Sinds de jaren 90 kunnen baby’s die extreem vroeg geboren zijn, overleven. Deze eerste generatie prematuurbaby’s is nu opgegroeid, waardoor de langetermijneffecten op deze inmiddels jong volwassenen te zien zijn. En ja, helaas zijn er langetermijngevolgen.
Haar hele leven heeft Naomi Gill zich gevoeld alsof ze dingen in moest halen. Het is een spel waar ze zeer goed in bleek te zijn. Toen ze geboren werd bij 25 weken, in 1995, was ze nog geen kilo. Maar ze overleefde het, gelukkig.
Desondanks worstelde ze op school (ze werd gediagnosticeerd als zwaar dyslectisch), maar Naomi’s vastberadenheid en persoonlijkheid heeft het mogelijk gemaakt dat ze deze zomer afstudeert aan de Universiteit van Gloucestershire in de podiumkunsten. Naomi behoort tot de eerste generatie van extreem premature baby’s die nu volwassen wordt. Tegenwoordig kunnen premature baby’s al overleven vanaf 22 weken.
Fysieke en psychische gevolgen Fysiek gezien is er weinig aan de hand met Naomi. Hoewel ze op de lagere school klein was, heeft ze nu een gemiddelde lengte. Haar enige medische probleem is astma, omdat ze door haar vroeggeboorte maar 50% van haar longfunctie kan gebruiken. Maar sinds kort heeft Naomi last van angsten, waarvoor ze al cognitieve gedragstherapie en antidepressiva krijgt. Daarnaast is ze heel lang extreem gevoelig geweest voor pijn. 'Ik was een dramaqueen toen ik jonger was', zegt ze in een interview met DailyMail. 'Als ik me niet goed voelde, maakte ik daar een heel groot probleem van; als ik buikpijn had, deed het écht pijn.'
Op dit moment is Naomi betrokken bij een medische Britse studie dat onderzoek doet naar de impact op lange termijn van je eerste dagen in een couveuse doorbrengen in plaats van in een baarmoeder. Deze onderzoekers geloven nu dat dit onder meer psychologische en fysieke gevolgen kan hebben.
Onderzoek Alles veranderde in de vroege jaren 90 toen er verschillende grote sprongen werden gemaakt op het gebied van zuurstoftoevoer bij premature baby’s. Verschillende nieuwe technieken hielpen deze kleintjes om te ademen. Maar wat artsen nog maar net beginnen te begrijpen zijn de kleinere, maar nog steeds aanzienlijke gevolgen van neonatale zorg. ‘In de baarmoeder is er niet veel geluid’, legt dr. Judith Meek, consultant neonatoloog aan de University College London Hospital, uit. We weten nu dat het overprikkelen van onvolgroeide baby’s in de verlichte, lawaaierige en drukke intensive care unit veranderingen kan veroorzaken in hun neurologische ontwikkelingen.
Trauma’s en leerproblemen In de eerste drie maanden van Naomi’s leven lag ze in een couveuse, ze kon niet ademen zonder machines en werd gevoed door een buis. Hoewel ze hier geen herinneringen aan heeft, heeft ze hier blijkbaar toch een trauma aan overgehouden. Toen ze namelijk werd gevraagd in het kader van het onderzoek om een ademtest te doen, barstte ze in tranen uit. ‘Toen ik de buizen zag, flipte ik’, zegt Naomi. 'Ik dacht dat het als een sonde in mijn neus en in mijn keel zou gaan.'
Destijds benadrukten haar artsen dat als Naomi het zou overleven ze waarschijnlijk doof of blind zou zijn of aanzienlijke leerproblemen zou hebben. Later bleek dat Naomi de verwachtingen heeft overtroffen, maar haar moeder zegt dat er aanzienlijke uitdagingen in haar leven zijn geweest. In haar tienerjaren werd Naomi onder andere gediagnosticeerd met dyslexie en een korte-termijn geheugen. Vandaag de dag vindt ze het erg lastig om zinnen en danspasjes voor toneelstukken te onthouden, en leren om te autorijden was zwaar in verband met haar geheugen en ruimtelijk inzicht.
Steeds jongere baby’s in leven houden De problemen van Naomi zijn typisch voor prematuurkinderen. Een 2012 World Health Organisation-rapport bevat een lijst van de lange-termijn problemen die variëren van fysieke effecten zoals chronische longaandoeningen tot neuro-ontwikkelings- en gedragsproblemen. Andere klassieke kenmerken, zegt dr. Judith Meek, zijn vaak een lichte onhandigheid, en over- of ondergevoeligheid voor aanrakingen, pijn en het gehoor.
Neonatale ergotherapeut Emily Hills, die een praktijk in het Londense Royal Free Hospital heeft, is van mening dat gevallen van korte concentratiebogen, gedragsproblemen, autisme en leerproblemen toenemen omdat we steeds jongere baby’s in leven houden. Ze merkte op dat ‘hoe jonger de zwangerschapsduur, hoe hoger de prevalentie van problemen met de motoriek, cognitie, spel en taal' is. Ze voegt eraan toe: 'Het is heel naïef om te denken dat de mismatch in zintuiglijke omgevingen (tussen de normale ontwikkeling van een baby in de baarmoeder en de ervaring van een baby in een couveuse) geen invloed zal hebben op de ontwikkeling.
Vaker artikelen lezen op Babybytes? Like ons op Facebook en volg ons op Twitter.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (4) Stuur een bedankje