Zoals ik al in mijn vorige blog schreef, staan we onder controle bij de gynaecoloog in verband met mijn medicatie. Deze medicatie is voor mijn astma die ontstaan is rond mijn 12e en waar ik dus nu alweer 20+ jaar mee rond loop. De andere twee kinderen zijn zonder problemen op deze aarde gezet overigens, maar sinds enkele jaren krijg ik er nu ook een ontstekingsremmer bij en deze kan een mogelijke groeiachterstand veroorzaken.
Ik heb dus ditmaal een medisch geïndiceerde zwangerschap. In het begin moest ik echt aan dit labeltje wennen, maar ondertussen ben ik toch best blij dat wij de kleine dame elke zoveel weken mogen bekijken.
Toch merk ik dat het continue mogen kijken, zeker van tevoren, mij enorm nerveus maakt. Groeit ze nog wel goed? Is alles wel volgens het lijntje? En wat hebben ze nu weer in petto voor mij!? Wat ik nu weet is dat mijn gynaecoloog mij hoe dan ook niet thuis wil laten bevallen in verband met de astma (en ja, dat stemmetje in mijn achterhoofd blijft zeggen: “Hallo, hallooo. Het is de vorige keren ook goed gegaan en totaal niets gemerkt).
Dit maakt mij dan om een andere reden weer nerveus, want wat als ik het ziekenhuis niet red? Vorige bevallingen gingen namelijk ook snel. Nou goed, even loslaten en doorademen.
Echo-tijd!
Het was weer een tijd voor een ritje naar het ziekenhuis. Eerst naar binnen voor de echo. De kleine meid lag er lekker bij, en o jeetje wat waren die handjes lekker zoals het leek... Zo ligt ze dus elke keer op een echo, of haar handjes of voetjes worden opgesabbeld. De metingen volgden en het eerste resultaat was dat ze voor loopt op het gemiddelde lijntje. Wat vertelt u mij nu? Wow...wat een raar gevoel was dit zeg... Ze loopt voor op de groei en alles is tip top in orde. Daarna uiteraard nog even de bloeddruk van deze mama gemeten en het gesprek gehad met de gynaecoloog. Ik kon mijn dagcurve overleggen en deze was prima in orde.
Tevreden gynaecoloog
Zij bleef maar herhalen hoe tevreden ze was hoe alles ging. Buiten besefte ik ineens nog meer dat mijn kleine meid op het moment wat voorloopt en ik kreeg er toch wel een traan van in mijn oog, want ja, voor alles moet een eerste maal zijn blijkbaar. In het verleden kreeg ik rond deze tijd juist te horen dat de baby-in-buik net wat onder het groeigemiddelde lag.
Over vier weken komen we weer terug om naar jou te gluren. Voor nu: groei maar lekker op JOUW lijntje verder lieve meid... Ik kan niet wachten tot ik je weer even kan zien!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ook al is het haar derde kindje, het blijft spannend of de zwangerschap goed verloopt, zeker als je medicatie moet nemen waardoor er een risico bestaat dat je kleine een groeiachterstand kan krijgen. Moeder 'nummer-drie-op-komst' neemt je mee in de laatste helft van haar zwangerschap.
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje