Na een zeer onrustige 'nesteldrangdag' en vage start van de nacht is het dan tijd voor de laatste der laatste groei-echo. Versterkt door moeders en zoon vertrekken we richting het ziekenhuis.
Daar aangekomen meld ik mij vast aan bij de aanmeldzuilen en geef mijn kleine jongen te kennen dat hij even naar het toilet kan. Terwijl hij daar zit komt mijn moeder ook aangewandeld, die heeft een plek voor haar auto gevonden. Met zijn drietjes melden we ons aan bij de afdeling en mogen we zitten. Wanneer we binnen worden geroepen zie ik geen bekend echoscopisten gezicht en baal ik een beetje...Maar vijf seconden later is dat gevoel ook weer weg. Het blijkt de medisch verloskundige te zijn die ik over enkele dagen ook weer heb voor dat bezoek.
De kleine dame ligt heerlijk opgevouwen dus het kost even moeite om bepaalde metingen uit te voeren. Ze kijkt tussendoor verder en ziet dat het hoofdje goed in het bekken ligt. Dat is weer eens wat anders na twee sterrenkijkertjes en iets wat mij wel blij maakt. Nogmaals het buikje, daarna voert ze de metingen in en pakt de grafieken erbij. Mevrouw loopt nog steeds op haar eigen lijn door lekker boven het gemiddelde. Het geschatte gewicht met mijn inleidingsweek is ook super te noemen. Ik mag dus eigenlijk niets klagen.
Ik spreek nog even met haar de klachten van zeker gisteravond laat door en wordt lief door haar gerust gesteld. We bedanken haar voor de tijd en ik wens haar een fijn weekend toe. Tot maandag. In de auto geef ik aan bij mijn moeder dat ik hoop dat zij de begeleiding doet ,want jeetje, wat een verademing in nuchterheid is zij zeg!
Aftellen
Het weekend is voorbij...weer wat hartjes op de aftelkalender weg gekleurd...vroeg op en vroeg op weg naar het ziekenhuis. Nog vroeger dan verwacht worden we gehaald. Wat vroeger in het ziekenhuis. Aanmelden op de poli gynaecologie. En dan is het wachten begonnen tot de medisch verloskundige ons komt halen. Om even na 8:15 mogen we naar binnen. Eigenlijk wordt alles er snel bijgehaald. En gaan we over tot de datum bespreken. Ze geeft aan dat ze toch naar aanleiding van onderzoekjes liever inleiden vanaf week 39 ... helemaal goed, dat zat maar drie dagen naast de datum dan die ik had gehoopt. Ik vind het goed alles voor haar. En sowieso maar zien of ze het redt tot dan, want voor het eerst heb ik het gevoel dat er een gup wel eens eerder wil komen.
Orde van de dag
Dan over tot de orde van de dag, bloeddruk meten (helemaal in orde) en voelen hoe baby ligt. Nog voor ze goed en wel kon voelen, besloot dametje even van zich te laten merken door een ferme kick tegen haar handen te geven. Ze ligt ingedaald...en is een flinkerd, maar ja dat wisten we al. Laatste afspraak bij de balie gemaakt, van deze afspraak hangt het af welke dag ik mij moet gaan melden in het ziekenhuis....SPANNEND!
Met een tevreden gevoel loop ik uit het ziekenhuis. Nu is het aftellen echt begonnen. We hebben een datum...en de verwachting is ook dat zij die dag zich zal melden.
Eindelijk komt het moment zo dichtbij. Nog eventjes en we kunnen je bewonderen. Tot dan lieve meid.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ook al is het haar derde kindje, het blijft spannend of de zwangerschap goed verloopt, zeker als je medicatie moet nemen waardoor er een risico bestaat dat je kleine een groeiachterstand kan krijgen. Moeder 'nummer-drie-op-komst' neemt je mee in de laatste helft van haar zwangerschap.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje