De langste weken van mijn leven waren ongetwijfeld de twee weken tussen mijn vermoedelijke eisprong en de datum waarop ik hoopte dat ik niet ongesteld zou worden. Ik was bijna verontwaardigd over hoe ontzettend niet-cool het was van Moeder Natuur om ons vrouwen ‘zo lang’ in spanning te laten zitten. Maar wat gebeurt er in die eerste weken precies? En wat zijn nu echt symptomen waaraan je een beginnende zwangerschap misschien kunt herkennen?
Hoe werkt het?
Als je menstruatie zich aandient, is dat dag één van een nieuwe cyclus. Die datum kun je opschrijven in je agenda, want als je in die maand zwanger raakt, wordt voor de termijnbepaling vanaf die datum gerekend. Ongeveer 14 dagen vóór je vermoedelijke volgende menstruatie zich aan zou dienen, heb je een eisprong. De dag voor je eisprong ben je het meest vruchtbaar, maar ook als je in de dagen daarvoor of daarna onveilige seks hebt gehad, kan het zo zijn dat je zwanger raakt.
Na de bevruchting
Als er een eicel vrijkomt, heeft die ongeveer 24 uur de tijd om bevrucht te raken. De kans op een bevruchting is echter het grootst in de eerste zes tot acht uur na de eisprong. Na de eisprong wordt je baarmoeder gereed gemaakt voor een eventuele innesteling. Het slijmvlies van de baarmoederwand wordt onder invloed van oestrogeen en progesteron dikker, waar dat groeiende hompje cellen uiteindelijk een lekker nestje kan vinden. De innesteling van het steeds maar delende klompje gebeurt ongeveer op dag negen na de bevruchting. In ongeveer 40-50% van de gevallen lukt de innesteling niet. Je wordt dan gewoon ongesteld op de verwachte tijd en zult niet te weten komen dat er een bevrucht eicelletje in het spel was was. Is de innesteling wel gelukt, dan kun je ongeveer een week daarna (zo rond de datum waarop je dus ongesteld zou moeten worden) een positieve zwangerschapstest verwachten.
De eerste symptomen
Zodra je er dus samen bewust voor kiest om ‘ervoor te gaan’, zal je te maken krijgen met die twee wachtweken na de mogelijke bevruchting. Je kan dan al wat symptomen van een beginnende zwangerschap ervaren, maar dat hoeft niet. Bovendien zijn die symptomen meestal heel vaag, waardoor je ook niet echt zeker weet of je ze zelf hebt bedacht, of dat ze er echt zijn. Meest voorkomende symptomen van een zwangerschap zijn:
Sneller moe dan normaal
Pijnlijke borsten
Tepels die donkerder van kleur zijn of waar bultjes op komen
Krampjes in je onderbuik (alsof je ongesteld gaat worden)
Vlagen van misselijkheid
Vaker moeten plassen
Beter kunnen ruiken
Bepaalde dingen juist wel of niet willen eten
En tot slot – uiteraard – de uitblijvende menstruatie. Al ervaar je die dus pas aan het einde van de wachtweken.
Eten en drinken
Moet je tijdens die wachtweken nu al rekening houden met wat je eet en drinkt? Op diverse fora had ik gelezen dat je tijdens je wachtweken best een glaasje alcohol (of zes) zou mogen. Je weet immers niet óf je überhaupt zwanger bent en ten tweede zou je klompje delende cellen nog in een vruchtzakje zitten en geen aansluiting hebben met jouw bloedbaan. Om hier zekerheid over te krijgen, heb ik destijds verlegen een willekeurige verloskundige opgebeld. Die bevestigde mijn overweging, maar ze gaf ook het advies mee om zo min mogelijk in aanraking te komen met eten en drinken die je tijdens je zwangerschap ook niet zou nemen. Ga alcohol ook in de twee wachtweken dus zoveel mogelijk uit de weg.
Kom je er echt niet onderuit (omdat je normaal gesproken een enorm drankorgel bent en het te veel op zou vallen), neem dan een glaasje en probeer daar de hele avond mee te doen. Of ga dichtbij een plant staan en kieper zo onopvallend mogelijk de inhoud van je glas daar in. Het is voor een embryo altijd beter als de moeder al gezond eet en drinkt, ook als je nog niet weet dat je überhaupt zwanger bent.
Natuurlijk zijn er tal van verhalen van vrouwen die stevig hebben gedronken en gerookt, toen ze nog niet wisten dat ze zwanger waren en die toch – gelukkig – een kerngezond kindje hebben gekregen. Het kan dus wel, maar ik zou het risico niet willen lopen.
Wachten
Zoals ik eerder zei: die wachtweken vond ik verschrikkelijk. Ik werd er bijna boos van dat die zo lang moesten duren en kon de dagen wel voorbij kijken. Ik heb in die periode wel 800x de term “vroege zwangerschapssymtomen” gegoogeld, schrok midden in de nacht wakker van het idee dat ik misschien wel ‘met z’n tweeën was’ en verzon redenen waarom ik niet teleurgesteld mocht zijn als het niet meteen gelukt was. Ook hield ik er in mijn agenda stiekem al wel rekening mee dat ik misschien zwanger was. Ik bedacht hoe ver ik zou zijn als we op onze geplande vakantie zouden gaan, en berekende dat ik een 'herfstbaby' zou krijgen. Ik liep dus nogal op de zaken vooruit, tijdens mijn wachtweken.
Hoe hebben jullie de wachtweken ervaren? Net zo super gespannen als ik, of vlogen ze bij jou voorbij?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje