Borstvoeding versus flesvoeding is een heet hangijzer onder moeders. Ik heb er in mijn boek Toen kreeg ik weer lucht, ook al een hoofdstuk aan gewijd. Er zijn een hoop moeders die worstelen met de keuze: ga ik borstvoeding of flesvoeding geven? Omdat ze het allerbeste willen voor hun kindje en zo graag een goede moeder willen zijn.
Als je denkt dat je gefaald hebt
Hoe sneu is het dan, als borstvoeding niet lukt? Omdat het te veel pijn doet of omdat er simpelweg niet voldoende melk uit komt? Deze net bevallen moeders voelen zich enorm schuldig en ervaren een gevoel van falen. Want al die andere moeders lukt het toch ook? Waarom lukt het mij dan niet? Ook wordt er vaak gezegd dat kunstvoeding minder goed zou zijn als flesvoeding. Wie heeft dat bewezen, vraag ik me dan af? Het feit dat hele massa’s Chinezen ’s morgens vroeg al in de rij staan om de pakken kunstvoeding naar hun thuisland te exporteren, zegt denk ik al genoeg. Onze flesvoeding is van topkwaliteit. Er zitten ook een hoop andere voordelen aan kunstvoeding: je kan ‘s nachts een keer doorslapen, omdat je partner de nachtvoeding doet. Je kan een keer de deur uit, omdat je niet per se thuis hoeft te zijn om je kindje te voeden. En nee, dan ben je dus geen ontaarde moeder. Dat is volkomen normaal.
Op social media wordt er een hoop gezegd en geroepen als het over borstvoeding gaat. De een vindt dat je je borst niet zomaar in het openbaar mag laten zien. De ander vindt dat als je kunstvoeding geeft, je naar de hel moet, bij wijze van spreken. Er lijkt amper nog een gulden middenweg te zijn. Ik vraag me echt een beetje af waar dit naartoe gaat.
Want, of je nu kiest voor borst-of flesvoeding. Dit zou altijd de keuze van de moeder en vader zelf moeten zijn. Niet opgelegd door maatschappelijke druk of schuldgevoel. Je doet als moeder ook maar je best. Sommige dingen, laten zich nou eenmaal niet dwingen. Natuurlijk zullen er nu borstvoedingsexperts (ik vind dit aardiger klinken dan ‘borstvoedingsmaffia’) zeggen dat het eigenlijk altijd wel lukt, dat het een kwestie van doorzetten is en dat je gewoon nog ‘even’ vol moet houden. Maar, van wie moet dat dan precies? Want ik denk dat je dit als moeder prima zelf kunt beslissen.
Normalise breastfeeding
Net, als dat je ook zelf mag beslissen als je buiten in het park je kindje borstvoeding wil geven. Want waarom wordt daar überhaupt nog een punt van gemaakt? We vinden ongepaste plaatjes en foto’s op elke straathoek en in elke uithoek van het internet. Maar je kindje in het openbaar voeden, wordt door sommigen bekeken vanuit een enorm puriteins oogpunt. Alsof we met zijn allen door de tijdmachine van Professor Barabas zijn teruggevlogen naar het jaar 1953. Kom op zeg! “Leven en laten leven”, zei mijn oma altijd.
Laat elkaar in elkaars waarde
Laten we elkaar gewoon in elkaars waarde laten. Of je nu borst-of flesvoeding geeft. Want dat gebeurt vaak niet. Zo vertelde een cliënt van mij, dat ze van tevoren al had besloten geen borstvoeding te willen geven. Ze had geen zin in de polonaise aan haar lijf en wilde na de bevalling haar lichaam zo snel mogelijk weer voor zichzelf. Dat was haar beslissing en daar voelde zij en haar man zich goed bij. Echter, ze kreeg van haar directe omgeving de hele tijd vragen als: ‘Zou je niet toch eens proberen om borstvoeding te geven? Het schijnt zo goed te zijn voor je kindje.’ Ook vroegen volslagen onbekenden haar out of the blue: ‘Waarom geef je eigenlijk geen borstvoeding?’ Mijn cliënte werd hier helemaal door van haar stuk gebracht. Enerzijds, voelde ze zich schuldig naar haar kindje toe en anderzijds vroeg ze zich terecht af waar iedereen zich mee bemoeide? Dit is een van de talloze voorbeelden die ik kan noemen van moeders die een beslissing nemen en vervolgens het gevoel krijgen door anderen, dat ze het niet goed doen als moeder. Ik vind dit heel schrijnend, want deze moeders willen uiteraard ook het beste voor hun kindje en gaan enorm twijfelen aan hun capaciteiten als moeder. Waarom zou dit per se borstvoeding moeten zijn?
Own your choice!
Mijn punt is: welke keuze je ook maakt: borstvoeding of flesvoeding. Misschien wil je beiden wel combineren, ook prima. Het is altijd jullie keuze, niet die van een ander, Als jullie er als gezin maar goed op varen. Het is altijd de juiste keuze, als jij hem maakt. Laat je niet leiden door wat anderen zeggen. Jij weet als geen ander wat het beste is voor je kindje, dus volg dat gevoel. Ik weet dat dit voor sommige moeders niet zo makkelijk is en dat je je soms ontzettend onzeker kan voelen als moeder. Wil je hier meer hulp bij? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. Ik ga je helpen om meer zelfvertrouwen te krijgen in je rol als moeder en in de beslissingen die je neemt binnen het moederschap.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Tilda is moeder van Livia en Emmi. Ze maakte na de geboorte van haar dochtertje een postnatale depressie door.
Nadat deze was opgeklaard, wilde ze graag moeders helpen, zoals ze zelf ook geholpen is tijdens haar postpartum depressie. Daarom besloot ze haar eigen begeleidingspraktijk voor mama's zonder roze wolk op te richten. Vanuit haar expertise als therapeut en ervaringsdeskundige op het gebied van postnatale depressies, begeleidt ze moeders weer het positieve pad op.
Ook heeft ze de podcast The Real Deal bedacht en interviewt ze in de BabyBytes-podcaststudio deskundigen die advies geven aan kersverse ouders.
Voor meer informatie, kijk op froufroubegeleiding.nl. De begeleiding wordt vergoed door de zorgverzekering.
Reageer op dit artikel
reacties (16) Stuur een bedankje