Babybytes heeft een enorme community waar heel veel mensen al jaren dagelijks komen om vragen te stellen en mee te praten over allerlei verschillende onderwerpen. Omdat wij heel blij zijn met deze trouwe bezoekers én omdat we ook graag nieuwe mensen verwelkomen, geven wij hier elke week iemand de kans om haar verhaal te doen over de eerste periode van en rondom de zwangerschap. Het belooft een hele mooie reeks te worden met uiteenlopende, bijzondere verhalen van verschillende vrouwen en hun prille babygeluk. Vandaag het verhaal van Els.
Wanneer had je een positieve test in handen? “Op maandag 20 oktober 2014, 2 dagen voor mijn NOD.”
Had je het verwacht? “Ergens wel, ik ben normaal gesproken niet zo snel misselijk of draaierig, maar zondag werd ik draaierig van TL-verlichting. De geur van hamburgers op de markt en het drinken van een Kriekbiertje maakte me enorm misselijk, dus ergens verwachtte ik het heel voorzichtig wel. Ik heb hierom ook niet gewacht met testen op de dag waarop ik ongesteld zou moeten worden."
Als je dat wilt vertellen: na hoeveel pogingen was het raak? "De zesde poging was de goede (net als mijn moeder destijds, toen ze zwanger wilde worden van haar eerste. Dat vond ik heel bijzonder). Ik moet wel zeggen dat de eerste poging niet echt een poging was, we besloten midden in mijn cyclus om ervoor te gaan, we hebben onveilig gevreeën rond mijn eisprong, maar waren er toen nog niet bewust mee bezig."
"Net als mijn moeder bij haar eerste kind, werd ik zwanger na de zesde poging. Dat vond ik heel bijzonder.”
Kun je iets vertellen over hoe het was toen je voor het eerst de positieve test in handen kreeg? Hoe voelde je je? “Dat was 's morgens voor ik naar mijn werk vertrok. Ik was eerst teleurgesteld, omdat het heel lang duurde voor het resultaat verscheen en dacht dat ik toch alweer een minnetje ging krijgen. Toen dat plusje uiteindelijk toch verscheen, was ik door het dolle heen! Ik heb gelijk mijn man gewekt, kon niet meer wachten om het hem te vertellen. Hij is zijn bed uit gesprongen, en heeft mij een dikke knuffel gegeven. We konden niet stoppen met lachen. Op mijn werk heb ik gebeld naar de huisarts voor een bloedtest, ik mocht diezelfde avond nog komen. De hCG-waarden waren heel laag, dus moest ik een paar dagen later terugkomen. Die ochtend heb ik nog eens een gewone zwangerschapstest gedaan en die gaf onmiddellijk positief aan. En de waarden van de bloedtest waren ook verVIERvoudigd!! Ik grapte nog dat het vast een tweeling zou zijn…"
Heb je last gehad van kwaaltjes tijdens je eerste trimester? “Eigenlijk niet, behalve die dag voor mijn test. Enkel mijn borsten werden wat voller, maar dat vond ik niet erg want door mijn gewichtsverlies het jaar ervoor waren ze wat gaan hangen, haha. In plaats van zwangerschapskwaaltjes, kreeg ik er iets anders voor terug: ik lustte voor mijn zwangerschap geen chocolade (?) en tijdens mijn eerste maanden zwangerschap ging dat er juist prrrrrima in."
Hoe heb je de zwangerschap verborgen gehouden? “Dat was die eerste maanden geen enkel probleem, ik zag er niet echt anders uit. Enkel op mijn werk moest ik het vertellen, want mijn naaste collega kreeg kinkhoest en ik was super bezorgd. Ik had het echt even nodig om te horen van collega's dat het geen kwaad zou kunnen voor mijn ongeboren kindje(s).”
Hoe heb je het goede nieuws aan je familie en vrienden verteld? En hoe waren de reacties? “Mijn beste vriendin wist het de dag van de test al, dat had ik beloofd. Ik stuurde haar de foto van de test en ze was dolblij voor mij! Voor de familie wilden we de twaalf-weken-echo afwachten, die de week voor Kerstmis plaats zou vinden. Hoe we het verteld hebben? Ken je het gezegde dat kindjes uit een kool komen? Met Kerst kreeg iedereen van ons dus een kool: rode kool, witte kool, bloemkool, worteltjes voor mijn zus (die lust geen kool, en heeft een konijntje thuis, vandaar). Ze snapten het niet onmiddellijk, tot ze er ons gedichtje bij kregen en een paar sokjes met smarties erin. In dat gedichtje spraken we van één kindje. Het was geschreven in naam van het kindje.
Oma (mijn mama dus) kreeg nog een speciaal gedichtje omdat zij meter zou worden. Er kwamen toen van iedereen behoorlijk wat traantjes bij. Iedereen was dolgelukkig! Wat later hebben we aan opa (mijn papa) nog een cadeautje gegeven, namelijk een speciale cognac met daaraan nog een gedichtje bevestigd waarin stond dat ze z'n tweeën waren, en of hij van het tweede kindje Peter wilde worden. Hij kon het gedichtje niet eens meer voorlezen, door de emoties... Daarna hebben we dan ook de foto's van de echo laten zien.
Voor mijn eigen opa maakte ik ook een gedichtje in de vorm van een nieuwjaarsbrief. En mijn opa, tja, ik had voor hem ook een gedichtje gemaakt, eigenlijk een nieuwjaarsbrief, maar nog voor ik het helemaal voor kon lezen, had hij het al geraden, inclusief dat het een tweeling ging zijn! Zijn kant van de familie zit vol tweelingen, dus had hij het blijkbaar verwacht! Hij is het gelijk aan de verpleging van het huis waar hij woonde, gaan vertellen, zo trots dat hij was!”
Hoe was je eerste echo? Was je erg gespannen? “Ik was super zenuwachtig! Ik hoopte natuurlijk dat er toch echt een kloppend hartje te zien zou zijn. Het werd niet gemakkelijk, aangezien het een inwendige echo was, ik moest dus wel ontspannen... Nog voordat ik helemaal goed lag, had ze het al gezien: "gefeliciteerd, het zijn er TWEE!" Ik had het niet verstaan, maar zag mijn man bleek worden, dus werd ik ongerust. Toen ze het de tweede keer zei, was ik tegelijk overdonderd en dolgelukkig. De tranen rolden van mijn wangen, zeker toen we hoorden dat met allebei alles goed was. We konden het niet geloven, twee kindjes tegelijk! Wat een zegen was dat! Ik kon niet meer ophouden met glimlachen, de hele dag lang! Nadien drong het tot ons door: ons huis was te klein... Maar dat is een ander verhaal…"
Els en haar man zijn inmiddels geruime tijd trotse ouders van een ontzettend vrolijke tweeling. Bedankt Els, voor je mooie verhaal en de heerlijke foto’s van jullie prachtige tweeling. Wij worden er helemaal vrolijk van.
Wil jij ook graag jouw verhaal delen? Stuur dan een mail met jouw antwoorden op de vragen uit dit stuk naar suzanne@babybytes.nl en wie weet zie je binnenkort jouw verhaal voorbij komen op dinsdagochtend. We zouden het super vinden als je daar zelf wat foto's bijvoegt. Alvast bedankt!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Had je het verwacht?
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje