Dít deed het moederschap met mij na de bevalling

Het moederschap doet grootse dingen met je als moeder. Van tevoren kan je dit eigenlijk totaal niet inschatten. Je hebt bij de eerste zwangerschap en postpartum periode vaak geen idee wat je te wachten staat. Je kan nog zoveel boeken lezen en zwangerschapscursussen volgen. The real deal is toch echt andere koek. Er verandert zoveel als je zwanger raakt en zeker na de bevalling. Postpartum-deskundige Tilda vertelt over de 7 dingen die het moederschap met haar deden na de bevalling.

1. Mijn lichaam

Mijn lijf veranderde enorm toen ik moeder werd. Eerlijk gezegd, vond ik dit allesbehalve makkelijk. Na jarenlang gestruggled te hebben met een eetstoornis, had ik grote moeite met m’n lubberende huid, de cellulitis, de overhangende buik flap. Ik vond het heel moeilijk. Maar, ook de ravage down under na mijn knip, vond ik heel moeilijk. Ik weet nog goed dat ik van mijn verloskundige moest kijken met een spiegeltje, nadat ik meerdere malen, luidkeels had verteld dat ik het echt niet wilde, dacht ik: 'Mijn god, wat ziet ze eruit. M’n arme, vagina. Hoe moet dit ooit nog goedkomen?’ Gelukkig kwam het goed. Stapje voor stapje, vond ik mijn lichaam terug en leerde ik mijn mombody te omarmen en te accepteren zoals ze is. Een tempel die twee prachtige meisjes heeft gemaakt en op de wereld heeft gezet. De weg was lang, maar het kwam uiteindelijk goed.

2. Mijn haar

Mijn haar was altijd in opperbeste conditie. Ik heb van mezelf geen weelderige bos haar, maar het was altijd glanzend en gezond en gelukkig had ik wel veel haar. Na de bevalling verloor ik haar met bosjes. Ik dacht: ‘Wat gebeurt hier? Waar blijft mijn haar?’

Het duurde maanden voordat ik m’n oude haar weer een beetje terug had. Gevolgd door de enige ‘korte piekjes fase’ die daarop volgde. Die is overigens nooit meer helemaal weggegaan. Biotine slikken hielp me, om m’n oude haar en wimpers weer terug te krijgen. Maar, ook dit had tijd nodig.

3. Mijn borsten

Mijn borsten veranderden na zes weken zwangerschap al vrij snel. Van een bescheiden C cup ontwikkelde zich tijdens de zwangerschap een soort Europa cup. Ik wist niet wat er gebeurde. Grote aders op mijn borsten, mijn tepels gingen een eigen leven leiden en alles groeide explosief. Wat resulteerde in meerdere bezoekjes aan lingeriewinkels in die maanden. Om mijn borsten op te meten en weer een nieuwe beha te kopen.

Na de bevalling had ik zoveel melk, dat borstvoeding niet lukte en het eruit spoot als een fontein. Zakjes appelstroop uit de vriezer hielpen me tegen de stuwing en ik droeg tijdens het douchen een sportbeha.

Omdat ik bij de tweede geen borstvoeding gaf, maar wel veel melk had, spoot het er na het douchen nog harder uit. De sportbeha was dus een lifesaver. Nooit geweten dat je van stuwing rechtop moest slapen, omdat zowel op je rug, als op je zij liggen, ervoor zorgt dat je geen lucht krijgt. Na de bevalling ga je ooit weer vrijen. Bij mij resulteerde dat in lekkende boobs tijdens het vrijen. Ik vond het gênant en deed de keer erna een beha met zoogkompressen erin aan. Nu denk ik: was ik maar liever voor mezelf geweest. Hierdoor voelde ik me niet per se heel sexy, maar het bleef in ieder geval droog. De vorm van mijn borsten en tepels zijn veranderd, maar ik hou nog steeds van mijn borsten. Ze hebben een hoop doorstaan (spruw, borstontsteking, stuwing, etc). Maar ze zijn nog steeds mijn boobs en daar ben ik trots op.

4. Mijn huid

Mijn huid werd tijdens de zwangerschap lichter en ging glanzen. Dit heb ik nooit zo ervaren. Het was alsof ik van binnen uit licht gaf. Mensen zeiden het ook steeds tegen me. Zelfs toen mijn oma overleed en ik heel somber was, was die zachte glow er nog steeds.

