Bevalling van Jill (22): ‘Drie keer is scheepsrecht’
- Redactie
- in Bevalling
- 1
- 10016
- 31/08/2020
Met 36 weken en 2 dagen zwangerschap kreeg Jill (22) ontzettende buikkrampen. Ondanks ze op dat moment 1 cm ontsluiting had, heeft ze de 40 weken toch bijna gehaald. Op 15 april 2020 begonnen de eerste buikkrampen: “Pfff. Wat een ellende, ik was hoogzwanger en m’n zwangerschap echt beu…”
1 cm ontsluiting
“Ik kreeg veel buikkrampen en m’n buik ging steeds meer pijn doen. Verloskundige gebeld en deze kwam langs. Ik had 1 cm ontsluiting en vanwege de 36 weken werd ik direct naar het ziekenhuis gestuurd”.
Blaasontsteking
“In het ziekenhuis werd de pijn heviger maar ik kon niet zeggen dat het weeën waren. Meer hele harde buiken, ik werd aangesloten aan de ECG en inderdaad constante buikspanning van 100. Ik moest m’n urine inleveren om dingen uit te sluiten. En inderdaad, ik kreeg extreme voorweeën van een blaasontsteking en dus naar huis gestuurd”.
Voorweeën
“Ongeveer twee weken na de eerste buikkrampen, ging ik samen met mijn moeder naar de Action. Mijn man ging naar zijn werk. Opnieuw extreme buikpijn en hevige krampen, erger en sneller op elkaar dan de eerste keer. Zou dit het dan zijn? Is mijn bevalling begonnen? Na drie uur krampen opvangen belde mijn moeder mijn man dat hij naar huis moest komen. Verloskundige was ook onderweg naar ons huis. Opnieuw voorweeën die niets hadden gedaan”.
Plons
“Op 10 mei 2020, was ik 39 weken en 6 dagen zwanger. Om twee uur ‘s nachts zeg ik tegen mijn man dat ik gestript wil worden, ik kon namelijk helemaal niet slapen door mijn rommelende buik. Na die nacht drie uur geslapen te hebben, voel ik wat nats. Niet het nat wat je zou denken bij gebroken vliezen dus ik loop langzaam naar het toilet. Plons, daar is al mijn vruchtwater! De baby was nog niet ingedaald dus mijn man belde direct de verloskundige. De verloskundige heeft gevoeld en inderdaad mijn vliezen waren gebroken”.
Lees hier nog meer bevallingsverhalen...
Weeën
“Na een klein half uur begonnen mijn weeën, vanaf half zes ‘s ochtends tot ongeveer vijf uur in de avond ben ik bezig geweest met hevige weeën en wee stormen opvangen. Eindelijk was het zover, mijn laatste drie centimeter binnen een kwartier! Ik mocht gaan persen, maar hoe? Ik kon mijn kracht niet kwijt en mijn eerste half uur was dus ook echt voor niets”.
Anderhalf uur persen
“Ik had een stagiaire en een gediplomeerde verloskundige en zij hielpen mij bij mijn kracht kwijt kunnen. Bijna 1,5 uur ben ik aan het persen geweest tot op mijn laatste perswee... Deze kwam maar niet, vier minuten lang, niets…”
Geen huil
“Het hoofdje stond al en dus moest er echt een wee gaan komen. En die kwam er, met al mijn laatste kracht heb ik mijn dochter ter wereld gezet, maar toen, geen huil, geen reactie helemaal niets, zes minuten lang... Tot er een scheut water uit haar longetjes kwam en de eerste krijs. Eindelijk kon ik mijn dochter vasthouden”.
Fluxus
“Mijn placenta kwam keurig via een nawee, en toen... Fluxus, een gigantische nabloeding van twee liter... Ik moest met de ambulance mee, ik wist niet wat me overkwam. Er gebeurde ineens zoveel, binnen een uur lag ik op een verloskamer, was mijn man aangekomen samen met mijn dochter en had ik al allerlei onderzoeken aan mijn baarmoeder gehad”.
Moederdag
“Ik ben om 18.48 bevallen en rond 21.00 waren we eindelijk op de kraamafdeling, en konden we gaan genieten van ons meisje. 10 mei 2020, geen mooier moederdag cadeau dan dit, ondanks alles”.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje