Toen ik moeder was van één kind, dacht ik dat de ochtendspits druk was. Nu ik twee kinderen heb verklaar ik mezelf van toen voor gek; Nu is het pas druk, al dan niet bijna onmogelijk om twee kinderen en mezelf, schoon, aangekleed en met een volle maag op school, kinderdagverblijf en werk te krijgen. Gelukkig neemt mijn vriend zichzelf en de hond voor zijn rekening en brengt één van de twee kindjes weg. Ik weet niet hoe alleenstaande moeders het doen.
Wakker worden
Maar bij ons gaat het heel soms relaxed en meestal stressvol. Het fijnst is het als de mijn zoon keurig slaapt tot zijn schaapje wakker wordt en de interne wekker van mijn dochter ongeveer gelijk afgaat. Want dan heb ik namelijk al mezelf kunnen aankleden, het ontbijt voor iedereen kunnen klaarmaken en een schooltas gevuld. Als de kleinste wakker wordt is aankleden meestal niet zo’n probleem, hoewel ze een broek het liefst zelf aantrekt. Druppeltjes gaan er ook makkelijk in en met het woord 'eten' gaat ze enthousiast mee naar beneden.
Strijd en gestreuzel
En dan komt de volgende drempel; gaan de kinderen vandaag goed ontbijten en drinken en niet spelen met wat er voor hun neus staat, wat ervoor kan zorgen dat dochterlief opnieuw naar boven moet om aangekleed te worden. Een tweede vraag is wat ze van het ontbijt van haar mama gaat inpikken; de kiwi of de muesli? Zoonlief ontbijt het liefst in zijn pyjama. Zijn, de vorige avond klaargelegde kleding, neem ik mee naar beneden. Elke ochtend is de vraag of hij zijn kleren zelf gaat aantrekken en hoeveel. Meestal weet hij mij te verleiden om hem te helpen of het helemaal voor hem te doen, omdat er geen tijd is voor strijd of getreuzel en er inmiddels al een dreumes aan mijn been hangt voor aandacht. Ik ben niet gevoelig voor verzoeken om allerlei schermen en lekkernijen, waarmee ik het ochtendritueel ongetwijfeld voor mezelf relaxter zal maken, maar mijn geweten wil dit (nog) niet accepteren.
Tandenpoetsen
Tandenpoetsen is dan aan de beurt. Dat willen ze wel, maar ik moet het doen of ze willen het zelf doen, maar dan mag ik absoluut niet controleren of het over doen. Wat nog wel eens resulteert in een moeder die met een tandenborstel achter haar kinderen aanrent en als ze ze te pakken heeft een kaak probeert open te wrikken. Een vergelijkbaar scenario is als ik zoonlief wat gel in zijn haar wil doen als zijn haren alle kanten opstaan of als ik dochterlief een speldje in haar haren wil doen.
En ikzelf?
Ondertussen is het tijd om de deur uit te gaan en vooral als het buiten koud is, is dit een heel gedoe. Er worden allerlei accessoires geweigerd aan te doen, sjaals, mutsen, handschoenen, maar ook de basiszaken zoals jassen en schoenen. Het is altijd maar de vraag met welke onderdelen ze uiteindelijk wel de deur uitgaan en in wat voor staat ik dan inmiddels ben. En of mijn tanden eigenlijk wel gepoetst zijn.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Krista woont samen met Marco, zoon Kay (2015), dochter Minte (2019) en hond Chico in een huis aan de rand van het bos. Ze werkt als Senior adviseur Huisvesting bij een zorginstelling. In haar vrije tijd schrijft zij graag zo veel en divers mogelijk; zowel boeken, als korte verhalen en leuke stukjes over het moederschap, kijk maar op kristavanderhulst.nl. Dansen is ook een grote hobby van haar evenals zwemmen, lezen, series kijken en wandelen door het bos. Krista is verslaafd aan lipbalsem, chocola en knuffelen met haar kinderen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)