Eveline: 'Ik ben bang om te bevallen'

Bevallen is - hoe je het ook wendt of keert - spannend: er wordt van je verwacht dat je eigenhandig een heel mens uit je lichaam werkt. Je moet er niet teveel over nadenken, want het doet erg science fiction aan. Hoewel een bevalling dus vrijwel altijd met pijn gepaard gaat, kijken de meeste vrouwen er niet noemenswaardig tegenop. 

Lezeres Eveline wel: zij is enorm bang voor de bevalling en vraagt zich - 34 weken zwanger van haar eerste kindje - af waar ze aan begonnen is:

Lees ook:
Linda lijdt aan baar-angst. Toch beviel ze twee keer

"Ik ben nogal kleinzerig. En angstig voor pijn. Die combinatie zorgt ervoor dat ik elk half jaar nachten niet slaap, voordat ik een tandartsbezoekje op de planning heb staan. De keuze om zwanger te willen worden, was mede hierom dan ook vrij dubbel. Enerzijds kon ik niet wáchten om moeder te worden. Het leek en lijkt me het mooiste wat er is. Maar ik keek ontzettend op tegen alle pijntjes waar een zwangerschap mee gepaard gaat. Ook was ik enorm bang voor een eventuele bevalling. Toen ik dan ook mijn pil weggooide, heb ik er bewust niet over nagedacht dat ik - als het raak zou zijn - ook ooit zou moeten bevallen."

Terugkrabbelen?

Eveline focuste zich op iets anders: "Tussen onze eerste poging om zwanger te worden en de nod (niet-ongesteld-datum, red.) ben ik druk bezig geweest met het vullen van virtuele winkelmandjes vol schattige babykleertjes. Ergens dacht ik ook: 'ik hoop maar dat ik nog niet zwanger ben, want eigenlijk vind ik het allemaal dóódeng!' Maar ik was dus wel zwanger. Niet te geloven, in één keer raak! Ik kreeg dus amper de tijd om er echt over na te denken en om terug te krabbelen. Misschien maar goed ook..."

Hulp

"Al tijdens mijn eerste afspraak bij de verloskundige, met 10 weken, heb ik verteld over mijn angsten. Mijn verloskundige ging hier goed mee om. Ze heeft zelfs een keer een extra consult gepland om me uit te leggen hoe een bevalling in z'n werk gaat en wat ik er aan kan doen om zo beslagen mogelijk ten ijs te komen: ik heb samen met haar een bevallingsplan opgesteld mét een plan B, ik heb een zwangerschapscursus gevolgd én doe aan zwangerschapsyoga en ik heb hulp ingeroepen van een doula."

Reacties

Eveline kan helaas op weinig begrip uit haar omgeving rekenen: "Er wordt vaak wat lacherig gedaan over mijn angst om te bevallen. Alle vrouwen die ik spreek die al bevallen zijn, zijn al snel geneigd om hun eigen horrorverhaal aan mij te vertellen (wat dus niet bepaald helpt!) om mijn angst te bagatelliseren. De vrouwen die nog geen bevalling hebben meegemaakt en de mannen hebben eigenlijk maar één opmerking: 'er is er nog nooit één blijven zitten, dus de jouwe komt er ook wel uit...' Tja, dat laatste is een feit en dat weet ik ook wel. Maar ik ben dus onwijs bang voor dat proces. Bang voor de pijn, bang voor complicaties, bang voor een dagenlange bevalling en uiteindelijk een keizersnede, bang voor tangverlossingen en andere ellende. En heel eerlijk: ik ben ook gewoon een beetje bang voor het hele ídee! Een compleet mens er down under doorheen drukken. Dat kán toch helemaal niet?!"

"Ik merk dat ik nu met name veel steun haal uit de begeleiding van mijn doula. Ze is een ervaren en warme vrouw en ik kan haar - mág haar - op elk moment van de dag bellen als ik bang ben. Zij neemt mijn vragen en angsten wel serieus en weet altijd datgene te zeggen wat mij weer rustig maakt. Ik heb nog zo'n zes weken te gaan en ik hoop met heel mijn hart dat ik op het eind - net als zoveel vrouwen - op het moment kom dat ik de zwangerschap zó zat ben dat ik niets anders wil dan bevallen. En zo niet: dan weet iedereen die dat hoort te weten dat ik bang ben en probeer ik op de kundigheid van de specialisten te vertrouwen om mij door de bevalling heen te loodsen."

Hebben jullie nog geruststellende bevallingsverhalen?

Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!

• SHARE
• PIN
• Volg ons