“Ach lieverd, niet zo met je knieën over de grond, dan gaat je broek kapot!” Zoon in kwestie kijkt me schaapachtig aan. Ik schrik van mezelf. Kwam deze zin echt uit mijn mond? Heb ik dit gezegd? Volgens mij had ik mezelf ooit voorgenomen dat ik zulke dingen niet zou zeggen tegen mijn kinderen.
Meteen moet ik denken aan het moment dat ik me dit had voorgenomen. Het was een paar jaar geleden, toen mijn oudste net niet meer kroop, maar nog niet zo wild speelde. Kortom, een fase waarin hij de broeken niet versleet, maar dat ze op een gegeven moment te klein werden en op het stapeltje van zijn broertje belandde voor een dankbaar tweede leven. Inmiddels mogen de broeken al dankbaar zijn als ze heelhuids de volgende maand hebben gehaald.
Ik had mezelf voorgenomen dat ik zulke dingen niet tegen mijn kinderen zou zeggen, toen ik iemand hoorde vertellen over een gebeurtenis op het schoolplein. Het verhaal ging over een moeder die naar de juf toe ging met de vraag of ze erop wilde letten dat haar kind niet zo wild ging spelen op het plein. Want zijn broek was helemaal vies en kapot toen hij thuiskwam. De reacties van de vrouwen met wie ik naar dit verhaal luisterde waren in de trant van: ‘vreselijk’, ‘wat stom’, en ‘acht wat sneu voor dat kind’. Ik knikte natuurlijk driftig mee. Kinderen moeten gewoon onbezorgd kunnen spelen, vond ik. En ze hoeven geen rekening te houden met hun kleren, daar zijn ze nog veel te jong voor. Kortom, ik nam mezelf voor dat mijn kinderen gewoon vrij mogen spelen.
Voornemen
Net als veel voornemens die ik had toen ik nog geen kinderen had, of toen mijn oudste nog erg klein was, is bij deze dus ook dit voornemen gesneuveld. Ik had tegen mijn zoon gezegd dat hij voorzichtig moest spelen omdat anders zijn broek kapot zou gaan. Maar ja, ik zag mezelf voor de zoveelste keer in de stad staan om voor een paar broeken weer een flinke prijs neer te leggen. Terwijl ik dat een paar week geleden ook al had gedaan. En moet ik mijn kinderen ook niet leren bewust en zuinig met spullen om te gaan?
Speelbroek
Misschien moet ik hem dan een speelbroek aan doen als hij gaat spelen. Eentje waar al gaten in zitten. Maar ja, er zijn maar weinig momenten op een dag dat hij niet speelt. Dus wanneer zou hij dan geen speelbroek aankrijgen? Dat zou dus betekenen dat hij dus altijd met gaten in zijn broeken rondloopt. En ik kan inderdaad korte broeken maken van de kapotte broeken. Maar als ik van alle kapotte broeken korte broeken dan past de stapel korte broeken binnenkort niet meer in de klerenkast.
Kussentje
Door een warme schaterlach word ik uit mijn gepeins gehaald en kijk achterom. “Kijk mama, zo kan het ook!” Mijn zoon heeft een kussentje gepakt en heeft zijn broertje er ook eentje gegeven. Met de handen op de grond en de knieën op het kussentje maken ze samen de kamer onveilig. Ze hebben samen de grootste lol, een genot om naar te kijken!
Oké, nieuw voornemen: een stukje bewustwording mag zeker, maar ik moet ook echt gaan accepteren dat ik om de zoveel week even de stad in moet. En nu maar eens kijken hoe lang dit voornemen standhoudt.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Geke is getrouwd en een vrolijke moeder van twee zoons (2012 en 2014) en een dochter (2018). Door haar beroep als medisch analist bekijkt ze haar rol als moeder ook door een analytische bril. In haar vrije tijd schrijft ze graag over de alledaagse (on)geregeldheden die ze als moeder tegenkomt. Neem ook eens een kijkje op haar eigen site Nietvolgensboekje.nl.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje