Ooit gehoord van de Cry it out-methode? Deze methode adviseert om je kindje in bed te leggen en te laten huilen tot hij in slaap valt, zonder te troosten of in de buurt te zijn. Dít vindt onze slaapcoach Janine ervan.
Als eerst wil ik zeggen, dat ik heel goed begrijp dat ouders uiteindelijk deze methode toepassen, ze zijn moe, uitgeput en weten niet meer wat ze verder kunnen doen. Je doet als ouder altijd waarvan je denkt dat het goed is. Maar ik vind het wel belangrijk om hier meer over te informeren en te laten weten dat het ook op een andere manier kan.
Slaapproblemen
Dr. Richard Ferber ontwikkelde de Cry it out-methode om ouders te helpen omgaan met de uitdagingen van slaapproblemen bij hun kinderen. Zijn doel was om ouders een effectieve strategie te bieden om baby's te leren zelfstandig in slaap te vallen.
Ferber was een kinderarts en slaapdeskundige die zich bewust was van de emotionele en fysieke uitdagingen waarmee ouders te maken krijgen wanneer ze te maken hebben met slaapgebrek als gevolg van baby's die 's nachts vaak wakker worden. Hij geloofde dat het aanleren van zelfregulerende slaapgewoonten belangrijk was voor de ontwikkeling van de baby en de algehele gezondheid en welzijn van het gezin.
Ferber: “Jonge baby's hebben nog niet de capaciteit om zichzelf volledig te reguleren, vooral als het gaat om slapen en kalmeren. Ze zijn afhankelijk van hun ouders om hen te helpen bij het reguleren van hun emoties, behoeften en slaapcycli. Ze hebben nog geen goed ontwikkelde mechanismen om hun eigen emoties te beheersen of zichzelf te troosten wanneer ze overstuur zijn. In plaats daarvan vertrouwen ze op externe bronnen van troost en veiligheid, zoals nabijheid en geruststelling van hun ouders.”
Bedenken over Cry it out-methode
Echter hebben veel deskundigen bedenkingen bij Ferber’s methode vanwege de zorgen over de mogelijke negatieve langetermijneffecten van stress en traumatische ervaringen en de hechtingsrelatie tussen ouder en kind.
Er zijn verschillende onderzoeken gedaan die suggereren dat langdurig huilen, zonder troost, stress kan veroorzaken bij baby's en hun vermogen om vertrouwen en veilige hechtingsbanden op te bouwen kan belemmeren.
Bevriezingsreactie
Wanneer een baby wordt blootgesteld aan stress, zoals huilen zonder troost tijdens de Cry it out-methode, kan het zenuwstelsel van de baby reageren door in een soort bevriezingsreactie te gaan. Dit wordt soms beschreven als een soort overlevingsmechanisme van de baby om te proberen de situatie te beheersen of te accepteren.
Deze bevries reactie, ook wel bekend als immobilisatie of bevriezing, is een van de drie primaire reacties van het autonome zenuwstelsel op stress, naast de vecht- of vluchtreactie. In de ‘freeze'-toestand reageert het lichaam door te bevriezen of zich te immobiliseren, wat kan lijken op apathie, stilte of passiviteit.
In deze bevriezingsreactie lijkt het alsof de baby stopt met huilen en zichzelf neerlegt bij het gebrek aan troost. Dit kan gebeuren wanneer de baby het gevoel heeft dat zijn behoefte aan troost en nabijheid niet wordt vervuld en dat verder huilen geen verandering in de situatie zal brengen.
Het is dus niet zo dat deze bevriezingsreactie betekent dat de baby plotseling kalmeert of tevreden is, maar eerder dat de baby zich terugtrekt in een toestand van passiviteit als reactie op de overweldigende stress van het niet getroost worden. Het kan zijn dat de baby zich machteloos of uitgeput voelt en tijdelijk stopt met huilen als een manier om met de stress om te gaan.
Is dit hoe een kindje mag leren dat slapen fijn is? Dat het bedje een veilige plek is?
Troost
Het is zelfs mogelijk, dat baby's die hebben geleerd zelfstandig in slaap te vallen door de Cry it out-methode, minder vaak om hun ouders roepen wanneer ze zich niet veilig voelen, vooral als ze gewend zijn geraakt aan het niet direct ontvangen van troost of respons op hun huilen. Deze baby's hebben geleerd om hun behoefte aan troost en nabijheid te onderdrukken als reactie op het gebrek aan respons op hun huilen tijdens de slaaptraining.
Dit kan resulteren in een situatie waarin de baby's minder geneigd zijn om troost te vragen wanneer ze zich angstig, overstuur of onveilig voelen, omdat ze hebben geleerd dat hun huilen niet altijd resulteert in troost of respons van hun ouders. In plaats daarvan kunnen ze ervoor kiezen om zich terug te trekken in een soort bevriezingsreactie, waarbij ze zichzelf neerleggen bij het gebrek aan troost en proberen de stress te minimaliseren.
Veilig
Dr. Richard Ferber publiceerde zijn boek in 1985. Sinds die tijd is er gelukkig veel veranderd en veel onderzocht. Laten we het op een meer liefdevollere manier doen. Leer je kindje dat slapen fijn is en dat het bedje veilig is en dat je ALTIJD komt wanneer je kindje je nodig heeft.
Gelukkig zijn er tegenwoordig veel nieuwe, liefdevolle methodes die een kindje op een fijnere manier leren slapen. Zoals mijn cursus ‘Slapen zonder huilen’. Deze cursus biedt ouders een methode die hun helpt om hun kind te troosten, zonder dat ze zich schuldig voelen over het negeren van hun behoeftes. Zo creëer je een fijne bedtijd en ervaar jij en je kindje minder stress rondom bedtijd.
Heeft jouw kindje moeite met zelf in slaap vallen en kies jij liever voor een liefdevolle methode waarbij je echt gaan kijken naar de behoeftes van je kind? Klik dan hier voor meer informatie.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik ben Janine, moeder van een Mace. Ik ben afgestudeerd als kinderslaapcoach en onrustdeskundige en sindsdien help ik gezinnen met mijn bedrijf ‘The new sleepcoach’. Ik leer ouders hoe je op een liefdevolle manier een goede slaapbasis instelt en hoe je een kind beter en zelf kunt laten slapen.
Dat het je kind volledig aan zn lot overlaten niet goed is, is natuurlijk al jaren bekend. Maar er zit zóveel tussen 'huil maar een end heen in je eentje, ik ben er morgen weer' en 'alles moet zonder huilen en ik reageer altijd en overal op'. Wat mij betreft zijn beide uitersten niet oké.
Huilen laten gebeuren is niet perse liefdeloos, en het te allen tijden voorkomen is niet perse liefdevol. Niet al het huilen veroorzaakt stress en schade bij een baby. Die labels maken dat ouders bang worden van huilen. Maar huilen hoort er ook bij. Als je het huilen niet altijd voorkomt, dan kijk je kennelijk niet naar je kind om, ben je kennelijk niet liefdevol, dan heeft je kind kennelijk steeds stress. Dat slaat natuurlijk nergens op. Zoveel meer wegen naar Rome!
Dit inderdaad; op (zo’n beetje) elk kort huiltje reageren resulteerde hier in een zwaar overprikkeld vermoeid kind. Dat deed ik na een tip van het CB (in deze richting, op m’n eigen gematigde manier geïnterpreteerd) dus anders. Wat een verschil. Dit soort artikelen geeft echt veel onzekerheid bij moeders. Even vijf of tien minuutjes een beetje laten doen, daar is echt niks mis mee. Complete paniek of aanhoudend jengelen, dan natuurlijk niet.
Dom artikel. Moeders laten kinderen al nooit meer huilen door zulk soort artikelen. Er is een heel verschil tussen een baby in bed leggen en daarna tot hij in slaap valt laten huilen of even erheen gaan, knuffel en een aai over de bol en daarna weer weggaan. En dan even laten huilen (en dit eventueel herhalen). Er groeit een generatie kinderen op die nooit hebben gehuild, erg weinig kunnen hebben en heel erg leunen op hun ouders. Tot het ongezonde toe. Dit soort artikelen die zeggen dat baby's niet mogen huilen helpen hier erg goed aan mee. Over 20 jaar komen mensen wel terug van de 'niet laten huilen' methode als er een generatie is opgegroeid die bar weinig kan hebben. Mensen die dit promoten moeten eens met leerkrachten gaan praten die al jaren in het vak zitten.
een buurvrouw vertelde dat de kraamverzorgster vroeger als ze s avonds weg ging de baby kamer op slot deed en dat de moeder er dus niet bij mocht... toen dacht ik wel ff...slik... dat is heftig.
@Shrimp.. dat is wel echt heel heftig hoor🙈 dat gebeurde vast niet overal. Hoop ik.
60 jaar geleden was het nog wel de norm om baby's de eerste week beneden te leggen en ze te laten huilen. Sliepen ze met een week door 😉 maar wel zwaar ongezond en levensgevaarlijk voor zo'n baby'tje.
Die generatie is er al Rupsje, de generatie Z'ers zijn veel minder goed opgewassen tegen de boze buitenwereld dan oudere generaties. Deze generatie kan je net zo goed de Pampergeneratie noemen. Ik houd mijn hart vast voor de Alpha's.
Artikel is wederom vrij slecht en laat alleen uitersten zien. Daar heb je als ouder echt niets aan. Even laten huilen vind ik niet verkeerd.
Reageer op dit artikel
reacties (10) Stuur een bedankje