Wij plaatsen met grote regelmaat geboorteverhalen en bijbehorende foto's van 'onze' geboortefotografen. Vandaag een nieuw verhaal van geboortefotografen Mirjam en Shirley van 'Pure Life Geboortefotografie'. Het zijn deze keer alleen foto's van de prachtige, pasgeboren Juliëtte, omdat wij vinden dat zij alle aandacht verdient. Lieve, mooie Juliëtte is helaas namelijk overleden, achttien dagen na haar geboorte.
Met een geboortereportage bewaren we herinneringen voor later om ze dan keer op keer weer te kunnen beleven. Dat deze herinneringen wel eens zo kostbaar zouden kunnen worden hadden Sanne en Marnix zich niet kunnen bedenken tijdens ons eerste gesprek op die bewuste avond in januari 2016.
Sanne en Marnix verwachten hun derde kindje in het voorjaar van 2016, een meisje, en het is Sanne die dolgraag de geboorte van hun kindje wil laten vastleggen. In eerste instantie twijfelt Marnix waarom ze dit moment zouden laten vastleggen. Maar de twinkelende ogen van Sanne en haar intense wens hiervoor doen hem smelten. Na ons gesprek en het zien van verschillende reportages weten Sanne & Marnix het zeker. Heel graag willen ze de geboorte van hun meisje laten vastleggen.
Voorspoedige zwangerschap
De zwangerschap van Sanne verloopt goed en ze geniet ondanks de drukte in haar gezin en bedrijf volop van het groeien van dit meisje onder haar hart. Tijdens een controle half april blijkt ze zelfs met haar hoofdje de goede kant op te liggen en is het eigenlijk alleen nog maar wachten tot ze zich meldt. De twee oudste meisjes zien mama’s buik groeien en verheugen zich enorm op de geboorte van hun kleine baby-zusje.
Iedere week na haar controle stuurt Sanne me getrouw een kleine update, maar ook die brengt steeds goed nieuws. Inmiddels is Sanne 38 weken en 3 dagen zwanger en de nieuwsgierigheid naar dit kindje begint steeds groter te worden. Maar zoals Sanne zegt: “Helaas is het niet te voorspellen wanneer ze zich zal melden”. Eigenlijk gaat alles voorspoedig en wachten we dus geduldig de uitgerekende datum van 7 mei af.
Ontsluiting
Het is 3 mei wanneer Sanne onderweg is naar haar wekelijkse controle in het ziekenhuis. Nietsvermoedend laat ze zich controleren en verwacht dat er eigenlijk niet veel nieuws zal zijn. Wel is haar energie behoorlijk op aan het raken en vraagt de zwangerschap nu wel heel veel van haar. Maar dan krijgt Sanne te horen dat er al 3 a 4 cm ontsluiting is en als Sanne en Marnix er klaar voor zijn zal er gestart worden met inleiden. Wat een welkome verassing. Sanne vraagt me haar kant alvast op te komen omdat de geboorte van de oudste twee meisjes vrij snel ging. En dan voelt het als een steen in mijn maag… Ik ben bij een geboorte in het Zuiden en kan niet direct weg.
Zonder lang na te denken bel ik Shirley (mijn vaste back-up fotografe) op om alvast hun richting op te rijden en mocht het me lukken dan kom ik haar zo snel mogelijk achterna. Marnix en Sanne zijn vooral heel blij dat Shirley bereid is direct te vertrekken. Samen zullen we dit geboorteverhaal verder vertellen.
"Shirley, ik heb je nodig"
Shirley: "Het is dinsdag 3 mei 15.40 uur als ik een eerste berichtje krijg van Mirjam, “Shirley, ben je online ik heb je nodig.” Ik sta midden in de supermarkt met in een hand mijn zoontje van een jaar en de andere hand een volle boodschappenkar wanneer ik de gemiste oproepen en appjes zie. Direct bel ik Mirjam terug. Sanne zal vanavond gaan bevallen, de vliezen zullen op korte termijn gebroken worden of ik daar naar ze toe zou kunnen gaan en dan ook nog graag binnen 30 minuten. Gelukkig zijn we goed op elkaar ingespeeld en zit ik binnen 30 minuten in de auto. Om 18.15 uur kom ik aan in een prachtig ziekenhuis in Nieuwegein en bij de ingang zie ik ook gelijk waar ik moet zijn voor de verloskamers. Wanneer ik de verloskamer binnen stap, zie ik een vrolijk, lief en open stel zitten, ik stel mij eventjes voor en hoor meteen dat ze blij zijn dat ik er ben. Dat is altijd een heel fijn begin en het voelt direct goed.
Het is duidelijk dat Sanne goed in de weeën zit, inmiddels heeft ze al 5 centimeter ontsluiting. Tussen de weeën weet ze zich dankzij de steun van Marnix goed te ontspannen en appt nog vrolijk met wat familie. Het verschil tussen met volle concentratie een wee opvangen en daarna vrolijk je telefoon weer pakken, is zo bijzonder om te zien. Sanne krijgt steeds minder mee van haar omgeving en kan zich volledig concentreren tijdens de weeën. Al snel wordt duidelijk dat de weeën steeds heftiger worden en ook wat sneller op elkaar volgen.
Persweeën
Om 19.00 geeft Sanne aan dat zij graag pijnstilling zou willen. De gynaecoloog komt kijken hoe ver Sanne inmiddels is en of het nog wel mogelijk is. Ze heeft het zwaar maar gelukkig weet de gynaecoloog haar het goede nieuws te vertellen dat het niet lang meer zal duren voor hun kindje geboren is. Net wanneer het personeel de kamer uit is voelt Sanne al snel druk en vraagt Marnix op de bel te duwen. Ze kan het inmiddels niet meer houden. Marnix zegt nog rustig dat ze toch zo terug zullen komen, maar een mama met persdrang is niet tegen te houden en ze maakt Marnix heel duidelijk dat er NU gebeld moet worden. Vanaf dat moment gaat alles heel snel. Nog geen negen minuten later kan Sanne haar armen open houden en ligt hun kleine meisje al bij haar. Lieve, mooie Juliëtte is geboren en vult de ogen van haar ouders met liefde.
Goede controles
Na de eerste controles blijkt alles goed te zijn en ze mag heerlijk terug naar mama. De momenten die dan volgen zijn zo mooi. Met grote heldere ogen kijkt ze me recht in de lens aan alsof ze wil zeggen: “Dankjewel dat ik bij jullie geboren mocht worden”. De beide ouders zijn de wereld om hun heen even vergeten. Even is niets belangrijker dan dit moment. Maar Sanne en Marnix willen toch het liefst zo snel mogelijk naar huis, naar hun eigen omgeving en ze zijn zo benieuwd naar de reactie van de meisjes wanneer ze de volgende ochtend wakker worden.
Wat is er aan de hand?
Op een enorme roze wolk gaan Sanne en Marnix met hun grote trots naar huis. De eerste dag wordt de kleine bewonderd en geknuffeld aan alle kanten. De voeding wil alleen niet zo lukken en op donderdag 5 mei - Juliëtte is dan 2 dagen oud - wordt ze opgenomen in het ziekenhuis. Ze is veel afgevallen en het drinken wil niet lukken. Nog een dag later, na een zware nacht, ligt hun meisje aan veel kabeltjes en slangetjes en wordt de onzekerheid bij Sanne en Marnix groter en groter. Donderdag 12 mei: Juliëtte heeft het zwaar, heel zwaar en voor haar ouders is het vreselijk haar zo te moeten zien. Inmiddels ligt ze op de Intensive Care en is ook haar ademhaling zelfstandig niet mogelijk. Wat is er toch allemaal aan de hand? Voor Marnix en Sanne zit er niets anders op dan wachten op de uitslagen van heel veel onderzoeken. Voor Sanne en Marnix is het onbegrijpelijk wat er allemaal gebeurt en tot twee keer toe raken ze hun meisje bijna kwijt… Vrijdag 13 mei 2016: Sanne en Marnix ontvangen de uitslagen van alle onderzoeken. Lieve Juliëtte blijkt een tumor op haar hersenen te hebben waarvan de dokters aangeven dit niet te kunnen opereren. De pijn waarmee dit nieuws binnenkomt is uitsluitend door Sanne en Marnix te begrijpen. Op dit moment brengen ze zoveel mogelijk tijd met hun meisje door ondersteund door familie en artsen."
Lieve Sanne en Marnix, de achtbaan van emoties waar jullie op dit moment doorheen gaan is niet in woorden uit te drukken. De geboortedag van Juliëtte was een mooi, puur, liefdevol en volmaakt begin. Een meisje, deel van jullie, zo intens gewenst en zo liefdevol ontvangen. Mag de reportage jullie de kracht geven om aan deze mooie momenten te kunnen terugdenken en ze keer op keer samen te kunnen beleven. De eerste momenten die zo vol geluk en perfectie waren. We wensen jullie heel veel kracht en sterkte.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje