Toen ze werd ingeleid, was Carlijn 39 weken in verwachting van haar eerste kindje: “De reden van inleiden was de grootte van onze baby en een schommelende bloeddruk vanaf week 38”.
Inleiden
“Op 6 januari werd ik ingeleid met een ballonkatheter. Ik was die dag erg nerveus omdat ik geen idee had wat er allemaal zou gaan gebeuren en omdat ik me afvroeg wanneer we ouders zouden worden”.
Helaas
“Het ballonnetje werd ‘s middags geplaatst en de ochtend daarna werd ik om 6.00 gewekt om mee te gaan naar de gynaecoloog. Ze keek of de ballon zijn werking had gedaan en of ik voldoende ontsluiting had om mijn vliezen te kunnen breken. Helaas, de ballon had eigenlijk niks gedaan. Ik kreeg dus een nieuwe ballon en moest er nu 24 uur mee lopen. Naarmate de dag vorderde kreeg ik wat krampen in mijn baarmoeder, het voelde als menstruatie krampen”.
Het ging beginnen
“Op 8 januari werd er weer om 6.00 uur ‘s morgens gekeken of ik voldoende ontsluiting had en deze keer was er goed nieuws. De ballon had zijn werk gedaan en ik had 3 cm ontsluiting. Ik was blij, het ging beginnen!”
“Na enkele uren aan de weeën opwekkers te hebben gezeten, zijn mijn vliezen vanzelf gebroken net voordat de verloskundige ze zou gaan breken. Daarna kreeg ik nog meer weeën. Mijn lichaam zorgde zelf voor weeën en ik zat nog aan de opwekkers. De pijn was heel heftig en ik was niet meer aanspreekbaar. De pauzes tussen de weeën waren te kort en ik kon bijna niet op adem komen”.
Ruggenprik
“Uiteindelijk besloten om voor een ruggenprik te gaan, wat een verlossing was dat! Ik kon weer lachen en had direct weer praatjes. ‘s Avonds kreeg ik steeds meer druk onder in mijn buik en om 19:30 uur mocht ik beginnen met persen. Wat een raar gevoel is dat zeg, persdrang. Gelukkig had ik twee fijne verloskundigen aan mijn bed die me er goed doorheen hebben geholpen”.
Na een uur persen
“Helaas was er na een uur persen nog bijna niks bereikt en werd er besloten dat de vacuümpomp gebruikt moest worden. De mensen van de OK werden gebeld om alles klaar te zetten voor een eventuele keizersnede voor als de vacuümpomp zijn werk niet zou doen. Na twee keer proberen bleek ook de vacuümpomp niet voldoende te zijn om de baby geboren te laten worden en kreeg ik een keizersnede”.
Toen ging het snel
“Vanaf dat moment ging het heel snel. Ik was binnen vijf minuten in de OK en werd aangesloten aan allerlei toeters en bellen. Er waren ongeveer negen mensen aanwezig op in OK. Allemaal hele fijne mensen. Van de ingreep zelf heb ik niks gemerkt, je wordt zo goed verdoofd dat je gewoon niks meer voelt in het onderste gedeelte van je lichaam. Heel erg fijn! Na een inleiding van twee dagen en een bevalling van 14 uur zijn we trotse ouders geworden van een kerngezonde zoon”.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)