Opvoeden valt niet mee. Als moeder vraag je je regelmatig af of je het wel goed doet, of hoe je een bepaalde situatie beter aan zou kunnen pakken. Onze kinder- en opvoedcoach Roos, beantwoordt opvoedvragen van lezers.
Deze keer beantwoordt ze de vraag van lezeres Marleen, over haar driejarige zoontje.
"Mijn zoontje wil heel graag samen met andere kindjes spelen, maar hij weet niet altijd hoe hij dit aan moet pakken. Hij staat soms naar spelende kinderen te kijken, zonder dat hij mee durft te doen. Andere keren is hij juist enorm bazig. Met leeftijdsgenootjes gaat het meestal wel, maar in de speeltuin spelen ook oudere kinderen en daar vindt hij lastig aansluiting bij.
Ik vind het lastig om in te schatten in hoeverre ik hem moet begeleiden en hoeveel ruimte ik hem moet geven om zelf dit contact aan te gaan. Moet ik hem vertellen hoe hij contact moet zoeken met groepjes spelende kinderen, of moet hij dit zelf uitvinden? En moet ik boos worden als hij dwingend naar anderen spreekt of het spel verstoort, of moet ik de andere kinderen dit laten vertellen - op hun mogelijk harde wijze?
Na de zomervakantie gaat mijn zoontje twee ochtenden naar de peuterspeelzaal. Ik hoop dat hij daar via contact met leeftijdsgenootjes snel leert hoe hij op een juiste manier aansluiting zoekt, want het is mij wel duidelijk dat hij dit heel graag wil."
Roos' antwoord
"Hai Marleen,
Voor een kind van drie is sociaal contact met andere kinderen vooral gebaseerd op uitproberen. Als je drie bent draait de hele wereld om jou, dus ook jouw spel... Dat willen die andere driejarigen over het algemeen ook, dus dat kan nog wel eens botsen. Ontzettend mooi dat je er bij blijft. Al is het maar op een afstandje; op die manier kun je jouw zoontje in alle veiligheid dit sociale contact eens laten uitproberen.
En natuurlijk gaat dat de eerste keer niet vlekkeloos. Ook lopen doen ze vaak niet meteen, en dat is véél minder complex dan sociaal contact. Daar heb je heel wat oefening voor nodig, met vallen en opstaan, voordat je dat een beetje onder de knie hebt. En dan nog vraag ik me af of sommige volwassenen het al wel helemaal begrepen hebben ;-)."
Niet teveel ingrijpen
Roos vervolgt: "Wat je dus doet is mooi. Ik zou zelf niet te veel ingrijpen; laat ze maar lekker hun gang gaan, totdat jij ziet dat het onveilig kan worden (of kan voelen) voor je zoontje of de andere kinderen. Als er ruzie dreigt, of er gevaarlijke dingen worden gedaan, dan spring je natuurlijk in. Als de groep kinderen groot is kan je ventje ook niet zo goed overzien wat wie doet en hoe wie daar dan weer op reageert. Dus daar echt opmerkingen bij plaatsen zal niet veel effect hebben.
Tips geven
Als hij daarentegen maar met 1 of 2 kindjes speelt, dan zou je hem best af en toe eens 'tips' kunnen geven. In de vorm van 'wat knap dat jij het verhaal zo goed kunt verzinnen/die auto's zo goed neer kan zetten! Ik zie dat de andere kindjes het leuk zouden vinden om ook te mogen kiezen waar het verhaal over gaat/waar de auto's mogen staan. Als iedereen soms mag kiezen kun je nóg fijner samen spelen.' En dan vooral dus in positieve zin. Je kind maakt contact, hij is het aan het uitproberen, dat is super goed! Dat 'ie nog regelmatig de plank misslaat, dat is meer dan normaal. Je wilt hem graag positief stimuleren, zodat hij niet bang wordt iets fout te doen maar het leuk vindt om jouw tips uit te proberen."
Twijfels over andere kinderen
Roos: "Als je twijfels hebt over hoe de andere kinderen zijn gedrag ervaren zou ik zeggen; voel je vrij om het te vragen of te zeggen. Kinderen zijn heel erg open. Als jij het voorzetje geeft: 'vind je het leuk om samen te spelen?' of 'als je het niet meer zo gezellig vindt samen, mag je het ook zeggen he', dan zullen de meeste kinderen die uitnodiging aannemen en het je gewoon komen vertellen als ze het niet leuk meer vinden gaan."
Roos vertelt ook over haar eigen ervaring: "Toen mijn kinderen die leeftijd hadden, ging ik er in het begin altijd even bij zitten; zo raakten de andere kinderen ook aan mij gewend. Ik maakte een praatje en speelde wat mee. En na een minuutje of tien trok ik me dan terug (als dat goed voelde) en hield van een afstandje een oogje in het zeil.
Veel succes en geniet van je kleine mannetje!"
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Rosanne van der Laarse is moeder van twee heerlijke druktemakers en dus ervaringsdeskundige op het gebied van 'ouder zijn'. Ze weet hoe ongelofelijk lastig opvoeden kan zijn, zelfs als alles redelijk 'naar behoren' gaat. Ook weet ze door ruim 13 jaar ervaring in de Jeugdzorg dat dat nog maar het begin kan zijn, en dat veel ouders voor veel grotere uitdagingen staan.
In 2014 is ze gestart met haar praktijk De Kinder- en Opvoedcoach; waar ze coaching en training geeft aan kinderen, jongeren en ouders. Haar missie is haar bijdrage te leveren aan meer gelukkige gezinnen in dit land. Dat geluk zit vaak in de kleine dingen.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje