Zodra je zwanger bent, weet je het: je zult moeten bevallen. Meestal een erg pijnlijke, heftige aangelegenheid maar vaker nog een super bijzondere ervaring. Iedere vrouw en iedere zwangerschap is anders, maar ook elke bevalling wordt anders beleefd.
De meeste vrouwen kruipen tijdens hun bevalling in hun eigen wereldje en dat levert vaak hilarische uitspraken op. Vandaag een overzichtje van de raarste uitspraken die jullie deden tijdens de bevalling:
Marloes: "Ik vroeg me vooral af waarom mensen in hemelsnaam een tweede kind hebben."
Angela: "Ik ben ingeleid, dus ik moest me melden in het ziekenhuis. De avond ervoor heb ik me gedoucht en met heel veel pijn en moeite met zo'n dikke buik me toch nog even overal geschoren... Fris en fruitig er tegenaan, dacht ik. Onze kleine meid werd geboren en ik hoorde de verloskundige zeggen: 'Zo wat een bos haar', waarop ik versuft en verontwaardigd reageerde met 'Huh, dat kan helemaal niet!'. Ik stond er dus niet bij stil dat onze dochter geboren werd met een volledige dikke bos donker haar. "
Emily: "Tussen de heftige rug- en been-weeën door heb ik tegen mijn man gezegd dat hij maar een goudvis voor me moet kopen als ik de volgende keer klapperende eierstokken heb"
Miranda: "Ik was enigszins wat van het padje door de morfine, toen ik tegen lover zei: 'zullen we gaan? We halen er wel één bij de Albert Heijn!"
Annet: "Na een inleiding en heftige bevalling werd ik ingeknipt om meer ruimte te krijgen voor m'n eigenwijze meisje. Toen ik dat hoorde dacht ik: 'dan kan ik nooit meer in een string op het strand liggen!' Dat had ik nog nooit gedaan en geen haar op m'n hoofd die er aan denkt om dat ooit te gaan doen!! Dus waar die gedachte vandaan kwam? Geen idee!"
Kelly: "Ik had tijdens de bevalling van mijn eerste kind een ruggenprik. Ik kon eindelijk even ontspannen van de weeënstorm. Ik lag met mijn hand onder de dekens en voelde daar iets heel warms. Ik voelde en prikte. Ik dacht eigenlijk dat het de zak van de katheter was. Pas toen ik de deken optilde bleek dat het mijn eigen verdoofde been was..."
Jolanda: "Ik dacht aan het feit dat er thuis geen wasverzachter meer was en dat de badkamer en slaapkamer een chaos waren. En aan wie de poes ging voeren. Je kan er maar druk mee zijn!"
Maaike: "Na een vreselijk heftige bevalling en veel medicatie te hebben gehad tegen de zwangerschapsvergiftiging, kreeg ik een ruggenprik. Even later werd er besloten dat het voor mij en ons kindje beter zou zijn dat er per direct een keizersnee zou worden gedaan. Ik sloeg ik de dekens af zei: 'prima, is het ver lopen?' Niet meer beseffende dat ik helemaal niet kon lopen door de ruggenprik!"
Tiny: "IEWW!! Haal weg! Ik ben aan het bevallen! Toen er na bijna 17 uur rugweeën en een weeënstorm en vijf kwartier volop persen iets op m'n buik gelegd werd, zag ik niet wat het was. Ik zag een viezig, wit/grijs stukje bolletje en een blauwe doek van de verloskundige... Het was dus mijn baby, al had ik dat helemaal niet zo herkend! Pas toen ze ging huilen, viel bij mij het kwartje!"
Louisa: "Ik maakte me tijdens het zetten van de ruggenprik heel erg druk over de kat die alleen thuis zat. Ik vond dat opeens zo zielig!"
Melissa: "Voordat mijn weeën begonnen had ik in mijn rechterarm een infuus zitten. Nadat mijn dochter geboren was, vroeg ik mezelf af hoe ik aan het infuus in mijn linker arm kwam. Kreeg later te horen dat die tijdens de bevalling gezet was omdat de rechterkant niet werkte. Totaal niks van mee gekregen."
Wat zijn de raarste dingen die jullie dachten tijdens de bevalling?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Nou, bij de eerste dacht ik niet zo heel veel. Het enige wat door mijn hoofd ging was: "AAAAUUUUWWW!!!" Er kwam niet zoveel uit mijn mond, want de pijn was zo allesoverheersend dat schreeuwen of iets dergelijks niet ging. Voelde als een soort van brainfreeze / onder stroom staan. Ik dacht eerder dat ik elk moment van mijn stokje zou gaan.
Bij de tweede deed het natuurlijk nog steeds wel zeer, maar vele malen minder vergeleken bij de eerste. Dus toen kon ik nog wel nadenken, maar vreemde gedachten heb ik toen niet gehad in mijn beleving.
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje