Je hebt een vriendin van wie haar kindje doodgeboren is en je weet dat deze ingrijpende gebeurtenis verschrikkelijk voor haar moet zijn. Toch kan het voor je gevoel moeilijk zijn om de juiste steun te bieden en om de juiste woorden te vinden omdat je eigenlijk niet weet wat je moet zeggen. Hieronder een aantal tips.
Dat je vriendin iets verschrikkelijks heeft meegemaakt is wel duidelijk. Een kind verliezen is iets wat niet hoort, iets wat een onbeschrijfelijk gevoel van pijn en verdriet met zich meebrengt. Misschien heb je deze pijnlijke gebeurtenis van dichtbij meegemaakt en heeft het jullie band hechter gemaakt, maar het kan ook zo zijn dat deze pijnlijke gebeurtenis juist voor een 'afstand' heeft gezorgd. Dit kan komen omdat je simpelweg gewoon niet weet wat je moet zeggen, of je wilt deze vriendin niet tot last zijn want 'ze heeft genoeg aan haar hoofd'. Maar je vriendin heeft je juist nodig! Je zal haar pijn niet weg kunnen nemen, wel kun je de pijn verzachten door er voor haar te zijn. Lees hier hoe.
Wat je wel kunt zeggen en/of doen
Blijf vragen hoe het met haar gaat. Niet alleen de eerste periode na het overlijden, vooral de periode dat het weer 'stil' wordt! Het leven van de mensen om haar heen (ook die van jou) gaat weer verder, terwijl die van je vriendin stilstaat voor een onbepaalde tijd.
Noem de naam van het kindje en blijf deze ook gewoon noemen. Het is fijn voor je vriendin om te horen dat je haar kindje niet bent vergeten, net als iedere moeder is ook je vriendin trots op haar kleine. Het horen van zijn/haar naam geeft haar troost. Het is een teken dat ook jij haar kindje niet bent vergeten. Het 'verzwijgen' van de naam doet juist pijn en geeft verdriet.
Stuur een berichtje, bel even, stuur een mooie tekst of gewoon een hartje. Gewoon om te laten weten dat je even aan haar denkt. Ook al heeft ze niet altijd de kracht om wat terug te sturen, als ze dit leest op verdrietige momenten kunnen juist deze 'simpele' berichtjes haar de kracht geven om de dag door te komen.
Als je weet dat je vriendin haar dag niet heeft, ga langs met heel veel chocola en Ben & Jerry’s ijs.
Toon (gemeende) interesse. Niet alleen vragen hoe het gaat omdat ‘het moet', als je eigenlijk geen tijd hebt om te luisteren. Vraag er dan niet naar. Neem tijd om even te luisteren naar wat ze zegt en houd er rekening mee dat ze ook weleens in huilen uit kan barsten of geen zin heeft om erover te praten. Dit betekent overigens niet dat ze de volgende keer ook zo zal reageren.
Heb begrip en geduld. Je vriendin zal voorlopig even geen zin hebben om op verjaardagen te komen of mee te doen aan meidenavondjes. Dit betekent niet dat ze geen interesse meer in jou heeft of dat ze je niet nodig heeft. Het betekent dat ze het niet kan opbrengen, omdat het gemis van haar kleintje te groot is. Komt ze wel dan zal ze door de ingrijpende gebeurtenis snel vermoeid zijn of zal het haar misschien te veel worden omdat het te confronterend is. Heb begrip hiervoor en geef haar de tijd om dit in haar tempo en op haar eigen manier te kunnen verwerken.
Vertel je vriendin (voorzichtig) dat er ook weer lichtpuntjes in haar leven zullen komen.
Zet de overlijdensdag en geboortedag in je agenda zodat je deze niet kunt vergeten. Je kunt dan je vriendin een lief bericht of kaartje sturen. Dit zal ze enorm waarderen!
Wat je beter niet kunt zeggen of doen
Probeer het verlies van haar kindje niet de bagatelliseren! Dat kan namelijk niet. Je kind verliezen op welke manier dan ook is het ergste wat je kunt overkomen. Probeer haar pijn ook niet te verzachten door 'pijnverzachtende opmerkingen' te maken. Een paar opmerkingen die je beter voor je kunt houden: 'het heeft zo moeten zijn', 'zo is de natuur' en 'dood hoort bij het leven, dit betekent dat er soms ook kindjes dood gaan'.
Vertel je vriendin niet dat ze nog jong is. Haar leeftijd zal niets te maken hebben met het overlijden van haar kindje, ook al is ze jong en zal er tijd zijn om misschien nog een kind te mogen verwachten. Ze heeft er echt niets aan om dat te horen. Ze is nu haar kindje verloren, naar de toekomst kijken op die manier heeft ze (voorlopig) geen behoefte aan.
Veroordeel je vriendin niet over de tijd die ze nodig heeft. Rouwen heeft geen houdbaarheidsdatum er is geen tijd gebonden aan het verwerken van het verlies. Door de opmerking 'jeetje, rouw je nu nog? Het is al zes maanden geleden hoor' of 'ben je nou nog steeds niet hersteld?' zal ze zich absoluut niet gesteund voelen!
Vul niet voor haar in hoe ze zich voelt. Als ze een keer lacht zal het niet gelijk betekenen dat ze over het verlies van haar kindje heen is of vul niet voor haar in dat het wel goed met haar zal gaan. Dit zijn vast goedbedoelde opmerkingen, echter zal dit niet goed overkomen.
Vul niet voor je vriendin in hoe ze verder moet met haar leven. Dit zal ze zelf niet eens weten. Enkel met haar meedenken als ze hier om vraagt.
Heb jij nog meer tips? Of wil je wat kwijt over dit onderwerp? Laat het weten in een reactie!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Mandy Rutten is 27 jaar en trotse mama van een slimme, bijdehande en bijzondere dochter van vijf en een prachtige zoon die levenloos is geboren in 2014 na een 'perfecte' zwangerschap van 39,5 weken. Door deze gebeurtenis is Mandy anders in het leven gaan staan en ziet ze de essentie van het leven op een andere wijze. Ze is zichzelf bewust en dankbaar voor al het moois om en in haar leven! 'Clavo zijn overlijden heeft ons zoveel meer gebracht dan alleen het verdriet.'
Deze levenservaring heeft haar deskundige gemaakt op het gebied van rouwen. 'Rouwen doe je samen maar eigenlijk toch meer alleen.' Haar levensvraag was: hoe kan je weer genieten van het leven na het overlijden van je kind?' Dat lijkt onmogelijk als dit je net is overkomen. Maar het kan en zonder je mooie dochter of zoon te vergeten!
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje