Ben ik gelukkiger nu ik kinderen heb? Als ik Amerikaans onderzoek moet geloven is mijn kwaliteit van leven er nogal op achteruitgegaan. Babytes zoekt uit hoe het met ons, de Nederlandse en Belgische vrouwen gesteld is doormiddel van een enquete. Ik vul het onderzoek van babybytes in, en kan het iedereen aanraden. Stilstaan bij wat je had en hebt is altijd verhelderend. De uitkomst, ik kom hier zo op terug, besprak ik met twee vriendinnen. Beide vriendinnen zijn eveneens moeder van kinderen onder de zes.
Pre-kindertijdperk
De vragenlijst begint met vragen over het pre-kind tijdperk. Ik geef mijn leven voor die periode het rapportcijfer 9. Ik werkte in de zorg, checkte af en toe mijn rooster en voerde mijn 24-uurs diensten zonder problemen in. Een collega die een dienst wilde ruilen? Bij mij was iedereen aan het goede adres. Ik schoof wat in mijn agenda, verzette een afspraak en maakte een collega gelukkig. Altijd fijn. De weekenden die ik vrij was bestonden uit spontane acties of geplande leuke dingen. Festival? Wij waren erbij. Weekendje weg? Graag! Reizen? Zo ver en zo avontuurlijk mogelijk. Om 18.00 beslissen om te gaan uiteten? Tuurlijk, om 18.30 stond ik stralend bij de voordeur. Na het etentje toch nog even ongepland de stad in op zondagavond? Ik heb de ruggengraat van een kwal en dus gingen mijn man ik meestal wel even mee. Daarna nog een after-party in bed? Hell yeah! Al deze zaken maakten mijn leven perfect. Zorgen? Ja, financieel misschien. In die zin dat ik wel heel veel geld uitgaf aan leuke dingen, en sparen voor later nog geen prioriteit had. En dat ik keuzes moest maken uit festivals. Verder moest ik misschien een tandje minder alcohol drinken en het roken beperken. Gezonde leefstijl mocht wel wat verbeterd worden. Kortom; leve de lol en zorgeloosheid.
Zwangerschap
Dan komt in het onderzoek de vraag over de zwangerschap. Wat voor een cijfer geef ik hier? We wilden graag kinderen, maar schoven het steeds voor ons uit. Op mijn 31e begon ik wat nerveus te raken want 'wat als het nu niet lukt?' En na niet al te lange tijd was het raak. Ik besef dat er o zo veel mensen zijn die een grote kinderwens hebben, en waarbij het niet lukt. Ook in mijn directe omgeving zie ik de pijn van mensen die dit niet gegeven is. Die in een pijnlijk traject zitten en fysiek en emotioneel een ontzettend zware beproeving ondergaan. Toch vul ik de vragenlijst is vanuit mijn eigen perspectief. Ik moet daarbij eerlijk zijn. Er wordt weer een rapportcijfer gevraagd. Ik vul een 7 in. Want alle bovenstaande zaken waarvan ik juist zo gelukkig werd, verdwijnen grotendeels. Tijdens een etentje drinken mijn vriendinnen wijn en bier, en ik zit aan de hele avond aan de sinas. Voor een nogal bourgondische levensgenieter als ik is dat een beproeving. Waar ik nog veel meer moeite mee heb is het stoppen met roken. Na de positieve test gooi ik mijn sigaretten weg en stop direct met roken. Ik kan je melden dat het rapportcijfer van mijn man in die periode een 2 moet zijn geweest. Ik heb vrij weinig interesse in het uitzoeken van geboortekaartjes, en het pimpen van een babykamer. Ook buikschilderingen en zwangerschapsfoto's zijn niet aan mij besteed. Toch word ik gelukkig van de schopjes, de belangstelling en het feit dat ik er op zich goed uitzie. Tenminste, dat dacht ik toen he...Het werken in de zorg wordt te zwaar en ik zit eerder thuis. Dat is dan weer wat minder. Een 7 vind ik een mooi cijfer.
NU
Volgende vraag; de huidige situatie. Dat geeft stof tot nadenken. want mijn leven is 180+ graden gedraaid. Ik neem je mee naar vroeger en nu.... Een collega die een dienst wil ruilen? Onmogelijk, ik kwam thuis te zitten met een burn-out doordat ik de wisselende diensten niet meer kon combineren met 2 kinderen. Ik besloot te gaan schrijven en opleidingen te volgen en dat heeft me een ontzettende leuke baan opgeleverd. Ik mag de hele dag stukjes schrijven en doe dat wanneer het mij uitkomt. Positieve wijziging dus. Festival? We kijken naar de jaarplanning, en waar we écht naar toe willen, bellen een rondje oppas en maken dan pas onze keuze. Weekendje weg? Graag, maar we willen ook al naar de festivals en dan zijn we misschien wel erg veel van huis? Reizen? Argentinië, Thailand en noem maar op zijn ingeruild voor een camping met gelijkgestemden. Ouders die achter hun kinderen aanrennen en een animatieteam vanaf 6.30 uur in de ochtend genaamd kinderen. Overigens nooit weer. Om 18.00 uur beslissen of we gaan uit eten? Niet voor ons. Party in bed? Gelukkig nog wel, maar dat er wat minder vaak feestjes zijn is een feit. Zorgen? Ik hoef dit niet eens uit te leggen. Iedereen met kinderen weet dat er dagelijks kleine en grote zorgen bijgekomen zijn. Maar naast de zorgen lach ik me vaak een breuk om de uitspraken van mijn zoon, word ik geprikkeld bij opvoedkwesties, ben ik vertederd als ze mijn hand vastpakken in een drukke stad en geniet ik van het voorlezen in de avonden. En ik vergeet vast nog meer. Maar naast dat soort momenten zijn er ook de irritaties van het treuzelen, het grenzen stellen, het omgaan met een kind dat op de grond in de supermarkt ligt als ik niet toegeef (ja, ik heb zo'n kind die dat doet), het constant plannen van zwemles en kinderfeestjes (en nog 1000 dingen meer), de omgangsvormen op het schoolplein, uitleggen dat 06.00 nog 'midden in de nacht' is. Niet voor niets noemt men dit de tropenjaren. En wat voor cijfer geef ik tropenjaren? Lang twijfel ik wat ik hier moet invullen...
Wat vinden vriendinnen?
Het houdt me bezig en ik gooi eens wat balletjes op bij een aantal vriendinnen die ik vlak na het invullen van de vragenlijst over de vloer krijg. Ja, de kinderen zijn een verrijking. Maar zijn we ook gelukkiger? Want we concluderen dat we meer klagen, dan dat we genieten. Ik hoef mijn tijdlijn op social media maar door te scrollen en ik zie vooral ellende van moeders die hun kind te vroeg aan hun bed hebben wanneer de wintertijd ingaat. Niet iedereen is blijkbaar zoals Tooske Ragas 'o, ik ben zo gelukkig als ik al mijn kinderen 's ochtends in bed heb.' Dussss. We hebben allemaal een aversie tegen zwemles, iedereen klaagt over kinderopvang en verkoudheid, we zuchten omdat onze peuters niet willen eten, we hebben gejankt om een huilbaby, we googelen ons door doorkomende tandjes- en waterpokkenfases en tepelkloven heen. Sommigen van ons kijken depressief naar hun lichaam dat volgens moeder natuur optimaal heeft gefunctioneerd, maar volgens Instagram niet meer #happy #healthy #fitgirl -achtig is. En begin niet eens over plannen en gezinsagenda's. Dit alles wisselen we af zeker ook af met leuke anekdotes, maar over het algemeen wordt er best veel geklaagd over het moederschap. Ik heb de term tropenjaren in elk geval niet verzonnen. En veel ouders herkennen het.
"Alleen is het geluk anders. Was het eerst geluk dat oppervlakkig was en waar je naar toe leefde, nu is het spontaan geluk. Een soort verliefdheids-geluk, wat met vlagen komt."
Toch zijn mijn vriendinnen en ik het erover eens dat we een rapportcijfer op de geluksschaal weer hoog zouden invullen. Alleen is het geluk anders. Was het eerst geluk dat oppervlakkig was en waar je naar toe leefde, nu is het spontaan geluk. Een soort verliefdheids-geluk, wat met vlagen komt. Het is er eigenlijk constant als je erbij stil staat. Ga maar eens af op je primaire reactie als een weekendje weg niet doorgaat tegenover de avondvierdaagse die je niet uit kunt lopen en je kind verdrietig wordt. Iedereen zal meer balen van het tweede feit. Ik en mijn vriendinnen in elk geval wel, en ik gok meerdere moeders. Het geluk is intenser, natuurlijker en langdurig. En ook moeilijk in één woord aan te geven. Wie een woord heeft, laat het weten!
Vroeger was het altijd beter? Nee, vroeger was het anders.
Sta af en toe stil bij wat je hebt, ook in de sneltrein die door de tropenjaren raast, want zoals mijn Brabantse kapster ooit zei 'als ze klen zijn dan kekte ze groot, en als ze groot zijn dan wilde dasse wir klen zen en oe nog knuffelen'. Vrij vertaald; geniet nu het nog kan, in de puberteit kijken ze je wellicht eventjes niet meer aan en loop je als moeder vooral in de weg. Ik moet er niet aan denken...
Ben jij nieuwsgierig geworden naar deze enquete en wil je ook eens goed nadenken over hoe gelukkig je NU bent in tegenstelling tot het verleden? Vul hem dan hier (anoniem) in en binnenkort maken wij de resultaten bekend. Daarnaast help je ons er enorm mee door hem in te vullen dus DANK!!!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Carolijn, 37 jaar. Getrouwd en moeder van Mats en Kaat.
Jarenlang gewerkt in de zorg voor kinderen met ernstige gedragsproblemen, en sinds een jaar werkzaam als freelance schrijver journalist zo u wilt.
Je kunt mijn teksten lezen op Babybytes, in Fabulous Mama, Telegraaf Vrouw, en bij een hoop zakelijke opdrachtgevers waar je niets aan hebt.
Twee keer per maand zal ik een bijdrage leveren aan het vernieuwde Babybytes. Een column, een artikel of een ander soort tekst.
Wil je graag dat ik over een bepaald onderwerp schrijf? Jij vraagt, ik schrijf. Onder het mom van 'vertel nog eens over...'
Reageer op dit artikel
reacties (0)