. genetische aanleg voor kanker ? Aborteren. Of heel dichtbij voor jou en mij .. wat als ze nu straks ontdekken dat autisme op een bepaald gen zit… ik vind het heel eng.
Heel veel sterkte herken je keuze, alleen dan met een siamese tweeling die niet levensvatbaar was. En een kindje die we verloren zijn met grote vochtplekken in de hersenen. De geweldige moeders die durven te oordelen begrijpen niet, zeker niet als er meerdere kinderen in een gezin zijn dat het niet alleen jouw leven ook verandert, maar voor iedereen rond en met het gezin en niet op een positieve manier. De veranderingen voor de ouders en bestaande kinderen, neemt zoveel energie weg, dat alle aandacht en vreugde zoek raakt.
Nogmaals heel veel sterkte en knap dat je het hier kan en durft te delen. Ik ben nu weer inmiddels in verwachting de nipt test was bij ons nu goed maar was dit weer niet goed, dan had ik weer dezelfde keuze gemaakt om de zwangerschap af te breken.
Ik krijg altijd de rillingen van dit soort mensen. Doen alsof je een slachtoffer bent, terwijl het enige slachtoffer de baby was, die had een prima leven kunnen hebben.
Dat weet je niet… misschien had zo’n kindje helemaal geen goed leven bij deze ouders gehad. Dan weet ik namelijk niet wat ik erger vind, een kind dat opgroeit zonder liefde of niet geboren mag worden vanuit liefde (bescherming). Daar kan niemand over oordelen.
Oh kloddervos, dus blijkbaar is het aan jou om te bepalen of mensen zo'n zorg kunnen dragen? Of ze de rest van hun leven fysieke en mentale zorg moeten dragen?
Je weet niet wat voor een handicap het kindje heeft. Of de ouders het aan kunnen, of ze het financieel kunnen dragen. Maar gelukkig weet jij dat wel heel goed.
Nee even zonder gekheid, gelukkig mag ieder voor zich kiezen........ brrrr...
Wat een kortzichtige reactie kloddervos. Je mag een mening hebben laten we daar duidelijk over zijn, maar we weten allen niet wat hier verder heeft gespeeld. Deze ouders zullen echt niet harteloos dit besluit hebben genomen.
Misschien is het handig om eens te overwegen of dit soort artikelen wel gepast zijn om te posten op een babyforum waar ik dag in dag uit berichten zie van vrouwen met een enorme kinderwens die maar niet in vervulling gaat, omdat het gewoon weg niet lukt of door miskramen of dood geboortes. Die mensen trap je nogal tegen het zere been. Maar als je er dan je mening over geeft, ben je kortzichtig? Ik ben gekwetst dat mensen maar denken dat ze voor god kunnen spelen als het hun uitkomt. Zoals je zelf al zegt, ik mag mijn mening geven, we leven in een land waar dat (tot nu toe nog) mag.
Kloddervos, sla het topic lekker over als je het niet zint. Niemand zegt dat je hier moet zijn. Of het topic gepast is of niet, dat ga ik niet over. Maar het is zo niet nog veel respectlozer om zo te reageren.
Blijkbaar raakt het je persoonlijk kloddervos .. mijn vraag is dan wel waarom is dit zo..
Ik behoor tot een groep na veel moeite miskramen en verdriet en meerdere dingen heb ik 2 kindjes mogen krijgen .. maar niet 1 sec dat ik deze ouders wil veroordelen om hun keuze .. ik weet ook niet of ik het had gekund..
Kloddervos, lees mijn reactie hierboven maar en verder ga ik er ook geen woorden meer vuil aan maken, dit soort reacties zijn het gewoon niet waard. Dit zorgt er voor dat heel veel mensen hun mond niet open durven te trekken, ja een eigen mening mag gegeven worden maar t respect is hier echt ver te zoeken!
Reageer op dit artikel
reacties (31) Stuur een bedankje