Evelyn is 30 weken zwanger als ze een niet-pluis gevoel krijgt: “Ik kan het niet echt plaatsen en voel de baby niet goed bewegen. De zwangerschap verliep tot nu toe goed. Wel had ik wat harde buiken, maar dat was te linken aan mijn werk waarbij ik soms een hele dag moest staan”.
Even ter controle
“Toch zit het me niet lekker en overleg met mijn collega. Ze haalt mij over om mijn afspraken af te zeggen en naar de verloskundige te gaan. Eenmaal daar zijn de doppler tonen van de baby goed. Een hele opluchting. Maar omdat ik minder leven voelde sturen ze mij door naar de gynaecoloog voor een CTG en een echo. Protocol dacht ik, prima dan weten het het in elk geval zeker. Ik had mijn man op de hoogte gesteld toen ik in het ziekenhuis was. ‘Even ter controle... Ik ben voor het avondeten thuis, zie je straks’, zei ik”.
Ontsluiting
“Mijn moeder was vrij en woont dichtbij het ziekenhuis dus zij kon even met mij mee. Helaas, pakte het anders uit. Ik bleek weeënactiviteit te hebben. De gynaecoloog wilde met een inwendige echo naar de baarmoedermond kijken, maar kon het niet vinden. Dus toch maar toucheren. Ik bleek 1,5 cm ontsluiting te hebben en een verstreken baarmoedermond. De ambulance werd geregeld en ik werd direct naar het WKZ gebracht waar ze een NICU hebben. Wat een schok!”
“Dit is niet de zorgeloze zwangerschap waar ik op hoopte. Ik heb aan de weeënremmers gelegen en na een week was het rustig en kon ik naar huis. Helaas bleef het een week rustig en begonnen de weeën opnieuw. De eerste tekenen herkende ik gelukkig nu en ik was precies 32 weken waardoor ik nu in ons eigen ziekenhuis mocht blijven. Opnieuw weer aan de weeënremmers. Ze doen dit om de longrijping prik toe te dienen, zodat de de baby een betere start heeft als de longen rijp zijn. Niet om de bevalling te willen stoppen”.
Gebroken vliezen
“Vijf dagen later braken mijn vliezen en ik dacht ‘nu breekt de hel los’. De weeën waren zo onregelmatig en ik had gezegd dat mijn man best even weg kon, na dagen aan mijn bed gezeten te hebben. Nu ging het ineens rap. Na het breken van mijn vliezen belandde ik in een weeënstorm. Mijn man is twee keer gebeld door de verpleegkundige om te komen en hij bleek in de file te staan. Toen het hoofd van de baby stond kwam hij de kamer binnenvallen. Gelukkig nog op tijd om ons zoontje geboren te zien worden. En daar was hij, geboren met 32 weken en 5 dagen. 2376 gram”.
Rollercoaster
“Hij mocht een kwartiertje bij mij liggen na de geboorte en werd toen meegenomen de couveuse in naar de neonatologie afdeling. Daar heeft hij vier weken gelegen. Het ging goed met hem en hij ontwikkelde zich keurig volgens het boekje. Van deze rollercoaster heb ik nog een tijdje last gehad, mentaal gezien. Gelukkig hebben we onze draai kunnen vinden en is iedereen gelukkig en gezond!”
Dit verhaal is anoniem ingezonden via het contactformulier onder het artikel.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)