Elise wil heel graag zwanger worden, maar het lijkt haar en haar man niet gegund. Terwijl het eigenlijk zo snel leek te lukken.
“Het leek ons zo leuk om een kindje te krijgen”, vertelt Elise. “We wilden echt een liefdesbaby maken. We stopten met de pil en zouden wel zien waar we uitkwamen. Toen ik stopte met de pil, kreeg ik na 33 dagen, mijn menstruatie. Op dat moment kon ik niet helemaal mijn focus leggen op zwanger worden, want er was net iemand van mijn familie overleden. Ik had wel enkele weken later een afspraak met de gynaecoloog, om nog eens een check up te doen.”
Bloednerveus
“Bij de gynaecoloog was alles normaal. Dat was op een vrijdag. Ze liet voor de zekerheid bloed prikken om van alles te testen, waaronder mijn schildklier. Op maandag werd ik op mijn werk gebeld. Het was de gynaecoloog. Ik werd bloednerveus. Wat kon er zijn? ‘Gefeliciteerd mevrouw, u bent zwanger.’ Ik was helemaal in de war, maar zo intens gelukkig. Ik kon de lach niet van mijn gezicht houden. Mijn man was die dag aan het werk, en ik had het idee hem te verrassen. Toen hij thuiskwam, kreeg hij van mij een pakje met Best Daddy erop. Ons geluk kon niet meer op. We maakten plannen, hadden al een heel beeld voor ons hoe we dit zouden doen.”
Bloedverlies
“Na enkele weken had ik bloedverlies. Ik was meteen in paniek. Ik ging naar het ziekenhuis. Omdat het tijdens corona was, mocht er niemand mee. Ik zat daar alleen te wachten. Toen de gynaecoloog mij onderzocht na de bloedafname, zei ze ‘Mevrouw, uw kindje is helaas overleden’. Mijn wereld stond stil. Ik kon enkel nog naar het plafond staren, de tranen liepen over mijn wangen. Het was ons wondertje. Wat moest ik tegen mijn man zeggen? De dagen erna waren stil en donker. Er was vooral een hele erge stilte in mijn lichaam. Een pijn die ik nog nooit had ervaren. Wij wilden dat kindje, met hart en ziel. Iedereen in onze omgeving zei: ‘Je zal wel opnieuw zwanger worden’. Maar wij wilden deze zwangerschap, dit kindje! Ik voelde me alleen.”
Curettage
“Na mijn miskraam, heb ik alsnog na een maand een curettage nodig gehad. Er moest ook een cyste worden verwijderd. Het is inmiddels maanden later en nog steeds maak ik elke maand cysten aan. Elke maand dat ik ongesteld ben, ga ik vanbinnen kapot. Er is een leegte in huis. Iets wat we zo graag willen opvullen. Elke maand is er ééntje teveel. Onze gedachte om spontaan een liefdesbaby te maken is verdwenen. We plannen elke maand. Alles is geteld en gerekend, zodat we zeker elke maand een eerlijke kans hebben, om ons terug zo intens gelukkig te voelen.”
Gebroken
“Na deze gebeurtenissen zijn we helemaal niet meer hetzelfde. Je blijf je gebroken voelen. Je blijft eraan denken en je staat erbij stil dat zwanger worden niet voor iedereen van een leien dakje gaat. Sommige mensen moeten hiervoor veel overwinnen. Maar ik geloof er toch nog in: ooit komt de dag dat je je wondertje mag ontmoeten. Aan alle vrouwen die dit meemaakten, jullie zijn niet alleen. Liefs van mij.”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje