Eline was twee jaar getrouwd toen ze samen met haar man in een opwelling besloot om ervoor te gaan…: “We wilden graag een kindje. Waarom ook niet? We waren 28 en 27 jaar en hadden een eigen huis. Na drie maanden stoppen met de pil was het al raak. Wat waren we enthousiast. We zaten echt op een roze wolk”.
Dolgelukkig
“Al snel hadden we het verteld aan de familie. Ik was nog maar vijf weken zwanger maar we konden het echt niet meer voor ons houden. Beide ouders waren dolgelukkig met de komst van hun eerste kleinkind”.
Bloedingen
“Na negen weken kreeg ik flinke buikpijn en bloedingen. Ik was op dat moment aan het werk en belde meteen de verloskundige. Ze zei meteen dat ik mogelijk een miskraam had. De grond zakte onder mijn voeten weg”.
“Ik vertelde mijn collega dat ik zwanger was en dat het mis ging, waarop ze mij meteen naar huis stuurde. Mijn man kwam ook verdrietig naar huis. De verloskundige kwam kijken en bevestigde mijn miskraam. Mijn verliefde gelukkige gevoel maakte plaats voor veel verdriet”.
Bang
“Elke keer dat ik daarna ongesteld werd, was ik bang dat het nooit meer zou lukken. Gelukkig bleek ik na vijf maanden weer zwanger. Na negen weken mocht ik een echo laten maken en alles was goed. Het hartje klopte!”
Vertellen
“Na twaalf weken hebben we het aan iedereen verteld, inclusief opa’s en oma’s. Ik wilde het deze keer niet eerder vertellen omdat ik het zo erg vond om te zien dat zij na de miskraam zo’n verdriet hadden. We zijn inmiddels ouders van een geweldige zoon, maar toch gaat het verdriet van een miskraam nooit weg. Vooral als ik hoor dat er iemand een miskraam gehad heeft. Dan komt het extra hard binnen…”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)