Als je zwanger bent, heb je het waarschijnlijk al wel gemerkt: jij en je pens zijn publiekelijk bezig geworden. Iedereen - van de serveerster in je lievelingsrestaurant tot de dakloze die altijd voor de supermarkt staat - heeft een mening over je buik.
Dat verandert niet zodra die buik plaats heeft gemaakt voor een mini-mensje. Sterker nog: het wordt waarschijnlijk alleen maar erger. Vaak zijn het lieve, leuke reacties. Over de mooie ogen van je zoon, of het prachtige bolletje haar van je dochter. Van die opmerkingen waar je als moeder rood van aanloopt en met een glimlach je weg vervolgt.
Maar er zijn ook opmerkingen die we allemaal wel herkennen, waar we nogal moe van worden. Wij zetten, met behulp van alle moeders die ons op Facebook volgen, een aantal veelvoorkomende en tenenkrommende opmerkingen van vreemden voor je op een rijtje.
- “En? Slaapt hij al door?” als je zoon net drie dagen oud is. “Nee.”
- “Is het een jongen of een meisje?” leuk die interesse, maar trek zelf even een conclusie als je een baby met roze strikje in het haar ziet.
- “Haha, zit er nog één in ofzo?” terwijl er semi-liefdevol op je post-zwangerschapsbuikje wordt geklopt. Niet cool.
- “Wat een leuke naam, Quinny!” eh nee, dat is het merk van de kinderwagen.
- “Oh meid, ben je nóg zwanger?” als je inderdaad met 41 weken en 3 dagen nog rondloopt. Wat moet je dan zeggen? “Nee, ik heb de baby thuisgelaten en wandel nu lekker met een skippybal onder mijn shirt rond!”
- Aan je dochter van zes maanden: “Hoe heet jij dan, liefje?” Alsof ze antwoord kan geven.
- Bij m’n derde dochter: “had je niet liever een jongen gehad?” Tja, ik zal het bonnetje even zoeken, dan ruil ik haar volgende week in voor een zoon…
- Mijn dochters lijken totaal niet op elkaar, en blijkbaar lokt dat wel eens de vraag uit of ze wel dezelfde vader hebben.
- Mijn twee kinderen (vier maanden en twee jaar) zitten in een duo-buggy. Zegt een voorbijganger: “Oh wat leuk, een tweeling!”
- Ik zat met mijn zoontje in de bus toen een oude dame naast me kwam zitten en zei: “oooh... je kan wel zien dat hij op zijn vader lijkt!” Dus ik antwoordde: “ooh kent u die dan?” “Nee, maar hij lijkt gewoon niet op jou!” Toen stond ze op en liep ze weg, haha!
- Wij hebben vier jongens en we krijgen best regelmatig de vraag of we soms doorgaan tot we een meisje krijgen. Mijn antwoord is altijd hetzelfde: “nee, wij wilden vier kinderen, ongeacht of het jongens of meisjes zijn.”
Van welke opmerking word jij inmiddels doodmoe?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)