Ben jij een echte oermoeder? Zo een die al van kinds af aan ervan droomde om moeder te worden? Of heb jij dat helemaal niet en moet je je daar schuldig over voelen, omdat je dan geen goede moeder zou zijn? Postpartumdeskundige Tilda legt uit waarom dat helemaal niet nodig is.
Voor veel moeders komt het moederschap gepland. Ze zijn de zogezegde ‘oermoeder’. Ze dromen er als klein meisje al van hoe het is om mama te zijn. Ze oefenen met hun pop en verzorgen deze. Ze kleden hun Barbies aan en uit, borstelen hun haren, etc. Ik propte als mini oermoeder zelfs al leverworst in de mond van mijn pop Lieselot. Die mijn moeder er vervolgens met geen mogelijkheid meer uitgepeuterd kreeg. Maar, dat daar gelaten: ik ben zo’n oermoeder, die er al haar hele leven van droomde om moeder te worden. Ik wilde niks liever.
Opgelegde druk maatschappij
Maar er zijn ook moeders die dit niet hebben. Die zich allesbehalve een oermoeder voelen. De vrouwen die een kind krijgen omdat het naar eigen zeggen ‘moet’. Die de opgelegde druk van de maatschappij zo intens ervaren, dat ze besluiten om ‘toch maar een kind te krijgen’.
Of moeders die per ongeluk zwanger raken en er geen raad mee weten. Die geen verbintenis voelen met het kindje wat in hun buik groeit en als het eenmaal geboren is, geen idee hebben wat ze er mee aan moeten.
Ook goede moeders
Dit zijn geen futiliteiten en hier moet naar mijn idee meer aandacht aan besteed worden. Want ook deze non-oermoeders, zijn natuurlijk goede moeders. Ook deze moeders, die geen idee hebben hoe om te gaan met het moederschap, doen a hell of a job als je het mij vraagt. Want als iets niet natuurlijk komt, moet je het jezelf aanleren en wat is er nu moeilijker dan jezelf de rol van moeder ‘aanleren’ als het je allemaal niet zomaar aan komt waaien? Zelfs de doorgewinterde oermoeders die ik zie in de praktijk, vinden dit lastig. Laat staan als je geen idee hebt wat je met je baby en later opgroeiende kinderen aan moet?
Blijf dichtbij jezelf
Ik denk dat als je jezelf geen oermoeder voelt, dit niet meteen hoeft te betekenen dat je geen oermoeder bent. Het is eigenlijk het verhaal van nature versus nurture. Het feit dat je je geen oermoeder voelt, wil niet zeggen dat je er geen een kunt worden. Of dit nu je doel is of niet, maar dat vind ik een ander punt van discussie. Je kan je innerlijke oermoeder aanboren, door dichtbij jezelf te blijven. Zoek naar dingen die bevestigen dat je het bent, in plaats van de nadruk te leggen op wat je allemaal niet kan of voelt. Probeer de focus te leggen op wat je wel natuurlijk afging, waarvoor je geen advies hoefde in te winnen bij andere moeders of professionals. Kijk naar wat er op een dag wel goed ging en schrijf dit desnoods op! Mocht je bij het lezen van dit artikel denken: ik heb hier hulp bij nodig. Kijk dan hier en dan gaan we er samen mee aan de slag!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Tilda is moeder van Livia en Emmi. Ze maakte na de geboorte van haar dochtertje een postnatale depressie door.
Nadat deze was opgeklaard, wilde ze graag moeders helpen, zoals ze zelf ook geholpen is tijdens haar postpartum depressie. Daarom besloot ze haar eigen begeleidingspraktijk voor mama's zonder roze wolk op te richten. Vanuit haar expertise als therapeut en ervaringsdeskundige op het gebied van postnatale depressies, begeleidt ze moeders weer het positieve pad op.
Ook heeft ze de podcast The Real Deal bedacht en interviewt ze in de BabyBytes-podcaststudio deskundigen die advies geven aan kersverse ouders.
Voor meer informatie, kijk op froufroubegeleiding.nl. De begeleiding wordt vergoed door de zorgverzekering.
Reageer op dit artikel
reacties (0)