Mijn ogen waren dof van verdriet, maar mijn huid glansde nog steeds. Na de bevalling werd mijn huid doffer, roder en kreeg ik plots last van acneachtige puistjes. Zeker als mijn menstruatie weer kwam, had ik ineens puistjes. Zo irritant. Na twee zwangerschappen weet ik dat dit normaal is en ook weer over kan gaan. Het is nooit meer helemaal geworden zoals het was. Soms baal ik ervan, tegelijk accepteer ik het. Het is zoals het is. De huid waar mijn striae zit, is inmiddels niet meer blauw. De littekens zijn zachter geworden. Nee, het is niet meer zoals vroeger. Maar ook dit accepteer ik van mezelf. Want, dat is zelfliefde als je het mij vraagt.

5. Mijn prioriteiten

Waar ik vroeger vooral voor anderen leefde en mezelf amper prioriteit maakte, stel ik nu heel andere prioriteiten. Ik vraag mezelf steeds vaker af: wat wil ik zelf? Kan ik dit? Heb ik er überhaupt energie voor? Zo niet, dan doe ik het niet. Mijn kids en ik zijn de belangrijkste personen in mijn leven. Daar komt niks of niemand tussen.

Nee, dit is niet altijd makkelijk, ook ik wil niemand teleurstellen en zoveel mogelijk mensen helpen. Alleen, als ik iets geleerd heb sinds ik mama ben, is het dat als ik niet goed voor mezelf zorg, niemand anders dit gaat doen. De wereld waarin we leven wordt steeds individualistischer. Dus is self care extra belangrijk. Dus ben ik zo lief mogelijk voor mezelf, zeg ik vaker ‘nee’ dan ooit tevoren en stel ik mezelf altijd als eerste prioriteit.

6. Mijn angsten

Ik was voor ik zwanger werd al iemand met angsten. Dit werd versterkt toen ik zwanger werd. Wat als het misgaat? Ik maakte ‘broekloeren’ tot topsport. Ik zat elk uur op de wc om te kijken of ik geen bloed verloor. Na de eerste echo, werd dit minder. Ik vertrouwde er meer en meer op, dat het goed zou komen. Na de bevalling van mijn oudste, ontwikkelde ik angsten die zijn weerga niet kenden. Ik had hele nare intrusieve gedachten, waarin ik mijn dochtertje voor een vrachtwagen duwde of van een brug wilde gooien. Zo afschuwelijk. Ik dacht dat ik gek aan het worden was en durfde het met niemand te delen. Uiteindelijk werd het zo erg, dat ik aan niks anders kon denken. Door hulp te zoeken, werden de angsten en intrusies minder. Het was het moeilijkste wat ik ooit heb overwonnen, maar het lukte. Angsten leerden me ook iets positiefs: eigenlijk ben ik een hele goede mama, omdat ik zo ontzettend bezorgd ben om mijn kindjes. Het maakt me geen slechte moeder, juist het tegenovergestelde.

7. Mijn hart

Mijn hart heeft, denk ik, de allergrootste verandering ondergaan, sinds ik mama ben geworden. Mijn hart groeide niet alleen, het deed dingen die ik nooit had kunnen vermoeden. Na de bevalling van de eerste voelde ik al zoveel liefde voor mijn meisje. Toen mijn tweede daarbij kwam, deed mijn hart iets onvoorstelbaars. Het verdubbelde de liefde, de toewijding en de zorg die ik in me had. Nooit eerder in mijn leven heb ik zoveel liefde gevoeld in mijn leven, als voor mijn meisjes. Ze zijn mijn alles. De grootste liefdes van mijn leven. Dankbaarheid en trots in giga proporties die zijn weerga niet kennen. Maar, mijn hart werd ook kwetsbaar. Want, wat als hen iets overkomt? Wat als ik er ooit niet meer ben? Gelukkig is mijn hart en mijn liefde die hieruit komt, groot genoeg en heb ik na alle therapie geleerd hoe ik hiermee om kan gaan en mag ik dit vandaag de dag ook leren aan andere mama’s. Mijn hart is de bron van alles wat goed is in mijn leven en daar vertrouw ik op. Elke dag weer.

Wil je hulp?

Lees je bovenstaande en heb je soms moeite met wat het moederschap met je doet? Ik begrijp je helemaal en kan je hiermee helpen. Mail naar info@froufroubegeleiding.nl. Samen gaan we hiermee aan de slag.

Lees ook:

5 tekenen dat je een goede moeder bent
De evolutie van je reis als moeder

Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!

• SHARE
• PIN
• Volg ons