Iedere twee weken mogen wij een bijzonder geboorteverhaal delen van geboortefotografen Annemiek, Shirley en/of Marjolein. Vandaag het prachtige verhaal en de bijbehorende foto's van Shirley over de bevalling van Anouschka en Bjorn.
Het is 14 februari 2016 als ik voor het eerst contact heb met Anouschka en Bjorn. Zij zullen samen rond 30 april 2016 hun tweede kindje verwachten en willen dit graag, net als bij hun dochtertje, laten vastleggen. We spreken een aantal weken later af voor een intakegesprek bij hun thuis, waar ik meteen zie hoe goed Anouschka en Bjorn op elkaar zijn ingespeeld. Heerlijk om te zien! Anouschka geeft aan best een beetje zenuwachtig te zijn voor de bevalling en samen wisselen we ervaringen uit over onze eerste bevalling. Ondanks de zenuwen, kijken Anouschka en Bjorn heel erg uit naar hun tweede kindje. Als alles wat belangrijk kan zijn besproken is, nemen we voorlopig afscheid.
Anouschka houdt me na ons eerste gesprek op de hoogte van haar zwangerschap. Na ieder bezoekje aan de verloskundige hebben we even snel contact. Eind april laat Anoushka weten dat alles goed is en dat ze stiekem hoopt dat de volgende afspraak niet meer nodig zal zijn. Ze heeft vandaag veel last van harde buiken, maar we moeten toch nog even geduld hebben tot de kleine zich meldt.
Inleiden Helaas blijft het rustig tot Anouschka op 9 mei wordt ingeleid. Ik ontvang op die dag een appje van Bjorn om 19.30u dat ze geen ballon zullen plaatsen, maar gewoon zullen gaan strippen. Anouschka heeft namelijk, zoals Bjorn mooi citeerde: “Niet 1, niet 2, niet 3, maar al 4(!) cm ontsluiting!” Hij voegt er nog aan toe: “We zijn er helemaal hieperdepiep van, haha”. Mocht er vannacht niks gebeuren dan zullen de artsen de volgende ochtend de vliezen breken.
Natuurlijk sta ik op dit moment op scherp, mijn spullen staan klaar en ik houd mijn telefoon goed in de gaten. Om 21.20 uur laat Bjorn me weten dat Anoushka al goed in de weeën zit en ze elkaar snel opvolgen. Op dit moment besluit ik rustig de auto in te stappen en alvast richting ziekenhuis te gaan. Dit is een tweede kindje en het kan dus zomaar ineens heel snel gaan. Ik zit liever beneden in het ziekenhuis nog even te wachten dan dat ik de geboorte moet missen.
Al zes centimeter! Om 00.00 uur krijg ik te horen dat ze verhuisd zijn naar een andere verloskamer en dat er inmiddels zes centimeter ontsluiting is. YES! Tijd om naar boven te gaan. Ze hebben besloten Anouschka geen ruggenprik meer te geven omdat ze de weeën heel goed zelf opvangt en ze denken dat het nu best snel zal gaan.
Eenmaal op de kamer zie ik het topteam weer samen bezig de wee te doorstaan. Bjorn geeft flink tegendruk in de onderrug, omdat ze daar zo enorm last van heeft. Na de wee laat Bjorn mij vol trots het bedje zien waar de babykleertjes al verwarmd worden. Ik zie dat hij best een beetje zenuwachtig is en dat zij ook echt heel blij zijn dat het nu eindelijk zo ver is.
Hulp De weeën worden steeds heftiger maar helaas wil de ontsluiting niet echt vorderen en blijft Anouschka op zeven centimeter hangen. Bjorn is net zo hard aan het werk als Anouschka en helpt haar bij elke wee, door tegendruk te blijven geven in haar onderrug. Ik moet, als geboortefotografe, mij op gepaste afstand houden, maar Anouschka vraagt om mijn hulp. Ik merk dat ze in paniek raakt wanneer de wee er aankomt en bij meerdere weeën achter elkaar moet ze hyperventileren.
Even leg ik dan mijn camera weg om samen met haar op een ritme te gaan puffen. Dit gaat goed en wanneer de wee weg is, kan ze niks anders dan zeggen hoe fijn ze de hulp van mij en Bjorn vindt. We blijven haar motiveren en toespreken hoe enorm goed ze het doet op eigen kracht en dat het echt niet lang meer zal duren.
Pijnstilling Even later vraagt Anouschka toch iets tegen de pijn. De gynaecoloog besluit een morfineprik te zetten die net even de scherpe randjes er vanaf haalt en ervoor zorgt dat ze tussen de weeën door even tot rust kan komen. Dit werkt, maar het kindje en Anouschka zelf krijgen het inmiddels toch echt wel wat zwaarder. Ik probeer zo goed mogelijk mee te helpen waar nodig en ondertussen probeer ik ook nog even wat foto’s maken, want daar ben ik tenslotte voor.
Mats Na heel wat uurtjes is het eindelijk zo ver. Om 05.30 uur voelt Anouschka enorme druk die zij niet meer tegen kan houden. Iedereen maakt zich klaar om er voor te zorgen dat dit kindje geboren kan gaan worden. Niet veel later, om 05.42 uur, is dan eindelijk hun zoontje Mats geboren: een gezond prachtig mannetje!
Niet veel later komt er een vrouw de verloskamer op lopen met een lach van oor tot oor. Dit is de trotse zus van Anouschka die toevallig op dat moment ook in het ziekenhuis was. Wat moet dit geweldig zijn om je zus te zien die net een prachtig kereltje op de wereld heeft gezet.
Ontmoeting met grote zus Ik besluit om te blijven tot opa en oma zullen komen met grote zus Fenne. Om 07.45 uur komt de moeder van Anoushka als eerst de kamer binnen lopen met natuurlijk ook een grote lach op haar gezicht. Daar achteraan komt opa met grote zus Fenne. Ze geeft mama gelijk een dikke kus en kijkt een beetje verbijsterd naar papa die op de stoel zit met haar kleine broertje. Al snel gaat ze naar papa toe en geeft hem een hele dikke knuffel en bekijkt rustig haar nieuwe broertje. Wat voor een intens geluksmoment dit is, is terug te zien op de foto's, iedereen is trots en gelukkig. De blik die oma heeft wanneer zij Mats in haar armen heeft is goud waard.
Een lach op haar gezicht en een traan over haar wang van geluk. Beter kan ik deze reportage niet afsluiten toch?
Lieve Anouschka en Bjorn, Wat hebben jullie dit goed gedaan samen! Ik wil jullie bedanken dat ik bij dit geweldige moment aanwezig mocht zijn. En ik wens jullie samen met Fenne en Mats al het geluk in de wereld toe.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)