Vrij snel nadat ik dolgelukkig door de kamer was gestuiterd met een positieve zwangerschapstest in mijn handen, nam ik een besluit: ik zou straks dan wel een peuter en een baby hebben, maar een duo-wagen kwam er bij mij niet in!
Wat een verschrikking, leek me dat. Met een kinderwagen ter grootte van een Toyota Aygo door de supermarkt trekken. Ik zou dat anders gaan doen, nam ik me ter plekke voor. En inderdaad: ik heb zo ongeveer elke optie overwogen en uitgeprobeerd. Om uiteindelijk - ik verklap het maar vast - toch te zwichten voor een stevige duo-buggy waar mijn nageslacht gezamenlijk in vervoerd kan worden…
Draagzak
Ik had een Tula-draagzak gekregen en daar was ik intens gelukkig mee! Ik zou mijn babytje tot in lengte van dagen bij mij op mijn borst gespen. Op die manier zou ik 1. mijn kleine meisje lekker dicht tegen me aangedrukt houden en 2. twee handen over hebben om de kinderwagen van haar grotere broer te duwen.
Dit plan bleek in de eerste weken nog wel enigszins uitvoerbaar. Vooral als we even boodschappen moesten doen, ging dat redelijk. Een bezoekje aan de plaatselijke speeltuin met z’n drietjes bleek echter een grotere uitdaging. Zoonlief wilde met zijn ietwat gebrekkige peutermotoriek overal op klimmen en ik kon - met een babytje dat nog veel ondersteund moest worden bij haar hoofdje - hem niet erg makkelijk opvangen als hij gevaarlijke manoeuvres uithaalde.
Mijn zoon was 21 maanden toen zijn kleine zus geboren werd. Hij kon al ruim zeven maanden heel prima lopen, dus ik had bedacht dat hij ook wel eens kon gaan lopen als we kleine stukjes moesten afleggen. Mijn baby zou in haar kinderwagen kunnen tukken, terwijl haar broer en ik wat lichaamsbeweging kregen.
Een mooi plan, maar ik kwam er al snel achter dat deze wederom niet écht zaligmakend was. De peuter deed namelijk - geheel volgens wat je van een kind van zijn leeftijd kan verwachten - voornamelijk wat de peuter wilde. En meestal hield dat in dat hij óf de hele andere kant op liep dan ik wilde, óf met zijn uitgestrekte, mollige armpjes voor mij ging staan eisen dat ik hem zou ‘o-tie-lie’. Hij zat aan fietsen te frunniken, haalde regelmatig zijn handjes over stoffige, geparkeerde auto’s heen en liep - vooral - niet door. Op deze manier was een wandeling maken met mijn twee zelfgemaakte lievelingsmensen niet bepaald ontspannen.
Een meerijdplankje dan?
Toen restte mij de optie van het meerijdplankje. Ik had er één met zitje uitgezocht en in mijn digitale winkelmandje geklikt, toen ik een vriendin sprak die in hetzelfde schuitje zat. “Bet, doe het níet!” Zij had namelijk wel een meerijdplankje en haar peuter weigerde op het ding plaats te nemen. Of zat voor een heerlijke anderhalve minuut rustig stil, om vervolgens te gillen dat ze wilde lopen. Bovendien zorgde het meerijdplankje voor donkerblauwe plekken op de onderbenen van mijn vriendin. Ik klikte het online babywarenhuis maar weer weg.
Duo-buggy
Inmiddels ben ik dus gezwicht. Ik heb een duo-buggy aangeschaft. Mijn dochter is ruim 6 maanden en zit het liefst rechtop om de wereld om haar heen goed in haar op te nemen. Haar broer kan nu afwisselend zelf lopen en even lekker plaatsnemen naast zijn zusje.
Is dat dan de perfecte oplossing? Nah, dat weet ik eigenlijk niet. Als ik eenmaal buiten ben is het heerlijk om met mijn twee liefsten op pad te zijn. Maar het gedrocht door onze smalle hal manoeuvreren en het monster in de woonkamer ergens opslaan is verre van perfect te noemen.
Toch ben ik er blij mee. Voor ons is dit nu de best haalbare optie en ik ga er de komende maanden veel gebruik van maken. Tot mijn peuter besluit dat hand in hand lopen met mama veel leuker is dan op zijn gat zitten, dus!
Wat is jullie ervaring hiermee?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Mijn dochter is straks 2 als de kleine geboren word, schelen waarschijnlijk maar 2 jaar en 2 weken. Ik ga wel een duo wagen aanschaffen. Anders kom ik straks de deur niet meer uit
Hier ging het prima met de Kid-Sit. Een van de beste babyaankopen destijds. Ik kan het iedereen van harte aanbevelen die een baby en een peuter heeft. Ik ben ook absoluut geen drager dus voor mij geen gedoe met draagzakken of -doeken. Daarbij hadden we naast een kinderwagen ook al een buggy. Als we met het gezin op pad gingen, ging de buggy ook mee en de oudste daarin en de jongste in de kinderwagen. Nooit een duowagen nodig gehad.
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje