Eindelijk is het dan zover... Op 27 oktober was de uitgerekende datum, maar enig uitzicht op de bevalling? Ho maar, de kleine spruit zat nog wel lekker! Met 40+1 kreeg ik een ctg, een echo. Ook keken ze hoeveel ontsluiting er was. Nog maar 1 cm ontsluiting dus strippen kon ook nog niet…
Desteny: “Meneer is lekker heen en weer aan bewegen en ligt al ver ingedaald. De gynaecoloog ziet dan ook geen medische noodzaak is om al vroegtijdig in te leiden. Toch krijgen we de keuze om al in te leiden of het nog hooguit twee weken uit te zingen. We kozen toch maar het laatste, het liefst namelijk zo natuurlijk mogelijk”.
Ballonkatheter
“Daar zitten we dan weer met 41+3 aan de ctg... Na anderhalf uur konden ze dan eindelijk afkoppelen, meneer kon namelijk niet stil liggen. Alles was nog steeds in orde maar de ontsluiting is nog steeds niet gevorderd… Ik wordt alvast ingepland om opgenomen te worden voor een ballonkatheter zodat ze met 42 weken kunnen inleiden. Dan zou het uiterlijk tot 42+1 duren voordat de kleine man er eindelijk is. Het weekend lopen we nog te grappen dat hij zich toch niet voor die tijd wilt laten zien”.
Gebroken vliezen
“Een dag voor de opname word ik om half tien ‘s ochtends wakker met het gevoel veel afscheiding gehad te hebben. Omdat we ons voor hadden genomen om lekker uit te slapen, veeg ik het even weg met een tissue zodat ik verder kan slapen. Dan loopt het er ineens uit! Uit bed gesprongen en ja hoor, dat waren gebroken vliezen. We verschoonden eerst snel het bed en belden daarna de verloskundige. Ik kon meteen om tien uur komen voor een controle”.
“In het ziekenhuis mocht ik meteen weer aan de ctg en omdat mijn vliezen gebroken waren, wilden ze geen inwendig onderzoek meer doen. In de avond mocht ik terugkomen voor de volgende controle. De rest van de zondag verliep lekker rustig met hier en daar eens een verdwaalde wee. Rond half acht in de avond kwamen de weeën steeds sneller en pijnlijker. Nog even een uurtje wachten en dan mag ik weer voor controle naar het ziekenhuis.
Weer naar huis
“In het ziekenhuis aangekomen gelijk weer een ctg en dit keer toch maar wel een inwendig onderzoek. Nog maar 2 cm ontsluiting! Ik had inmiddels hevige rugweeën dus ik mocht kiezen om te blijven of toch nog naar huis te gaan voor wat rust en een warme douche. We konden dan de volgende dag terugkomen voor de geplande inleiding. We kozen voor het laatste zodat we nog even lekker met z’n tweeën wat uit konden rusten”.
Geen oog dicht
“Om half 2 ‘s nachts had ik nog geen oog dicht kunnen doen door de hevige weeën die nou inmiddels in mijn rechterheup waren gaan zitten. Het opvangen ging op geen enkele manier meer dus toch maar terug naar het ziekenhuis. Daar aangekomen mochten we gelijk naar de kraamsuite en ik werd weer aangesloten op de ctg. Ondertussen werd er uitleg gegeven over de pijnbestrijding. Van tevoren had ik gezegd dat ik voor nalbufine wilde gaan omdat ik als de dood was voor een ruggenprik. Ook wilde ik een baarkruk. Ze vertelden dat de nalbufine al uitgewerkt zou zijn tegen de tijd dat ik zou moeten persen en omdat ik de weeën op dat moment al niet meer kon opvangen toch maar een ruggenprik gekregen”.
Ruggenprik
“Om drie uur in de nacht kwamen ze kijken naar de ontsluiting en dat was toen 4 cm. Er was dus vooruitgang en ook kon de ruggenprik gezet gaan worden. Waar ik een uur geleden nog zo van overtuigd was, was ik nou weer als de dood voor de prik. Gelukkig zou ik het zo weer doen, geen greintje pijn heeft het gedaan. Nadat ze alles aangesloten hadden, hoopte ik weer te kunnen slapen”.
Slapen?
“Nou slapen vergeet het maar, de weeën worden steeds heftiger en ik voel ze nog steeds rechts in mijn heup. Rechts is er ook niks verdoofd terwijl links alles verdoofd is… Om 7 uur is de wisseling van de dienst. Ik geef nog een keer aan dat ik rechts de weeën nog steeds voel en krijg een verhoogde dosis. Dit hielp wel even, maar het bleek dat de prik niet goed gezet was en hierdoor maar de helft verdoofd was. Inmiddels zat ik om 8 cm ontsluiting”.
Eindelijk
“Eindelijk was het om 10 uur tijd om te persen. Na 45 minuten werd de gynaecoloog erbij gehaald om in te knippen want de kleine man had namelijk zuurstoftekort. Na in totaal 52 minuten was Bentley er dan eindelijk! Op de borst kon hij nog niet komen liggen, want de navelstreng was te kort. Gelukkig kwam de nageboorte vrij snel. Eindelijk na bijna 42 weken had ik dan ons kleine mannetje bij me liggen.
Bentley
“Tijdens het hechten lag hij al goed aan de borst te drinken en na twee uur bij mama te hebben gelegen was het tijd om te wegen en aan te kleden zodat hij ook even lekker met papa kon knuffelen. Op 9 november 2020 om 10.52 is onze Bentley met 3500 gram en 53 cm geboren!”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ohh dat half verdoven herken ik zeker.... hier ook rechts niet, paar keer opgehoogd en op rechts liggen.. dat hielp. Maarja toen voelde ik links weer weeën
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje