Dat is even schrikken als je bij je laatste echo te horen krijgt dat je ongeboren zoontje misschien een slikstoornis heeft! Denise: 'Op de echo zagen ze dat zijn buikje te groot was ten opzichte van de rest van zijn lijfje.'
'Ik was 35+1 week zwanger toen ik mijn laatste echo kreeg. Gelukkig had ik geen klachten, maar ik had wel last van veel stress omdat mijn moeder ziek was van de chemo en op de afdeling oncologie lag in verband met borstkanker.'
Slikstoornis?
Op de echo was te zien dat ik teveel vruchtwater had. Dus de verloskundige stuurde me door naar het ziekenhuis. Daar zagen ze ook dat het buikje van mijn zoontje te groot was ten opzichte van de rest van zijn lijfje. De gynaecoloog vermoedde dat mijn zoontje een slikstoornis had! Dat was even schrikken als je eigenlijk voor een gewone controle gaat. Ik was die dag helemaal van slag. Ik kon pas na het weekend terecht in een ander ziekenhuis voor verder onderzoek. Dus ik moest helaas nog een aantal dagen in de stress zitten.'
Naar het ziekenhuis
'Diezelfde nacht braken mijn vliezen, dus de echo in dat andere ziekenhuis hoefde uiteindelijk niet meer. Nadat ik de verloskundige had gebeld, ging ik om zes uur 's ochtends naar het ziekenhuis. Ik had alleen totaal nog geen weeën. Ik moest wel in het ziekenhuis blijven en net zolang wachten totdat ik ging bevallen. Maar hoe lang dat nog zou duren, konden ze helaas nog niet zeggen.
Ook konden ze niet controleren hoeveel ontsluiting ik had in verband met infectiegevaar vanwege mijn gebroken vliezen. Tegen etenstijd kreeg ik weeën en die voelden behoorlijk heftig aan. Ik vroeg steeds of ze echt niet konden voelen hoeveel ontsluiting ik had, want ik had hevige weeën. Ik ging maar even onder een warme douche staan. Rond tien uur s' avonds hield ik het echt niet meer vol en werd ik naar de verloskamers gereden. Daar bleek dat ik al negen centimeter ontsluiting had! Ik had enorme last van rugweeën. Het voelde alsof mijn rug gebroken was!'
Moeder
'Eindelijk mocht ik persen. Mijn oudste zus was erbij, omdat mijn moeder op dat moment in hetzelfde ziekenhuis lag op de afdeling oncologie. Ik wilde haar er zo graag bij hebben dat de gynaecoloog haar heeft laten halen met een rolstoel om het laatste stukje mee te kunnen maken van de geboorte.'
Longetjes niet rijp genoeg
'Om 23:35 uur werd mijn zoontje geboren. Alles ging goed met hem. Hij had geen te grote buik en dus ook geen slikstoornis. Alleen zijn longetjes waren nog niet rijp genoeg en daarom moest hij direct naar de afdeling neonatologie. Ik had nog steeds heel veel pijn aan mijn rug en stuitje; ik kon me niet meer bewegen. De gynaecoloog dacht dat ik mijn stuitje misschien had gebroken en kreeg ik pijnstillers.'
Bloedverlies
'Toen de placenta er nog uit moest, bleek die vast te zitten. Die moest operatief worden verwijderd. Tijdens de rit naar de OK verloor ik al heel veel bloed. In totaal had ik 2,5 liter bloed verloren. Ik vond het een verademing om even onder narcose te mogen. Ik was helemaal op... Ik kreeg een bloedtransfusie en een catheter, omdat ik niet meer uit bed kon komen door de pijn in mijn stuitje. Ik werd dagelijks naar mijn zoontje gereden op de afdeling neonatologie. Na twee weken mocht ik naar huis, maar mijn zoontje moest nog even blijven.'
Gezond en wel
'Het thuiskomen met een lege buik en zonder baby was zeer emotioneel. Na een aantal dagen mocht eindelijk ook mijn zoontje mee naar huis. Gelukkig is mijn moeder ook beter geworden. Dat is uiteindelijk het belangrijkste; dat we allemaal gezond en wel thuis zijn gekomen!
Wil je ook jouw bevallingsverhaal delen?
Wil jij ook jouw verhaal over je bevalling vertellen? Vul dit formulier in (kan ook anoniem) en wie weet zie je jouw verhaal op Babybytes.nl.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)