In Nederland hoef je niet per definitie in het ziekenhuis te bevallen. Je mag je kind – mits die langer dan 37 en korter dan 42 weken in je buik zit en er geen medische indicatie is – thuis op de wereld zetten, als je dat wilt. Toch wordt aangeraden om altijd, of je een ziekenhuisbevalling ambieert of niet, een vluchttas paraat te hebben. In die vluchttas stop je een aantal spullen die je nodig denkt te hebben voor- tijdens en na de bevalling. Voor jezelf, je partner en je baby. Mocht je, tijdens een thuisbevalling, plotseling toch met gierende banden naar het ziekenhuis moeten, dan heb je in ieder geval in één keer de meest belangrijke spullen bij je.
Wat neem je mee voor jezelf?
Uiteindelijk draait het allemaal om de baby, maar tijdens je bevalling ben je zelf tamelijk belangrijk. Het is dan ook handig om de nodige spulletjes voor jezelf in te pakken. Denk bijvoorbeeld aan:
Een wijd vallend shirt waarin je eventueel kan bevallen. Sommige vrouwen willen helemaal bloot bevallen, sommigen hebben het koud. Dan is een nachthemd of iets dergelijks wel fijn. Overweeg ook een reserveshirt. Mijn zorgvuldig uitgezochte bevallingsshirt was binnen no-time doorweekt met vruchtwater, dus ik wilde een droge aan.
Schone kleding voor na afloop. Houd er rekening mee – en ik bedoel dit zo aardig mogelijk – dat je na je bevalling niet direct meer in je oude kleding past. Je keiharde buik maakt plaats voor een slappe zak, maar die neemt nog steeds wel een prominente plaats in beslag. Ik was na mijn bevalling bovendien aan alle kanten opgezwollen. Zorg dus echt voor een hele wijde pyjamabroek of joggingbroek (waarmee je in het openbaar gezien durft te worden) en een wijdvallend shirt, trui of vest, afhankelijk van het weer.
Neem voldoende (3?) schone onderbroeken mee in een maat groter dan je gewend bent. Hier kan het kraamverband vakkundig in geplakt worden.
Een voedingsbh (of een gewone bh) in een grotere maat. Volgens de verpleegkundige die mij hielp moest het er eentje zijn zonder beugels, om de melkklieren alle ruimte te geven. De kraamverzorgster vond dat echter onzin. Ik heb uiteindelijk mijn voedingsbh’s mét beugels gedragen.
Zorg voor een extra paar warme sokken. Ik heb gehoord dat veel vrouwen last krijgen van koude voeten tijdens de bevalling, dus dan is het prettig om die te kunnen pakken. Had ik overigens geen last van.
Een toilettasje met wat basisbenodigdheden (gezichtscreme, deodorant, douchegel, mascara, labello, een elastiekje voor je haar, tandenborstel). Hiermee kan je je na afloop van het natuurgeweld eventueel een beetje opfrissen. Het is niet per definitie nodig, maar het kan wel helpen je weer een beetje mens te laten voelen. Nu sta je overigens ook vrij om je concealers, acht oogschaduwpalletten, je stijltang en nepwimpers mee te nemen, maar uit ervaring weet ik dat je wel iets anders aan je hoofd hebt dan je opdoffen.
Verzekeringspapieren, je identiteitskaart, (eventueel) je ziekenhuispasje en een uitdraai van je gegevens van de verloskundige, als je die hebt.
Mobiele telefoon met oplader. Je wilt niet zonder mobiel komen te zetten voor de foto’s, maar ook niet omdat het superleuk is om je familie en vrienden op de hoogte te brengen van de geboorte van jullie kind.
Een muntje om bij het ziekenhuis eventueel een rolstoel te kunnen pakken mocht dat nodig zijn. Dit is meestal een losse euro.
Voor je baby
Die andere hoofdrolspeler dan, degene waar je het überhaupt allemaal voor doet: je kindje. Je gaat het ziekenhuis in met z’n tweeën (en eventueel een heel leger aan enthousiaste familieleden en een verloskundige), maar je komt er in de meeste gevallen als gezin weer uit. Dan moet er voor dat kleintje toch wel wat ingepakt zijn. Vergeet niet:
De Maxi-Cosi voor in de auto. Oefen van tevoren even hoe je deze vastmaakt, maar uiteindelijk moet hij mee de verloskamer in. In het ziekenhuis waar ik ben bevallen, zei de verloskundige dat ze pasgeboren baby’s niet mee mogen geven als ouders geen Maxi-Cosi hebben.
De eerste kleertjes! Denk aan: een rompertje, een pakje voor eroverheen, sokjes, een mutsje en een jasje om de pasgeboren wurm mee in te pakken. In de meeste gevallen volsta je prima met maat 50, maar het kan geen kwaad om voor de zekerheid toch ook maat 56 mee te nemen. Doe de kleertjes van beide maten afzonderlijk in een plastic zakje. Dan voorkom je dat je partner of de verpleegkundige in het ziekenhuis – tot je grote ergernis – het verkeerde broekje bij het verkeerde shirtje aan trekt.
Neem een dekentje mee, dan kan je je uk lekker toedekken.
Als de bevalling wat langer duurt, is het voor je partner misschien prettig om ook een schoon shirt op te doen en misschien een beetje deodorant op te spuiten. Ideetje om vast in te pakken?
Eventueel een extra fotocamera. Zo’n ‘echte’ maakt altijd mooiere foto’s dan een mobieltje.
Een portemonnee met een pinpas en wat losgeld. Dit kan je nodig hebben voor de rolstoel waarmee je uiteindelijk naar de auto wordt gebracht (ja, dat wil je!) en het betalen van het parkeergeld.
Eventueel wat tijdschriften, een boek, een Nintendo DS of wat dan ook om zichzelf mee te vermaken. Dat gedeelte kan je natuurlijk aan je partner zelf over laten.
Zo, dat was ‘m wat mij betreft. Ben ik nog wat belangrijke zaken vergeten? Wat vonden jullie nu echt prettig om bij je te hebben?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik ben 4x bevallen en nooit in een rolstoel naar de auto gegaan hoor. Ook zelf van de afdeling naar beneden gegaan. Niet om stoer te doen, maar ik voelde me verre van gehandicapt of zwak.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje