“Joehoe, je bent toch niet in de kerk geboren?!” Als je denkt aan de uitspraken die je moeder vroeger deed, herinner je je meteen weer hoe stom je die vond. Plechtig nam je je ooit dan ook voor om later nooit van die opvoedclichés te roepen. En wat doe je nu? Juist. Deze uitspraken van je moeder snap je nu namelijk veel beter.
"Je bent toch niet in de kerk geboren?" Zodra je ook maar even een deur achter je open liet staan, kon je je moeder al horen kirren: "Je bent toch niet in de kerk geboren?!" Grrr, mam, ik trek hem zo echt wel dicht! En toch snap je nu als geen ander waar ze vandaan kwam: het is gewoon zo.ontzettend. irritant als er een deur blijft openstaan. Daarnaast kun je er nog kou van vatten ook. Dus als iedereen nou gewoon even dat ding achter zijn kont dichttrekt? Joe, bedankt.
"Wacht maar tot je zelf moeder bent!" Iedere keer als je woe-dend naar je kamer vertrok omdat je niet naar dat ene feestje mocht, riep je moeder je achterna: “Wacht maar tot je zelf moeder bent, dan begrijp je heel goed waarom ik het niet wil hebben!” “Bullshit!”, riep je dan misschien nog terug, waarna je met een paardenkracht van 50 je slaapkamerdeur dichtsmeet. Of je nu zelf je dochter later in het pikkedonker naar de discotheek laat fietsen? Dacht het niet. En als ze dat niet begrijpt? Dan wacht ze maar tot ze zelf moeder is.
"Als ik nee zeg, is het ook nee!" Jouw moeder was vroeger heel duidelijk: ja is ja, nee is nee. Dat laatste resulteerde regelmatig in woede-aanvallen, omdat je bij een ‘nee’ echt wist dat het er niet inzat. Stom! Nu begrijp je heel goed waarom je moeder niet toegaf: als jouw peuter krijsend in het gangpad van Albert Heijn gaat liggen om een zakkie Smarties, krijgt-ie ook echt zijn zin niet. Kom nou.
Foto: Shutterstock "Jas aan als je naar buiten gaat!" Vroeger was je bij mooi weer al de deur uit voordat je moeder kon roepen: “Jas aan als je naar buiten gaat!” Onzin vond je dat, trouwens: al je vriendinnetjes mochten gewoon zonder jas de speeltuin in. Hoe anders is het nu: echt niet dus dat jouw kleuter met 18 graden alleen in een T-shirtje rondloopt. Ciao, je hebt al genoeg bacillen in huis.
"Kinderen die vragen…" Niets, maar dan ook niets was irritanter als je vroeger ergens om vroeg, en je moeder kwam met het stomme “Kinderen die vragen, worden overgeslagen”. Kom op, je mag toch wel vragen om een snoepje (of twee of drie of vijf)? Nu echter, trek je het bijzonder slecht als je kind weer eens een speelmaatje mee naar huis neemt dat con-ti-nu vraagt om nog meer chips/spekkies/limonade. De brutaliteit!
"Het is hier geen hotel!" Eens in de zoveel tijd werd je moeder gillend gek van alle hopen was, de 10 aanvragen per dag voor een glas limonade en de berg nog op te ruimen barbiepoppen op je kamer. “Het is hier geen hotel!”, tierde ze, al was verzamelend, door het huis. Stom vond je dat, want hallo-ho, waar zijn moeders anders voor? Inmiddels weet je, met een dreumes die constant vraagt om ‘sappie’, een kleuter die nooit opruimt en een man die zijn sokken overal neerkwakt, heel goed wat je lieve mamaatje bedoelde.
"Mijn huis, mijn regels" “Mijn huis, mijn regels”, kreeg je weer eens te horen als je wilde ingaan tegen je moeder. “Maar ik woon hier ook, hoor!”, riep je dan nog voor het effect. Het mocht niet baten: zolang je thuiswoonde, had je je aan te passen. En nu? Heb je jezelf plechtig beloofd de mijn-huis-mijn-regels-kaart te trekken als je puber later lastig gaat doen. Hoppatee, gewoon korthouden, die handel!
In welke uitspraak van je moeder herken jij je nu?
Vaker artikelen lezen op Babybytes? Like ons op Facebook en volg ons op Twitter.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje