Toen Ancilla na een zwaar vruchtbaarheidstraject eindelijk zwanger werd, was de ellende nog niet voorbij. Genieten van de zwangerschap was dan ook niet zo makkelijk.
“Na een ICSI behandeling mochten we eindelijk zwanger worden”, vertelt Ancilla. “Daarvoor had ik al een miskraam na terugplaatsing gehad en een terugplaatsing met buitenbaarmoederlijke zwangerschap, waarna ik een spoedoperatie had moeten ondergaan. Na vijf weken zwangerschap begon ik ontzettend over te geven. Ik meldde me ziek op het werk en ging op de bank liggen. Misselijkheid en overgeven hoort bij zwanger zijn. Het werd echter alleen maar erger en erger, totdat ik helemaal uitgedroogd was en moest worden opgenomen in het ziekenhuis.”
POP-poli
“In drie weken tijd werd ik drie keer opnieuw opgenomen. Ik liep al in hetzelfde ziekenhuis bij de POP-poli, wegens angststoornissen. Ik kreeg iedere week controle en een echo. Ook kreeg ik medicijnen tegen de misselijkheid: zetpillen en tabletten. Die heb ik de hele zwangerschap geslikt. Tot aan week 22 kon ik iedere dag maar een paar slokjes jus d’orange drinken en een paar hapjes eten. Dat was het enige dat er in bleef. Ik lag vooral uitgeput in bed of op de bank. Daarna ging het ietsjes beter en ben ik voor een paar uur per dag weer gaan werken in een zittend beroep.”
Slijmprop
“Met 34 weken zwangerschap verloor ik mijn slijmprop. In het ziekenhuis zagen ze dat mijn baarmoedermond nog dicht genoeg was en daarom mocht ik naar huis. De weken daarna heb ik vaak aan de CTG gelegen, om de toestand van de baby te controleren. Gelukkig bleef alles rustig. Toen ik 38 weken zwanger was, braken mijn vliezen ’s nachts, waarna we naar het ziekenhuis gingen. Daar bleven we de hele dag. Dat was een zondag. Die avond begonnen de weeën en begon ook het overgeven weer.”
Ruggenprik
“Maandagochtend om zes uur had ik pas twee centimeter ontsluiting. Ik werd naar de verloskamer gebracht. Ik kreeg een ruggenprik want ik had sinds zaterdagnacht niet meer geslapen en ik was kapot. Door een zenuwblokkade in mijn been, moest de prik zes keer opnieuw gezet worden. Niet fijn! De dag verstreek. Zelfs met weeënopwekkers ging het nog erg langzaam. Die avond kreeg ik rug weeën en die voel je door de ruggenprik heen.”
Pittig
“Het was pittig en ik was dan ook erg blij toen ik hoorde dat ik mocht persen. Dertien minuten later, om 20:34 uur werd ons wonder Anna geboren. We moesten samen nog twee nachtjes in het ziekenhuis blijven, omdat mijn vliezen zo lang gebroken waren geweest. Heb ik genoten van mijn zwangerschap? Nee, niet echt. Alleen de momenten dat ik mijn meisje voelde bewegen in mijn buik waren genieten. Maar het is me alles waard geweest, want nu geniet ik nog iedere dag van mijn kleine meisje.”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)