Bianca (39): “Op vrijdagmiddag had ik een controleafspraak bij de verloskundige. Ik werd naar binnen geroepen, zat nog amper op de stoel en ik hoorde haar al zeggen: ‘We sturen je door naar het ziekenhuis’. Ik had een iets te hoge bloeddruk en zwangerschapsdiabetes, maar ik dacht nog dat het wel mee zou vallen”.
Ballon
“Ik belde mijn vriend met de mededeling dat ik naar het ziekenhuis ging, maar dat hij rustig aan kon doen. In het ziekenhuis aangekomen werd ik aan de monitor gelegd. Na een uurtje mocht ik weer naar huis. Het was te druk op de afdeling en er was geen plek voor mij. Volgende ochtend om zeven uur moest ik mij melden voor het plaatsen van een ballon. Zo gezegd, zo gedaan”.
Aan de monitor
“Zaterdagochtend is er een ballon geplaatst en ben ik nog gecontroleerd op zwangerschapsvergiftiging. Zondagochtend kon ik mij weer melden. De ballon zat nog keurig op zijn plek en er waren weinig vorderingen. Maandag moest ik om zeven uur present zijn, want dan ging het toch echt gebeuren. Na een heerlijke nacht slapen stonden wij met al onze spullen om zeven uur bij de aanmeldbalie. Ik kreeg een kamer en werd weer aan de monitor gelegd”.
Appeltje eitje
“Om negen uur kreeg ik controles, weeënopwekkers en werden mijn vliezen gebroken. Dit was goed te doen. Daarna kreeg ik een weeënstorm en dit kon ik na een uur echt niet meer aan. Ik vroeg om een ruggenprik. Deze liet even op zich wachten, maar werd om half drie gezet. Appeltje eitje. Ik mocht weer terug naar de afdeling. Ik had weer een lach op mijn gezicht. De pijn was even weg”.
“Een uurtje later voelde ik me duizelig worden. Ik wist dat ik flauw ging vallen. Vroeg mijn vriend om op de alarmknop te drukken, omdat ik flauw ging vallen. Dit deed hij en binnen no time stonden er een aantal artsen rond mijn bed. Een neuroloog onderzocht mij, maar tastte in het duister. Er werd even gedacht aan corona. Ik begon over te geven en was half van de wereld. Mijn vriend deed een stap terug en nam even plaats op de bank. Rond mijn bed stonden inmiddels twaalf artsen en verpleegkundigen”.
Moeder gaat voor het kind
“Ergens in de verte hoorde ik een arts zeggen: ‘Moeder gaat voor het kind’. Van herseninfarct tot hersenbloeding. Het was spannend. Met spoed zijn we door de hal van het ziekenhuis gereden naar de scan. Daar bleek er geen sprake te zijn van iets in mijn hoofd. Gelukkig nam één arts het initiatief en vroeg direct een spoed keizersnede aan. Er was paniek en haast onder de artsen”.
Binnen een minuut geboren
“Op de operatiekamer aangekomen kreeg ik nog een ruggenprik, omdat de arts de vorige niet vertrouwde. Ik werd neergelegd, zag mijn vriend naast me zitten en binnen één minuut hoorde ik dat onze zoon geboren was. Ik mocht even door het doek heen kijken. Mijn vriend ging met de baby mee naar de kinderarts ter controle, maar kwam al snel weer terug. Alles was goed”.
Zwangerschapsvergiftiging
“Onze Sven is kerngezond en is om 18.56 uur geboren op 2 november. Achteraf was het zwangerschapsvergiftiging en na 24 uur aan de magnesium pomp ging het weer goed met me. Sven had even wat opstart problemen en moest na drie dagen toch een sonde omdat hij niet voldoende dronk. Na tien dagen was hij klaar met zijn sonde en heeft hij het er zelf uitgetrokken. Dagelijks denk ik aan hoe het af had kunnen lopen, maar als ik naar Sven kijk dan realiseer me dat we alle drie geluk hebben gehad. Wij genieten elke dag!”
Wil jij ook je bevallingsverhaal delen? Klik dan op onderstaand formulier!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
: “Op vrijdagmiddag had ik een controleafspraak bij de verloskundige. Lees het hele artikel op Babybytes.){kind=link}
Reageer op dit artikel
reacties (0)