Désirée (38): “Ik had twee heel verschillende bevallingen”

“Mijn eerste en tweede bevalling verschilden als dag en nacht”, vertelt lezeres Désirée (38).

“Tijdens mijn tweede zwangerschap heb ik vier sessies bij een psychologe gehad om over mijn trauma van de eerste bevalling heen te komen. Ik had een tweede bevalling anders niet eens aangedurfd.
Mijn eerste bevalling was een nachtmerrie. Toen het eindelijk begon, na ruim 41 weken zwangerschap, was ik opgelucht dat ik bijna klaar was. Ik kon al weken bijna niet meer lopen van de opgezwollen benen en voeten, had steeds tintelende handen en bloedneuzen en mijn bloeddruk was af en toe erg hoog. Toch vond de verloskundige het niet nodig me eerder uit mijn lijden te verlossen. Het kind zat daar goed.”

In bad

“Ook vond de verloskundige het niet nodig om meteen bij de eerste wee naar het ziekenhuis te gaan. Ik moest wachten tot ik 5 centimeter ontsluiting had. Ik zat uren in bad te puffen. Uren later zei ze eindelijk dat we naar het ziekenhuis konden, maar ze raadde ze ons aan thuis te blijven. Ik kon van de pijn en vermoeidheid niet meer kon lopen. Dus bleven we thuis. Toen ik mocht persen werd ik door mijn man en de kraamhulp als een gestrande walvis uit bad naar bed gesleept.
Het persen lukte niet. Er bleef een randje staan, zei de verloskundige. Ik zei dat ik alsnog naar het ziekenhuis wilde, maar dat vond ze niet nodig. De baby was er volgens haar al bijna. Het randje wegmasseren, op de baarkruk zitten, op mijn zij liggen, op handen en voeten zitten en een katheter inbrengen hielpen niets.”

“Pas toen mijn man boos werd, meer dan twee uur later, werd de ambulance gebeld. Ik moest in mijn onderbroek en t-shirt en op veel te grote sloffen de ambulance in kruipen, terwijl de buren alles konden zien. Niet dat het me nog iets kon schelen.
In de verloskamer ging het ineens snel. De gynaecoloog nam het over. Ze knipte en zette de vacuümpomp, ik moest nog een keer op mijn aller-hardst persen, terwijl verpleegkundigen op mijn buik drukten en, ruim drie uur na ik met persen mocht beginnen, was mijn zoon daar. Hij is prachtige, helemaal gezond, sterk en slim. Toch ben ik nooit van het gevoel afgekomen dat ik toen iets vreselijks heb meegemaakt.”

Bevallingsplan

“Na lang twijfelen ben ik toch voor een tweede keer zwanger geworden. Ik was doodsbang voor de naderende bevalling. Therapie hielp iets, maar een nieuwe verloskundige, die zei dat ik mocht kiezen hoe ik wilde bevallen, hielp nog veel beter. Ik maakte op haar advies een bevallingsplan. Ze zou haar best doen dat zo veel mogelijk te volgen.
Uiteindelijk werd ik ingeleid, maar ik ben bevallen zoals ik wilde. Goed in de gaten gehouden door allerlei monitors en op het laatst zelfs met pijnbestrijding. Mijn dochter was er binnen zes uur en ik denk nog steeds aan die bevalling terug als een gezellige boel. Ik was daarna ook supersnel hersteld. Voor deze droombevalling zal ik geen therapie nodig hebben.”

Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!

• SHARE
• PIN
• Volg ons