De bevalling van onze jongste begon midden in de nacht. Ik werd om een uurtje of twee wakker en dacht wat gerommel te voelen. Op dat moment was ik 36 weken en 5 dagen zwanger, dus vond het wel wat vroeg, maar dacht met m’n slaperige hoofd ‘laat ik even mijn telefoon aan de oplader hangen, want misschien heb ik ‘m morgen wel nodig’…
Van mijn gerommel werd mijn man wakker en vroeg wat er aan de hand was. Ik vertelde hem dat het een beetje aan het rommelen was en hij vroeg of we de verloskundige dan niet moesten bellen. Ik ging ervan uit dat mijn eerste bevalling wel een uurtje of achttien zou duren, dus suste de boel en we probeerden weer te gaan slapen. Al snel werd het gerommel duidelijke kramp die steeds heftiger werd en om een uurtje of drie bedachten we dat het misschien toch goed zou zijn de verloskundige te bellen. Die gaf aan dat we er nog niet te veel van moesten verwachten, maar dat ze wel even langs zou komen.
Om een kort verhaal nog korter te maken: toen de verloskundige er eenmaal was, constateerde ze al zo’n zeven centimeter ontsluiting. Het liefst was ik gewoon thuis gebleven, maar omdat ik de 37 weken grens nog niet had bereikt, moesten we toch naar het ziekenhuis racen waar we om vier uur aankwamen. Tien minuten later werd ons zoontje geboren op een verloskamer. Gezond en wel!
Een supersnelle eerste bevalling dus, waar ik eigenlijk helemaal geen rekening mee had gehouden. En daar zat ‘m precies het probleem. De eerste paar dagen na de bevalling was ik behoorlijk van de kaart: eerder én sneller bevallen dan verwacht. Ik begreep ook ineens waarom mensen graag over hun bevalling vertellen: het hielp ook mij enorm de hele gebeurtenis wat in te kaderen. Uiteindelijk werd de bevalling daardoor steeds minder ‘traumatisch’ en ik kijk er nu eigenlijk met een heel goed gevoel op terug. Bij de tweede en derde bevalling was ik beter voorbereid en vond ik de snelheid (weer twee uurtjes) geen enkel probleem meer. In tegendeel zelfs!
Wat maakt nu de ene bevalling traumatisch en de andere niet? Complicaties tijdens de bevalling, ervoor of erna kunnen natuurlijk behoorlijk traumatisch zijn. Maar voor de één zijn complicaties traumatisch, terwijl dat voor de ander niet het geval is. En waar een ‘traumatische’ bevalling bij de één tot een post-traumatische stress stoornis (PTSS) leidt, is dat bij de ander niet het geval. Hoe zit dat nu?
Zoals vaak het geval is bij psychische problemen, gaat het om de gedachten die je aan een bepaalde gebeurtenis koppelt. Een bevalling, welke vorm deze ook aanneemt, kan ervoor zorgen dat je je extreem kwetsbaar, hulpeloos, machteloos (ga zo maar door) voelt, wat natuurlijk traumatisch kan zijn. Een ander kan exact dezelfde bevalling anders evalueren, bijvoorbeeld een gevoel van kracht dat het uiteindelijk toch maar mooi allemaal gelukt is. Terwijl voor de één een bevalling daarom traumatisch is, hoeft dat voor de ander daarom niet zo te zijn.
Wat nu als je jouw bevalling als traumatisch hebt ervaren? Allereerst: raak niet in paniek door het feit dat je het beangstigend vond. Het is immers ook nogal wat, zo’n kind eruit werken. Vaak worden de gedachten en emoties rondom de bevalling minder heftig als je erover praat, erover denkt en de tijd neemt om het allemaal wat te laten ‘landen’. Blijf je toch last houden van extreme angstgen, zie je vaak beelden van de bevalling voor je waar bang van wordt, heb je moeite met concentreren en slapen en blijft dat ook langere tijd zo? Neem dan contact op met je huisarts. Die kan je doorverwijzen naar de juiste zorgverlener. Een trauma als gevolg van een bevalling is prima te behandelen!
Wopke is de persoon achter @mi psychologie. Wopke is getrouwd, moeder van drie kinderen en heeft haar eigen online praktijk voor eerstelijns psychologische hulpverlening (Generalistische Basis GGZ): www.ami-psychologie.nl Voor babybytes schrijft zij columns over haar leven als moeder én psycholoog.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)