Voor de eerste keer zwanger? Dan staat er over een tijdje een kraamhulp bij je op de stoep. Dit artikel (en misschien ook wel een ervaren moeder) vertelt je wat je kunt verwachten.
Een vriendin appt me ’op een ochtend een jaloersmakende foto van een cocktail. Een groot glas gevuld met een groen drankje. Het glas heeft een gesuikerd randje, met daarop een schijfje sinaasappel en om het af te maken een vrolijk rietje. Ik weet dat de cocktail alcoholvrij is want ze is twee dagen eerder bevallen. En het onderschrift bij de foto - #kraamhulp #forpresident- bevestigt mijn vermoedens: ze heeft de perfecte kraamhulp gevonden…
Twee dagen eerder, een paar uur na de bevalling, ga ik bij de bewuste vriendin op bezoek en word ik ontvangen door een vriendelijke dame van een jaar of 40. Ze neemt mijn jas aan, laat mij en mijn vriendin even alleen en komt na een uitstekende timing de kamer weer in. Ze houdt een mooi opgemaakt dienblad vol met beschuit met muisjes voor mijn neus. Ik pak gretig een beschuit en als ze weg is vraag ik fluisterend aan mijn vriendin hoe de eerste uren met de kraamhulp waren geweest. De superlatieven zijn niet van de lucht. Ze is zo lief/beleefd/netjes enz. Mijn vriendin weet het zeker; als deze dame over een paar dagen weg gaat, gaat ze huilen. Wat een geluk. Allemaal hebben kraamverzorgsters (volgens mij) hetzelfde takenpakket, alleen vullen ze het per persoon nét even anders in. En daar heb je dan geluk of “pech” mee, want zelf heb ik 3 kraamhulpen gehad en in hun acties; daar zat geen enkele cocktail of geknutseld dienblad bij. Ik huilde bij wijze van spreke van geluk toen ze vertrokken.
Mijn ervaring 1
Van de oudste beviel ik hartje zomer, en zoals het kraambureau al had voorspeld bleek het nogal moeilijk om een aantal dagen achtereen dezelfde kraamhulp te krijgen. Midden in de zomervakantie was het ook voor hen nogal puzzelen met diensten. Begrijpelijk. De eerste dame zat in haar laatste weken voordat ze met pensioen ging. Ze deed wat ze moest doen, en dat deed ze prima. Maar gezellig een praatje maken zat er niet in. Ze maakte schoon, gaf fijne en goede adviezen, en dat was het. Na twee dagen kwam de volgende kraamhulp en het contrast kon niet groter zijn! Van een vrouw van 60+ gingen we naar een heel aardig meisje van amper twintig. Ze was net klaar met school en kon nu ‘uren maken’ in de zomervakantie. De adviezen die de 60-plusser ons had gegeven, die werden door het nieuwe meisje onderuit gehaald. Want op school had zij het allemaal heel anders geleerd. Aangezien dit onze eerste baby was luisterden we braaf naar iemand met ervaring maar door de verschillende info raakten we wel een beetje onzeker. Het meisje was duidelijk nog zoekende in haar eerste echte eigen gezin. Moest ze nu wel of niet op mijn slaapkamer zitten, deed ze haar taken naar behoren, ze was vrij stil en het werd soms ongemakkelijk. Bye bye kraamzorg. Zonder tranen.
Ervaringen van een ander
De eerste baby’s in onze omgeving worden geboren en dus komen de verschillende verhalen van de kraamhulpen. Het varieert van geweldig tot dramatisch. Van kraamhulpen die ontbijtjes op bed verzorgen alsof je in een vijfsterrenhotel ligt, tot kraamhulpen die een half uur eerder naar huis gaan omdat ze toch niets meer kunnen doen. Er zijn vrouwen bij die zes keer per uur vragen ‘kan ik nog iets voor de moeder doen’ tot vrouwen die beneden in de LINDA (echt!) zitten te bladeren terwijl er altijd wel iets is wat je kunt doen. Lijkt me. Er waren ouders die geen klik hadden en een nieuwe kraamhulp hebben aangevraagd tot ouders die het liefste voor altijd met de kraamhulp op vakantie zouden gaan. Aan de ouders die ik ken, en die na twee dagen een nieuwe kraamverzorgster hebben aangevraagd vroeg ik voor dit artikel: 'waarom?' En eigenlijk een logisch antwoord; de kraamtijd is uniek, daar moet je optimaal van genieten. Maar ja, wanneer mag je klagen? Wanneer is 'geen klik' écht een probleem? En reageren alle kraambureaus hetzelfde hierop?
Mijn ervaring 2
Onze tweede is geboren op 1 januari. De eerste dag van het nieuwe jaar stond onze enthousiaste kraamhulp op de stoep. Ik lag boven in bed en hoorde haar vanaf de gang al met luide stem gezellig binnenkomen. De luide stem bleef vijf dagen aan een stuk praten. Ze was perfect voor onze zoon van drie, de baby werd goed gecontroleerd, ik werd lichamelijk goed verzorgd en mijn huis was spik en span, maar ze bleef maar ratelen. Aan een stuk door. Visite van ons grapte ‘Haalt ze tussendoor ook nog adem of wat?!’ Ook hier geen tranen bij het afscheid.
Goed. Samenvattend heb ik drie kraamhulpen gehad die prima doen wat ze moeten doen, maar verhalen van mensen die huilen als de verzorgsters vertrekken herken ik niet…. En na wat rondvragen wil ik mommy's to be meegeven; vraag goed door bij de intake hoe het werkt wanneer je geen klik hebt. Zorg ervoor dat ook jij na een week al je hormonen uit je kop jankt als ze vertrekt. Zorg ervoor dat als je kind gaat trouwen, jij op de speech van de bruiloft nog even de kraamhulp kan noemen, die ervoor gezorgd heeft dat je kind zo goed gelukt is. Gun jezelf een kraamverzorgster die een top cadeau verdient, het is namelijk gebruikelijk om een cadeau te geven als ze vertrekt...
p.s.
Die cadeaus aan het einde van de kraamhulp-tijd. Wat vinden jullie? Beetje onzin of volkomen terecht? Ik heb drie keer een doos Merci gekocht, maar zijn er mensen die niets doen? Of die een doosje chocola nogal weinig vinden? Benieuwd!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Carolijn, 37 jaar. Getrouwd en moeder van Mats en Kaat.
Jarenlang gewerkt in de zorg voor kinderen met ernstige gedragsproblemen, en sinds een jaar werkzaam als freelance schrijver journalist zo u wilt.
Je kunt mijn teksten lezen op Babybytes, in Fabulous Mama, Telegraaf Vrouw, en bij een hoop zakelijke opdrachtgevers waar je niets aan hebt.
Twee keer per maand zal ik een bijdrage leveren aan het vernieuwde Babybytes. Een column, een artikel of een ander soort tekst.
Wil je graag dat ik over een bepaald onderwerp schrijf? Jij vraagt, ik schrijf. Onder het mom van 'vertel nog eens over...'
Reageer op dit artikel
reacties (0)