Het is 2010, Ellen stopt drie maanden voordat ze gaat trouwen met anticonceptie: “Zo naïef als dat we op dat moment nog zijn, hopen we stiekem met z'n drieën te gaan trouwen. Helaas bleek het allemaal niet zo makkelijk als gedacht. Na een prachtige bruiloft waarop ik gewoon een wijntje kon drinken, hadden we nog goede hoop. We waren pas drie maanden aan het proberen zwanger te worden”.
Nog geen positieve test
Toen brak het jaar 2011 aan, helaas zonder positieve test. “Elke maand werd de teleurstelling iets groter. In maart 2011 hebben we de stap naar de huisarts gezet. Ze snapte onze struggles en we werden doorverwezen naar de fertiliteitsafdeling van ons lokale ziekenhuis. De onderzoeken begonnen met een potje voor manlief. We mochten voor de uitslag de huisarts bellen”.
Geen zwemmers
“Na twee dagen wachten, kregen we de uitslag van de assistente. Het probleem was gevonden. Geen zwemmers... Nou ja, zo'n slechte kwaliteit dat een spontane zwangerschap er niet in zou zitten. Tranen met tuiten en allerlei scenario's spookten door onze hoofden. Na een kleine drie weken konden we terug naar de fertiliteitsarts. Tot onze verbazing kregen we daar een hele andere uitslag kregen. De assistente van de huisarts had de uitslag verkeerd gelezen… Er was geen reden om niet spontaan zwanger te worden! Wel gingen we de natuur een duwtje in de rug geven door middel van IUI in combinatie met hormonen”.
“De eerste maand begon ik met Clomid. Een klein pilletje met grote effecten. Ik kreeg opvliegers en een humeur om niet over naar huis te schrijven. Na een verkeerd opgevatte opmerking was ik er zo klaar mee, dat ik na deze mislukte poging aangaf liever kinderloos te zijn dan dit nog een maand te doen. Labiel? Nee joh. Stond op het punt manlief wat aan te doen. Niet echt natuurlijk, maar was mij zelf wel even kwijt. De 2e poging mocht ik met Gonal-F proberen. Dit ging stukken beter. Elke maand groeide er keurig op schema twee eicellen maar een zwangerschap bleef uit. Met een tussenpoos zijn we negen behandelingen door gegaan”
Weer een jaar voorbij
“In oktober 2012 kregen we groen licht voor ivf. Er was een korte wachtlijst. De intake stond gepland voor 16 maart 2013. Op oudejaarsavond heb ik nog een traantje weggepinkt. Weer een jaar voorbij zonder positieve test. De bemoedigende woorden van familie en vrienden voelden dubbel, 2013 zou ons jaar worden. We hoopten het zo, maar hadden er zelf inmiddels een hard hoofd in”.
Even helemaal niet
“Na maanden vrijen omdat het ‘moest’, hadden we besloten - even helemaal niet. Nou ja, alleen als we echt wilden. Voor mij was dat even helemaal niet. Tot 30 januari. We hadden een feestje en de wijn vloeide rijkelijk. Een keer intiem in een hele maand. Op dag vijf van mijn cyclus. Daar word je niet zwanger van. Met IUI zat mijn eisprong altijd tussen dag 16 en 19. Dus totaal niet bij stilgestaan dat dit wel eens wat positiefs zou kunnen brengen. Een week later vroeg mijn moeder heel voorzichtig of ik zwanger was. De vraag deed zeer. Het antwoord kort, nee!b Onmogelijk gewoon. Zat net in mijn vruchtbare periode. En we hadden natuurlijk net een datum gekregen om met ivf te starten.
“Na weer een week, dezelfde vraag. Maar nu met volle overtuiging. Ze wist het zeker. Kan niet anders dan dat je zwanger bent. Koppig de volgende ochtend getest. Inmiddels was ik wel gewend een negatieve test te krijgen, maar dacht dan kan ik het laten zien. Negatief, niet meer zeuren. Ondanks dat mijn NOD nog niet was aangebroken toch de test gedaan. Op het moment dat ik hem wil weg leggen om de wachttijd in te laten gaan zie ik een knalroze plus in beeld verschijnen! Onmogelijk. Meteen op zoek naar de houdbaarheidsdatum op de verpakking. Deze is nog een jaar te gebruiken. Snel pak ik er nog één van een ander merk. Ook deze is positief. Kan mijzelf wel wat. Daar sta ik dan, alleen met een positieve test”.
Het komt goed
“Ik bel mijn man op met de mededeling dat we een probleem hebben. Hij vraagt wat het probleem is. Huilend vertel ik hem dat ik zwanger ben. "Dat is toch geen probleem lief" Ja wel. We hebben over een klein maandje de intake voor ivf. Met 6 weken 2 dagen hebben we de eerste echo. We zien een klein boontje met een flikkerend hartje. Vanaf dat moment zaten we op onze roze wolk. Waar we ook niet meer vanaf zijn gegaan. Pas na de echp durfde ik de afspraak voor ivf af te zeggen. Ik wist het zeker, deze zwangerschap komt goed”.
Nooit meer hormonen
“We besloten in onze zwangerschap dat we dit nooit meer gingen doen. Geen nieuw traject voor een volgende zwangerschap. We waren blij dat het na drie jaar toch natuurlijk gekomen was. Nooit meer hormonen nooit meer frustratie”.
Dit verhaal is ingezonden via het contactformulier onder het artikel.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)